Masmur 137

₁Ing pinggir kali Babèl kita pada ndéprok karo nangis,

yèn kita kèlingan kuta Sion.

₂Siter kita pada kita tyantolké

ing wit gandurasa ing kono.

₃Awit ing kono wong-wong sing pada nyekel kita,

njaluk supaya kita pada nggawé kidungan,

lan wong sing nyiksa kita kuwi pada njaluk kidung kabungahan:

“Kita pada dikidungké, kidungé sangka Sion.”

₄Kepriyé bisané pada nggawé kidungé GUSTI

ing negara mantya?

₅Yèn aku lali marang kowé, hé Yérusalèm,

garinga tanganku tengen!

₆Ilatku kelèta ing tyetak,

yèn aku ora tetep éling marang kowé,

lan yèn Yérusalèm ora ndadèkké

makutané kebungahanku?

₇Duh GUSTI, Panjenengan supaya éling turunané Edom,

ing dina kasusahané Yérusalèm ngomong:

“Gempuren, gempuren tekan dasaré pisan!”

₈Hé anak wadoné Babèl, sing seneng nglarani,

rahayu wong sing nindakké balesan marang kowé,

kanggo penggawé sing kok tindakké marang kita!

₉Rahayu wong sing pada nyekeli anak-anakmu,

terus pada dibantingi ing watu.