Masmur 140

₂Duh GUSTI, kula supaya Panjenengan owalké sangka wong ala,

lan Panjenengan jaga aja nganti tiba ing tangané wong sing seneng nglarani,

₃sing pada ngrantyam-ngrantyam ala ing njeruhné ati,

lan saben dina nggosok-nggosok supaya perang!

₄Pada nglandepké ilaté kaya ula,

ratyuné ula upas ing lambéné. Sela

₅Duh GUSTI, kula supaya Panjenengan jaga aja nganti tiba ing tangané wong duraka,

lan ing tangané wong sing ala lan pada ngupaya nibakké kula.

₆Wong kurang ajar karo meneng-meneng pada masangi jiret kula,

lan masang tali-tali didadèkké jaring,

pada masang kala ing sak uruté dalan.

Sela

₇Tembungku marang GUSTI: “Panjenengan kuwi Gusti Allah kula, duh GUSTI,

Panjenengan supaya gelem ngrungokké marang sambat kula.”

₈Duh GUSTI, Gusti kula, kekuwatané keslametan kula,

Panjenengan sing ngayomi sirah kula yèn perang.

₉Duh GUSTI, supaya aja nganti nuruti karepé wong duraka,

aja nuruti rantyamané sing goroh. Sela

₁₀Wong sing ngepung kula pada ndangak,

sepata-sepatané nibani wong-wong kuwi déwé.

₁₁Bèn, Gusti nibani udan karo mawa geni!

dityemplungké ing jurang, terus ora bisa mentas menèh.

₁₂Tukang nyebar goroh ora bakal tetep urip ing bumi,

wong sing nindakké duraka bakal diuber karo tyilaka.

₁₃Kula ngerti, yèn GUSTI bakal ngadili perkarané wong sing ditindes,

lan bakal mbélani perkarané wong ringkih.

₁₄Tenan para wong bener bakal pada memuji marang asma-Mu,

lan para wong jujur pada bakal manggon ing ngarep-Mu.