1 Korintiërs 8

₁Nu iets over het voedsel dat aan afgoden is geofferd. Het is waar wat u zegt: we bezitten allemaal de gave van de kennis. Maar kennis maakt verwaand; alleen de liefde bouwt op. ₂Als iemand denkt ergens kennis van te hebben, heeft hij nog niet begrepen wat dat eigenlijk is: kennen. ₃Maar als iemand de liefde heeft, de liefde tot God, is hij door God gekend.

₄Wat nu het eten van offervlees betreft: we weten dat er in heel de wereld geen afgod bestaat en dat niemand God is behalve één. ₅Natuurlijk, er zijn in de hemel en op aarde wel zogenaamde goden – velen worden ‘god’ of ‘heer’ genoemd –. ₆Maar voor ons niet!

₇Niet iedereen is deze kennis gegeven. Er zijn er die zo gewend zijn aan de afgodendienst dat ze dat voedsel nog altijd zien als iets dat aan de afgoden is geofferd, en als zij ervan eten, voelen zij zich, onzeker als ze zijn, in hun geweten bezwaard. ₈Nu brengt voedsel ons niet dichter bij God; we verliezen er niets bij als we niet eten, en als we wel eten, worden we er niet beter van.

₉Maar u moet er wel op letten dat juist die vrijheid waarmee u handelt, voor de zwakken geen struikelblok wordt. ₁₀Want als iemand die zo onzeker is u, een man van kennis, ziet deelnemen aan een maaltijd in een afgodstempel, zal hij dan niet, tegen zijn eigen geweten in, offervlees gaan eten? ₁₁Dan gaat door uw kennis de zwakkere verloren, een broeder voor wie Christus gestorven is. ₁₂Zo zondigt u tegen uw medegelovigen, u raakt hun onzekere geweten, en daarmee zondigt u tegen Christus. ₁₃Daarom, als ik door iets te eten, een medegelovige van de rechte weg afbreng, eet ik dat toch nooit meer! Ik wil niet dat door mij mijn broeder van de rechte weg afdwaalt.