2 Korintiërs 10

₁Ik, Paulus, doe een persoonlijk beroep op u, ik die me bij u zo bedeesd gedraag, maar, als ik eenmaal weg ben, zo flink tegen u doe. Bij de mildheid en de vriendelijkheid van Christus ₂smeek ik u: spaar me ervoor, u flink te moeten aanpakken als ik bij u ben, met het zelfvertrouwen waarmee ik denk op te treden tegen hen die denken dat wij uit wereldse motieven handelen. ₃Ook al leven we in de wereld, we strijden niet met de middelen van de wereld. ₄Want de wapens waarmee we strijden, zijn niet van aardse, maar van goddelijke makelij en in staat om bolwerken neer te halen. We schuiven redeneringen terzijde ₅en alles wat hoogmoedig wordt opgeworpen tegen de kennis van God; we nemen elke gedachte gevangen om haar te onderwerpen aan Christus. ₆Zodra u zich helemaal aan hem hebt onderworpen, staan we klaar om elke opstandigheid te straffen.

₇Zie de feiten onder ogen. Als iemand er zo van overtuigd is dat hij Christus toebehoort, laat hij dan ook bedenken, dat wij Christus evengoed toebehoren als hij. ₈Zelfs al zou ik nog hoger opgeven van de bevoegdheid die de Heer mij gegeven heeft – de bevoegdheid overigens om op te bouwen en niet om af te breken – dan nog zou ik niets te veel zeggen. ₉Ik wil niet de indruk wekken dat ik u met mijn brieven wil bang maken. ₁₀‘Zijn brieven,’ zo wordt er beweerd, ‘spreken wel gewichtige en krachtige taal, maar zijn persoonlijk optreden is zwak en zijn woorden hebben weinig te betekenen.’ ₁₁Wie zoiets beweert, moet bedenken dat we, als we eenmaal bij u zijn, zullen handelen naar de woorden die wij u in onze afwezigheid geschreven hebben.

₁₂Natuurlijk durven we ons niet op één lijn te stellen of onszelf maar te vergelijken met bepaalde lieden die zichzelf aanprijzen. Ze hebben niet door dat zij zichzelf tot maatstaf nemen en zich met zichzelf vergelijken. ₁₃Wij zullen met ons roemen niet over de schreef gaan, nee, we blijven binnen de grenzen die God ons heeft gesteld en die zich ook tot u uitstrekken. ₁₄Want het is niet zo dat u buiten ons bereik valt en wij onze bevoegdheid te buiten gaan; ook bij u waren wij de eersten die kwamen met het evangelie van Christus. ₁₅Wij gaan dus niet over de schreef door ons te beroemen op werk dat door anderen is verzet. Wel hopen we door de groei van uw geloof nog grotere roem bij u te verwerven. Dan kunnen wij, natuurlijk binnen de grenzen die God ons heeft gesteld, ₁₆het evangelie ook in verder weg gelegen gebieden verkondigen, zonder ons te beroemen op de resultaten die anderen in hun gebied hebben behaald.

₁₇Als iemand zich wil beroemen, laat hij zich dan beroemen op de Heer. ₁₈Want niet wie zichzelf aanbeveelt, doorstaat de proef, maar alleen wie door de Heer wordt aanbevolen.