Johannes 12

₁Zes dagen voor Pasen kwam Jezus in Betanië, waar Lazarus woonde, die hij uit de dood had opgewekt. ₂Ze maakten daar een maaltijd voor hem klaar; Marta bediende en Lazarus zat met Jezus tussen de gasten. ₃Toen nam Maria een pond kostbare balsem, bereid uit echte nardusolie, en zalfde Jezus’ voeten en droogde ze af met haar haren. De geur van de balsem hing in het hele huis. ₄Judas Iskariot, een van zijn leerlingen – degene die hem zou uitleveren – zei: ₅‘Waarom is die balsem niet voor driehonderd zilverstukken verkocht om dat geld aan de armen te geven?’ ₆Maar dat zei hij niet omdat hij zoveel om de armen gaf, maar omdat hij een dief was; hij beheerde de kas en nam er geregeld geld uit weg. ₇Jezus zei: ‘Laat haar, dat heeft ze moeten doen voor de dag van mijn begrafenis. ₈Armen hebben jullie altijd bij je, maar mij niet.’

₉Heel veel Joden hadden gehoord dat Jezus in Betanië was. Ze kwamen ernaartoe, maar niet alleen vanwege Jezus; ze wilden ook Lazarus zien die hij uit de dood had opgewekt. ₁₀De opperpriesters maakten toen plannen om ook Lazarus te doden, ₁₁want om hem liepen veel Joden over en gingen in Jezus geloven.

₁₂De grote menigte die voor het feest naar Jeruzalem gekomen was, ging de volgende dag met palmtakken in de hand de stad uit, omdat ze gehoord hadden dat Jezus naar Jeruzalem zou komen. ₁₃Ze gingen hem tegemoet en riepen:

₁₄Jezus zag een jonge ezel en ging erop zitten, zoals er geschreven staat:

₁₆Eerst begrepen zijn leerlingen dat niet, maar toen Jezus in de hemelse glorie was opgenomen, herinnerden zij zich dat dit met het oog op hem geschreven was en dat het ook zo gebeurd was.

₁₇De mensen die erbij waren geweest toen Jezus Lazarus uit het graf naar buiten riep en hem opwekte uit de dood, hadden daarvan getuigd. ₁₈Daarom gingen velen hem tegemoet: ze hadden van dat wonderteken van Jezus gehoord. ₁₉‘Zie je wel,’ zeiden de Farizeeën tegen elkaar, ‘we bereiken niets! Kijk maar, de hele wereld loopt achter hem aan!’

₂₀Onder de mensen die naar het feest gingen om God te aanbidden, waren ook enige niet-Joden. ₂₁Zij wendden zich tot Filippus die uit Betsaïda in Galilea kwam. Ze zeiden: ‘Meneer, we zouden graag Jezus willen zien.’ ₂₂Filippus ging het Andreas vertellen, en samen gingen ze het tegen Jezus zeggen. ₂₃Jezus antwoordde hun: ‘Nu is het uur gekomen dat de Mensenzoon moet worden verheerlijkt. ₂₄Ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij slechts één graankorrel. Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. ₂₅Wie zijn leven veilig wil stellen zal het verliezen, maar wie het in deze wereld wil prijsgeven, zal het behouden en eeuwig leven. ₂₆Als iemand mij wil dienen, moet hij mij volgen; waar ik ben, zal ook mijn dienaar zijn. Als iemand mij dient, zal mijn Vader hem eren.

₂₇Maar nu: mijn hart breekt, wat moet ik zeggen? Vader, bespaar mij dit uur? Maar ik ben juist gekomen om dit uur door te maken. ₂₈Vader, laat uw glorie zien, toon wie u bent!’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn glorie laten zien en ik zal die opnieuw laten zien.’ ₂₉De omstanders, die het hoorden, zeiden: ‘Het was een donderslag!’ Anderen zeiden: ‘Een engel heeft iets tegen hem gezegd!’ ₃₀Maar Jezus zei: ‘Die stem heeft niet voor mij gesproken, maar voor u. ₃₁Nu wordt deze wereld geoordeeld; nu zal de heerser van deze wereld van zijn troon gestoten worden. ₃₂Wanneer ik omhooggeheven ben van de aarde, zal ik alle mensen naar mij toe halen.’ ₃₃Hiermee duidde hij aan hoe hij zou sterven. ₃₄De mensen zeiden: ‘Onze wet leert ons dat de Christus eeuwig zal blijven. Hoe kunt u dan beweren dat de Mensenzoon omhooggeheven moet worden? Wie is die Mensenzoon?’ ₃₅Jezus antwoordde: ‘Het licht is nog bij u, maar niet lang meer. Loop zolang het licht is en laat u niet door de duisternis overvallen. Wie in het donker loopt weet niet waar hij heen gaat. ₃₆Geloof in het licht, zolang u het bij u hebt; dan zult u het licht toebehoren.’ Toen hij dat gezegd had, ging hij weg en hield zich voor hen schuil.

₃₇Ondanks alle wondertekenen die hij voor hun ogen gedaan had, geloofden ze niet in hem. ₃₈Zo moest in vervulling gaan wat de profeet Jesaja gezegd had:

₃₉Zij konden niet geloven, want Jesaja zegt ook:

₄₁Jesaja zei dit omdat hij Jezus’ glorie had gezien; over Jezus sprak hij. ₄₂Toch waren er ook onder de leiders van het volk velen die in hem geloofden. Maar uit angst voor de Farizeeën durfden ze er niet voor uit te komen, want dan zouden ze uit de synagoge worden gebannen. ₄₃Ze werden liever door de mensen geëerd dan door God.

₄₄Jezus had met nadruk verklaard: ‘Wie in mij gelooft, gelooft niet in mij maar in hem die mij gezonden heeft. ₄₅Wie mij ziet, ziet hem die mij gezonden heeft. ₄₆Ik ben in de wereld gekomen als een licht om iedereen die in mij gelooft, niet in het duister te laten. ₄₇Als iemand mijn boodschap hoort maar zich er niet aan houdt, zal ik hem niet veroordelen. Ik ben gekomen om de wereld te redden, niet om de wereld te veroordelen. ₄₈Wie mij verwerpt en mijn boodschap niet aanneemt, heeft al een rechter: hij zal op de laatste dag worden veroordeeld door het woord dat ik gesproken heb. ₄₉Want ik heb niet op eigen gezag gesproken; de Vader die mij gezonden heeft, heeft mij opgedragen wat ik zeggen moet, ₅₀en ik weet dat zijn opdracht eeuwig leven betekent. Alles wat ik zeg, zeg ik zoals de Vader het mij verteld heeft.’