Johannes 6

₁Daarna vertrok Jezus naar de overkant van het meer van Galilea, ook wel het meer van Tiberias genoemd. ₂Een grote menigte volgde hem, omdat ze de wondertekenen gezien hadden die hij aan de zieken deed. ₃Jezus ging de berg op en ging daar met zijn leerlingen zitten. ₄Het was kort voor het joodse paasfeest. ₅Jezus keek om zich heen en toen hij zag dat er een grote menigte naar hem toe kwam, zei hij tegen Filippus: ‘Waar kunnen we brood kopen voor deze mensen?’ ₆Hij vroeg dat om hem op de proef te stellen, want zelf wist hij al wat hij zou gaan doen. ₇Filippus antwoordde: ‘Voor tweehonderd zilverstukken brood is nog te weinig om ieder zelfs maar een klein stukje te geven!’ ₈Andreas, een van de leerlingen, de broer van Simon Petrus, zei tegen Jezus: ₉‘Hier is een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen. Maar wat betekent dat voor zoveel mensen?’ ₁₀‘Laat de mensen gaan zitten,’ zei Jezus. Er was veel gras daar en de mensen gingen zitten; er waren ongeveer vijfduizend mannen. ₁₁Jezus nam de broden, bracht dank aan God en deelde ervan uit aan de mensen die daar zaten. Hetzelfde deed hij met de vissen, en ze kregen zoveel als ze wilden. ₁₂Toen iedereen genoeg had, zei hij tegen zijn leerlingen: ‘Haal de brokken op die over zijn; er mag niets verloren gaan.’ ₁₃Zij haalden ze op en vulden twaalf manden met wat van de vijf gerstebroden overgebleven was nadat men gegeten had.

₁₄Toen de mensen het wonderteken hadden gezien dat Jezus gedaan had, zeiden ze: ‘Dit is werkelijk de profeet die in de wereld zou komen.’ ₁₅Jezus begreep dat ze hem wilden dwingen mee te gaan om hun koning te worden. Daarom trok hij zich weer in de bergen terug; daar was hij alleen.

₁₆Tegen de avond daalden zijn leerlingen af naar het meer. ₁₇Ze gingen aan boord van een boot om over te steken naar Kafarnaüm. Het was al donker, en Jezus had zich nog niet bij hen gevoegd. ₁₈Intussen stak er een hevige wind op die de golven opjoeg. ₁₉Toen ze ongeveer vijf kilometer hadden geroeid, zagen ze Jezus over het meer lopen; hij was dicht bij de boot. Ze werden bang, ₂₀maar hij zei tegen hen: ‘Ik ben het; wees niet bang.’ ₂₁Ze wilden hem aan boord nemen, maar op hetzelfde ogenblik landde de boot op de plek waar ze op aan hadden gestuurd.

₂₂De volgende dag was de menigte nog aan de overkant van het meer. De mensen hadden gezien dat er maar één boot was en dat Jezus niet met zijn leerlingen was meegegaan, maar dat zij zonder hem vertrokken waren. ₂₃Nu legden er boten uit Tiberias aan, dicht bij de plek waar de Heer het dankgebed had uitgesproken en zij het brood hadden gegeten. ₂₄Omdat de mensen hadden gezien dat Jezus er niet was en zijn leerlingen ook niet, stapten zij in die boten en voeren naar Kafarnaüm om hem daar te zoeken.

₂₅Toen ze Jezus aan de overkant van het meer gevonden hadden, vroegen ze hem: ‘Rabbi, wanneer bent u hier gekomen?’ ₂₆‘Ik verzeker u,’ antwoordde Jezus hun, ‘u zoekt mij niet omdat u wondertekenen gezien hebt, maar omdat u brood hebt gegeten, zoveel als u maar wilde. ₂₇Werk niet voor voedsel dat bederft, maar voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft. Dat zal de Mensenzoon u geven; de Vader, God zelf, heeft hem daartoe de bevoegdheid gegeven.’ ₂₈‘Wat is het werk dat God van ons vraagt?’ vroegen ze. ‘Wat moeten we doen?’ ₂₉‘Het enige dat God u vraagt te doen is: geloven in hem die hij gezonden heeft,’ antwoordde hij hun. ₃₀Ze zeiden: ‘Kunt u ons een wonderteken laten zien? Dan zullen we u geloven! Wat kunt u doen? ₃₁Onze voorouders hebben in de woestijn manna gegeten. Zo staat het in de Schrift: Brood uit de hemel gaf hij hun te eten.’ ₃₂‘Ik verzeker u,’ zei Jezus, ‘het was Mozes niet die u brood uit de hemel gaf, maar mijn Vader en hij geeft u nu het ware brood uit de hemel. ₃₃Want het brood dat God geeft, is hij die uit de hemel neerdaalt en leven geeft aan de wereld.’ ₃₄Ze zeiden: ‘Heer, geef ons dat brood, nu en altijd.’ ₃₅‘Ik ben het brood dat leven geeft,’ antwoordde Jezus. ‘Wie bij mij komt, zal nooit meer honger krijgen en wie in mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen. ₃₆Maar ik heb u al gezegd: u gelooft niet, ook al hebt u mij gezien. ₃₇Iedereen die de Vader aan mij toevertrouwt, zal bij mij komen, en niemand die bij me komt, zal ik afwijzen. ₃₈Want ik ben uit de hemel neergedaald, niet om mijn eigen wil te doen, maar de wil van hem die mij gezonden heeft. ₃₉En wat wil hij die mij gezonden heeft? Dat ik van hen die hij mij gegeven heeft, geen mens verloren laat gaan, maar dat ik ze allemaal op de laatste dag zal opwekken uit de dood. ₄₀Want mijn Vader wil dat ieder die de Zoon ziet en in hem gelooft, eeuwig leven zal hebben en dat ik hem uit de dood zal opwekken op de laatste dag.’

₄₁Omdat hij gezegd had: ‘Ik ben het brood dat uit de hemel is neergedaald,’ begonnen de Joden te protesteren: ₄₂‘Is dat niet Jezus, de zoon van Jozef? We kennen zijn vader en moeder. Hoe kan hij dan nu zeggen dat hij uit de hemel is neergedaald?’ ₄₃‘Mopper toch niet zo onder elkaar,’ zei Jezus tegen hen. ₄₄‘Niemand kan bij mij komen als de Vader die mij gezonden heeft, hem niet haalt; en ik zal hem uit de dood opwekken op de laatste dag. ₄₅Bij een van de profeten staat geschreven: Allen zullen God als leermeester hebben. Iedereen die naar het onderricht van de Vader luistert en daarvan leert, zal naar mij toe komen. ₄₆Dat betekent niet dat iemand de Vader heeft gezien; alleen hij die van God komt, heeft de Vader gezien.

₄₇Ik verzeker u: wie gelooft, heeft eeuwig leven. ₄₈Ik ben het brood dat leven geeft. ₄₉Uw voorouders hebben in de woestijn het manna gegeten en zijn toch gestorven. ₅₀Maar wie dit brood eet dat uit de hemel neerdaalt, zal niet sterven. ₅₁Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit brood eet, zal hij eeuwig leven. En het brood dat ik zal geven, is mijn vlees dat ik zal geven voor het leven van de wereld.’

₅₂Toen begonnen de Joden heftig met elkaar te redetwisten: ‘Hoe kan die man ons zijn vlees te eten geven?’ ₅₃‘Ik zeg u,’ zei Jezus hun, ‘als u het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt u het leven niet in u. ₅₄Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem uit de dood opwekken op de laatste dag. ₅₅Want mijn vlees is echt eten en mijn bloed is echt drinken. ₅₆Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik in hem. ₅₇De levende Vader heeft mij gezonden en ik leef door de Vader, zo zal ook hij die mij eet, leven door mij. ₅₈Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald; het is niet het brood dat uw voorouders hebben gegeten, want zij zijn gestorven. Maar wie dit brood eet, zal eeuwig leven.’ ₅₉Dit alles zei Jezus toen hij onderricht gaf in de synagoge van Kafarnaüm.

₆₀Veel leerlingen die hem hadden gehoord, zeiden: ‘Dat zijn harde woorden; wie kan daar naar luisteren?’ ₆₁Jezus merkte dat zijn leerlingen hierover mopperden. ‘Ergeren jullie je daaraan?’ vroeg hij. ₆₂‘Veronderstel dat je de Mensenzoon ziet opstijgen naar de plaats waar hij vroeger was? ₆₃De geest is het die leven geeft, het vlees op zichzelf is van geen belang. Alles wat ik jullie gezegd heb, is geest en leven. ₆₄Maar sommigen van jullie geloven niet.’ Want Jezus wist vanaf het begin wie niet geloofden en wie hem zou uitleveren. ₆₅En hij voegde eraan toe: ‘Daarom heb ik jullie gezegd: niemand kan bij mij komen, als de Vader het hem niet gegeven heeft.’

₆₆Vanaf dat moment keerden veel volgelingen hem de rug toe en gingen niet langer met hem mee. ₆₇‘Willen jullie soms ook weggaan?’ vroeg Jezus de twaalf. ₆₈‘Heer, naar wie zouden we moeten gaan?’ antwoordde Simon Petrus. ‘U spreekt woorden die eeuwig leven geven, ₆₉en wij geloven vast en zeker dat u de heilige van God bent.’ ₇₀‘Heb ik jullie twaalf niet zelf gekozen?’ zei Jezus tegen hen. ‘Toch is een van jullie een duivel!’ ₇₁Hij doelde op Judas, de zoon van Simon Iskariot. Want die zou hem uitleveren, een van de twaalf.