Lucas 17

₁Jezus zei tegen zijn leerlingen: ‘Er zijn dingen die de mensen van de goede weg afbrengen. Dat is onontkoombaar, maar wee degene die dat veroorzaakt! ₂Je kan beter met een molensteen om je nek in zee worden gegooid dan er ooit de oorzaak van zijn dat een van deze eenvoudige mensen van de goede weg afdwaalt. ₃Wees dus op jullie hoede!

Als iemand van jullie verkeerd doet, zeg het hem dan, en komt hij tot inkeer, vergeef hem. ₄En als hij je zevenmaal per dag kwaaddoet en zeven keer bij je komt en zegt: Het spijt me, vergeef hem.’

₅‘Geef ons meer geloof,’ zeiden de apostelen tegen de Heer. ₆‘Al hadden jullie een geloof als een mosterdzaadje,’ antwoordde hij, ‘als je tegen een moerbeiboom zou zeggen: Maak je met wortel en al los en plant jezelf in zee, dan zou hij doen wat je zei.

₇Veronderstel: iemand van jullie heeft een knecht. Die knecht heeft geploegd of de kudden gehoed en komt van het land terug. Zul je dan tegen hem zeggen: Kom maar vlug aan tafel? Natuurlijk niet! ₈Je zegt tegen hem: Maak mijn eten klaar en kleed je om mij te bedienen; als ik klaar ben met eten, kun jij gaan eten. ₉Gaat die man zijn knecht dan bedanken, omdat die deed wat hem opgedragen was? ₁₀Hetzelfde geldt voor jullie: wanneer je alles hebt gedaan wat je is opgedragen, zeg dan nog: We zijn armzalige knechten; we hebben alleen onze plicht gedaan.’

₁₁Op zijn tocht naar Jeruzalem trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea. ₁₂Toen hij een dorp binnenging, kwamen tien melaatsen hem tegemoet. Ze bleven op een afstand staan ₁₃en riepen: ‘Jezus! Meester! Heb medelijden met ons!’ ₁₄Hij zag hen en zei: ‘Ga maar en laat u aan de priesters zien.’ Ze gingen en onderweg werd hun huid gaaf.

₁₅Een van hen keerde terug toen hij zag dat hij genezen was, God luid verheerlijkend. ₁₆Hij wierp zich aan Jezus’ voeten neer, om hem te bedanken. Het was een Samaritaan. ₁₇Toen zei Jezus: ‘Zijn ze niet alle tien rein geworden? ₁₈Waar zijn de negen anderen? Is er dan niemand teruggekomen om God te danken dan alleen deze vreemdeling?’ ₁₉En tegen de man zei hij: ‘Sta op en ga; uw geloof heeft u gered.’

₂₀De Farizeeën vroegen Jezus wanneer het koninkrijk van God zou komen. ‘Het koninkrijk van God komt niet zo, dat je het duidelijk kunt waarnemen,’ luidde zijn antwoord. ₂₁‘Je kunt niet zeggen: Hier is het! of: Daar! Want het koninkrijk van God is onder u.’

₂₂Toen zei hij tegen zijn leerlingen: ‘Er komt een tijd dat je ernaar verlangt de grote dagen van de Mensenzoon te zien, al was het er maar één, en je die niet zult zien. ₂₃Ze zullen tegen je zeggen: Hij is daar! of: Hij is hier! Ga dan niet kijken, loop niet achter zulke mensen aan. ₂₄Want zoals een bliksemflits de hemel van de ene tot de andere kant verlicht, zo zal de Mensenzoon verschijnen. ₂₅Maar eerst moet hij veel lijden en door de mensen verworpen worden.

₂₆Zoals het was in de tijd van Noach, zo zal het ook gaan in de dagen van de Mensenzoon. ₂₇Iedereen ging door met eten en drinken, met huwen en ten huwelijk geven, tot de dag dat Noach de boot binnenging en de grote vloed losbrak die alle mensen doodde. ₂₈Het zal niet anders zijn dan in de tijd van Lot. Iedereen ging door met eten en drinken, kopen en verkopen, planten en bouwen. ₂₉Maar op de dag dat Lot Sodom verliet, viel er uit de hemel een regen van vuur en zwavel die iedereen doodde. ₃₀Niet anders zal het gaan op de dag waarop de Mensenzoon zich openbaart.

₃₁Wie op die dag op het dak van zijn huis is, moet niet naar beneden gaan om zijn huisraad te gaan halen; hetzelfde geldt voor iemand die op het land is: laat hij niet naar huis terugkeren. ₃₂Denk aan de vrouw van Lot! ₃₃Wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen, maar wie het verliest, zal leven. ₃₄Die nacht, zeg ik je, zullen twee mensen in één bed liggen: de een wordt meegenomen, de ander achtergelaten. ₃₅Twee vrouwen zullen samen meel aan het malen zijn: de een wordt meegenomen, de ander achtergelaten.’

_36-37Toen vroegen de leerlingen hem: ‘Waar zal het gebeuren, Heer?’ En hij zei: ‘Waar het aas is, zijn ook de gieren.’