Lucas 19

₁Jezus kwam in Jericho en trok door de stad. ₂Er was daar een zekere Zacheüs. Hij was hoofd van de tollenaars en schatrijk. ₃Hij wilde Jezus wel eens zien. Maar hij slaagde er niet in, want er was een massa mensen op de been en hij was maar klein van stuk. ₄Om hem toch te zien rende hij vooruit en klom in een vijgenboom; want Jezus moest daar voorbijkomen. ₅Toen Jezus op die plek aankwam, keek hij omhoog. ‘Zacheüs,’ zei hij, ‘kom vlug naar beneden, want vandaag moet ik bij u te gast zijn.’ ₆Zacheüs klom er snel uit en ontving hem met vreugde in zijn huis. ₇De mensen zagen het en spraken er schande van: ‘Hij is te gast bij een zondaar.’ ₈Maar Zacheüs was gaan staan en zei tegen de Heer: ‘Luister, Heer! De helft van mijn bezit zal ik weggeven aan de armen, en de mensen die ik heb afgeperst, zal ik viermaal zoveel teruggeven.’ ₉Jezus zei tegen hem: ‘Dit huis is vandaag gered; ook deze man is een zoon van Abraham. ₁₀De Mensenzoon is immers gekomen om te redden wat verloren was.’

₁₁Jezus vertelde de mensen die naar hem luisterden, nog een gelijkenis. Want hij was nu dicht bij Jeruzalem en ze dachten dat het koninkrijk van God wel gauw werkelijkheid zou worden. ₁₂Dit zei hij: ‘Een edelman vertrok naar een ver land om tot koning gekroond te worden en daarna weer naar huis terug te keren. ₁₃Hij riep tien van zijn dienaars en gaf hun ieder een zilverstuk ter waarde van een pond. Doe er zaken mee zolang ik weg ben, zei hij.

₁₄Maar de mensen van zijn land haatten hem en stuurden een afvaardiging achter hem aan met de boodschap: Wij willen niet dat deze man koning over ons wordt.

₁₅Toen de edelman tot koning was gekroond, keerde hij terug. Meteen liet hij de dienaars aan wie hij het geld gegeven had, bij zich roepen: hij wilde weten wat voor zaken elk van hen gedaan had. ₁₆De eerste kwam en zei: Majesteit, met uw zilverstuk heb ik er tien bijverdiend. ₁₇Uitstekend gedaan, je bent een goed dienaar, antwoordde de koning. Omdat je een kleine som goed hebt beheerd, krijg je het bestuur over tien steden. ₁₈Majesteit, zei de tweede, met uw zilverstuk heb ik er vijf bijverdiend. ₁₉Jij krijgt het bestuur over vijf steden, antwoordde de koning hem. ₂₀De derde zei: Majesteit, hier is uw zilverstuk; ik heb het veilig weggestopt in een doek. ₂₁Want ik was bang voor u, omdat u een streng man bent. U neemt wat u niet hebt uitgezet, u maait wat u niet hebt gezaaid. ₂₂De koning antwoordde hem: Jij bent een slecht dienaar, je veroordeelt jezelf met je eigen woorden. Je wist, dat ik een streng man ben, dat ik neem wat ik niet heb uitgezet, dat ik maai wat ik niet heb gezaaid? ₂₃Waarom heb je mijn geld dan niet naar de bank gebracht? Dan had ik bij mijn terugkomst het er met rente af kunnen halen! En hij beval zijn mannen: ₂₄Neem hem zijn zilverstuk af, en geef het de man die er tien heeft. ₂₅Majesteit, zeiden ze, die heeft er toch al tien! De koning zei: ₂₆Ik zeg jullie: aan wie heeft, zal gegeven worden en wie niet heeft, hem zal worden afgenomen zelfs wat hij heeft! ₂₇Maar zij die mij niet als koning wilden, mijn vijanden, breng ze hier en dood ze voor mijn ogen.’

₂₈Toen Jezus dat gezegd had, ging hij weer verder, op weg naar Jeruzalem. ₂₉Bij Betfage en Betanië, dorpen op de helling van de Olijfberg, stuurde hij twee van zijn leerlingen eropuit met de opdracht: ₃₀‘Ga naar het dorp daar vóór je. Als je er binnenkomt, zul je een jonge ezel zien staan, vastgebonden. Nog nooit heeft iemand op dat dier gezeten. ₃₁Maak hem los en breng hem hier. Mocht iemand jullie vragen waarom je hem losmaakt, antwoord dan: De Heer heeft hem nodig.’ ₃₂De twee gingen weg en zij vonden de ezel zoals Jezus gezegd had. ₃₃Toen ze het dier losmaakten, vroegen de eigenaars: ‘Waarom maken jullie die ezel los?’ ₃₄Zij antwoordden: ‘De Heer heeft hem nodig.’ ₃₅En ze brachten de ezel naar Jezus toe, legden hun mantels over het dier en hielpen Jezus erop. ₃₆En terwijl hij reed, spreidde iedereen zijn mantel voor hem op de weg uit. ₃₇Toen hij al bij het punt was gekomen waar de weg naar beneden gaat, de Olijfberg af, begonnen al zijn volgelingen luid en vol blijdschap God te prijzen om al de wonderen die zij gezien hadden.

₃₈Zij riepen:

₃₉Enkele Farizeeën die zich tussen de mensen bevonden, zeiden tegen hem: ‘Meester, roep uw leerlingen tot de orde.’ ₄₀Maar hij antwoordde: ‘Neem van mij aan: als zij zwijgen, zullen de stenen het uitroepen.’

₄₁Toen Jezus nog dichterbij was gekomen en de stad zag liggen, begon hij om haar te huilen. ₄₂Hij zei: ‘Ach Jeruzalem, begreep ook u vandaag maar wat vrede brengt, maar u bent er blind voor, zelfs nu! ₄₃Weet dat er voor u dagen zullen komen dat uw vijanden u belegeren, insluiten, u van alle kanten bedreigen! ₄₄Zij zullen u en allen die binnen uw muren zijn, vertrappen! Ze zullen van u geen steen op de andere laten! Omdat u het moment dat God naar u omzag, niet hebt herkend.’

₄₅En Jezus ging de tempel binnen en begon er de kooplui te verjagen. ₄₆Hij zei tegen hen: ‘Er staat geschreven: Mijn huis zal een huis van gebed zijn. Maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’

₄₇Elke dag gaf Jezus onderricht in de tempel. De opperpriesters, de schriftgeleerden en de leiders van het volk wilden hem uit de weg ruimen, ₄₈maar ze wisten niet hoe ze het moesten aanpakken, want het hele volk hing altijd aan zijn lippen.