Matteüs 22

₁Opnieuw richtte Jezus zich tot hen met gelijkenissen. ₂Hij zei: ‘Het hemelse koninkrijk is te vergelijken met een koning die het bruiloftsfeest van zijn zoon voorbereidde. ₃Hij stuurde zijn dienaars om de gasten voor het feest uit te nodigen, maar zij wilden niet komen. ₄Weer stuurde hij dienaars eropuit met de opdracht: Ga naar de genodigden en zeg: Ik heb de maaltijd klaargemaakt, de stieren en de mestkalveren zijn geslacht, alles staat klaar. Kom naar het bruiloftsfeest! ₅Maar zij trokken zich er niets van aan; iedereen ging weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn handel; ₆weer anderen grepen de dienaars vast, mishandelden hen en doodden hen. ₇De koning werd woedend. Hij stuurde zijn troepen op hen af, liet die moordenaars om het leven brengen en hun stad in brand steken. ₈Tegen zijn dienaars zei hij: Voor het bruiloftsfeest stond alles klaar, maar de genodigden waren het niet waard. ₉Ga dus naar de kruispunten van de wegen en nodig iedereen die je tegenkomt uit voor de bruiloft. ₁₀En zij gingen eropuit en zij brachten alle mensen mee die ze tegenkwamen, slechte en goede. Zo liep de bruiloftszaal vol met gasten. ₁₁Toen de koning binnenkwam om zijn gasten te zien, merkte hij iemand op die geen feestkleding droeg. ₁₂Vriend, hoe ben je hier binnengekomen zonder je voor de bruiloft gekleed te hebben? vroeg de koning hem. Maar de man zweeg. ₁₃Toen zei de koning tegen zijn dienaars: Bind hem aan handen en voeten en gooi hem eruit, de duisternis in. Daar zal hij huilen en knarsetanden.’

₁₄En Jezus besloot: ‘Want velen zijn uitgenodigd, maar weinigen zijn uitverkoren.’

₁₅De Farizeeën gingen weg en overlegden met elkaar hoe ze Jezus met een strikvraag konden vangen. ₁₆Ze stuurden hun leerlingen en een paar aanhangers van de Herodiaanse partij naar hem toe. ‘Meester,’ zeiden zij, ‘wij weten dat u eerlijk bent en echt leert wat God van ons wil. Het doet u niets wat men van u denkt, want u ziet niemand naar de ogen. ₁₇Zeg ons dus wat u vindt: mogen wij aan de keizer belasting betalen, of niet?’ ₁₈Maar Jezus kende hun slechtheid en zei: ‘Waarom wilt u mij in de val laten lopen, huichelaars? ₁₉Laat me eens een belastingpenning zien.’ Ze gaven hem een Romeinse munt. ₂₀‘Van wie zijn die afbeelding en dat opschrift?’ vroeg hij. ₂₁‘Van de keizer,’ antwoordden ze. ‘Geef dan de keizer wat de keizer toekomt, en God wat God toekomt.’ ₂₂Verbaasd over dat antwoord, lieten ze hem met rust en gingen weg.

₂₃Diezelfde dag kwamen de Sadduceeën naar Jezus toe. Zij beweren dat er geen opstanding is. ₂₄‘Meester,’ zo begonnen ze hun vraag, ‘Mozes zegt: Als iemand kinderloos sterft, moet zijn broer met de weduwe trouwen en voor nageslacht zorgen voor zijn broer. ₂₅Nu waren er bij ons zeven broers. De eerste trouwde maar stierf kinderloos en liet zijn vrouw na aan zijn broer. ₂₆De tweede overkwam hetzelfde als de eerste, en zo ging het ook met de derde tot en met de zevende. ₂₇Ten slotte stierf de vrouw. ₂₈Van wie zal zij nu de vrouw zijn na de opstanding? Want zij is van alle zeven de vrouw geweest!’ ₂₉‘U begrijpt er niets van,’ antwoordde Jezus hun, ‘omdat u de Schrift niet kent en ook de macht van God niet. ₃₀Wanneer de mensen uit de dood opstaan, trouwen mannen en vrouwen niet met elkaar, maar zijn ze als de engelen in de hemel. ₃₁En wat de opstanding van de doden betreft: hebt u het verhaal niet gelezen waarin God tegen u zegt: ₃₂Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob? Hij is geen God van doden maar van levenden!’ ₃₃Toen de mensen dat hoorden, waren ze diep onder de indruk van wat hij hun leerde.

₃₄De Farizeeën hoorden dat Jezus de Sadduceeën tot zwijgen had gebracht. Ze kwamen weer bij elkaar, ₃₅en een van hen, een wetgeleerde, probeerde hem in de val te lokken met de vraag: ₃₆‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Jezus ₃₇antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en heel uw ziel, en met heel uw verstand. ₃₈Dat is het grootste en eerste gebod. ₃₉Het tweede gebod is even belangrijk als het eerste: u moet uw naaste liefhebben als uzelf. ₄₀Alles in de Wet en in de Profeten hangt af van deze twee geboden.’

₄₁Toen de Farizeeën bij elkaar waren, vroeg Jezus hun: ₄₂‘Wat denkt u van de Christus? Van wie is hij een nakomeling?’ ‘Van David,’ antwoordden ze. ₄₃‘Maar hoe kan David hem dan ‘Heer’ noemen?’ zei Jezus. ‘Want de Geest liet David zeggen:

₄₅Als David de Christus ‘Heer’ noemt, hoe kan hij dan een nakomeling van David zijn?’ ₄₆Maar geen van hen kon hem antwoord geven, en van die dag af durfde niemand hem meer iets te vragen.