Marcus 14

₁Het was twee dagen voor Pasen, het feest van het Ongegiste Brood. De opperpriesters en de schriftgeleerden zochten nog steeds naar een listige manier om Jezus gevangen te nemen en te doden. ₂‘We moeten het niet op het feest doen,’ zeiden ze, ‘anders komt het volk in opstand.’

₃Jezus was in Betanië te gast bij Simon de Melaatse. Toen hij aan het eten was, kwam er een vrouw binnen met een kruikje dure, echte nardusbalsem. Ze brak de hals van het kruikje en goot de olie over zijn hoofd. ₄Sommigen daar maakten zich er kwaad over. ‘Waar is die verkwisting goed voor?’ zeiden ze tegen elkaar. ₅‘Die dure balsem had voor meer dan driehonderd zilverstukken verkocht kunnen worden! En het geld had aan de armen gegeven kunnen worden!’ En ze overlaadden haar met verwijten. ₆Maar Jezus zei: ‘Laat haar met rust! Waarom maakt u het haar zo moeilijk? Het is goed wat ze voor me gedaan heeft. ₇Want arme mensen zult u altijd bij u hebben, en u kunt ze goeddoen wanneer u wilt, maar mij hebt u niet altijd. ₈Zij heeft gedaan wat zij kon: zij heeft nu al mijn lichaam gebalsemd voor de begrafenis. ₉En ik verzeker u: overal in de wereld waar het evangelie bekendgemaakt wordt, zal ook verteld worden wat zij gedaan heeft. Zo zal zij in de herinnering blijven voortleven.’

₁₀Judas Iskariot, een van de twaalf, ging naar de opperpriesters. Hij wilde Jezus aan hen uitleveren. ₁₁Toen ze dat hoorden, waren ze blij verrast en beloofden dat ze hem ervoor zouden betalen. En Judas begon uit te zien naar een gunstige gelegenheid om Jezus uit te leveren.

₁₂Het was de eerste dag van het feest van het Ongegiste Brood, de dag dat men het paaslam slacht. De leerlingen vroegen aan Jezus: ‘Waar wilt u het paasmaal eten? Dan kunnen we het gaan klaarmaken.’ ₁₃Hij stuurde twee van zijn leerlingen eropuit met de opdracht: ‘Ga naar de stad; jullie zullen daar een man tegenkomen die een kruik water draagt. Volg hem. ₁₄En waar hij binnengaat, daar moet je tegen de heer des huizes zeggen: De meester vraagt: Waar is de zaal waar ik met mijn leerlingen het paasmaal kan eten? ₁₅En hij zal jullie boven een ruim, ingericht vertrek laten zien dat we zo kunnen gebruiken. Daar kun je alles voor ons klaarmaken.’ ₁₆De leerlingen gingen naar de stad en alles was zoals Jezus het hun verteld had. En ze maakten het paasmaal klaar.

₁₇Toen het avond was geworden, ging Jezus met de twaalf erheen. ₁₈Toen ze aan tafel gegaan waren, zei hij onder het eten: ‘Ik verzeker jullie: een van jullie zal mij uitleveren, iemand die nu met mij eet.’ ₁₉De leerlingen werden verdrietig en begonnen de een na de ander te vragen: ‘Ik ben het toch niet?’ ₂₀Maar hij antwoordde: ‘Het is een van jullie twaalf, iemand die met mij in deze schaal indoopt. ₂₁Want de Mensenzoon gaat heen, zoals over hem geschreven staat, maar wee de mens die de Mensenzoon uitlevert. Het zou voor hem beter zijn geweest als hij niet geboren was.’

₂₂Onder het eten nam Jezus een brood, sprak het gebed om zegen uit, brak het brood en gaf het hun met de woorden: ‘Neem het; dit is mijn lichaam.’ ₂₃En hij nam een beker, dankte God en gaf hun de beker. En zij dronken er allen uit. ₂₄Jezus zei: ‘Dit is mijn bloed, het bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten. ₂₅Ja, ik zeg jullie: ik zal niet meer van de vruchten van de wijnstok drinken, tot op de dag dat ik de nieuwe wijn zal drinken in het koninkrijk van God.’ ₂₆Toen zongen zij de lofpsalmen en gingen op weg naar de Olijfberg.

₂₇Jezus zei tegen hen: ‘Jullie zullen mij allemaal in de steek laten. Want er staat geschreven:

₂₈Maar wanneer ik door God ben opgewekt, zal ik vóór jullie uit gaan naar Galilea.’ ₂₉‘Al laat iedereen u in de steek, ik nooit,’ wierp Petrus hem tegen. ₃₀Toen zei Jezus tegen hem: ‘Ik verzeker je: vannacht nog, nog vóór de haan tweemaal kraait, zul je drie keer zeggen dat je me niet kent.’ ₃₁Maar Petrus hield vol: ‘Al moest ik met u sterven, nooit zal ik zeggen dat ik u niet ken.’ En dat zeiden ze allemaal.

₃₂Ze kwamen bij een plek die Getsemane heet. ‘Blijven jullie hier,’ zei Jezus tegen zijn leerlingen, ‘ik ga bidden.’ ₃₃En hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Verwarring en angst begonnen zich van hem meester te maken. ₃₄Hij zei tegen hen: ‘Ik ben zo bedroefd, tot stervens toe. Blijf hier en waak.’ ₃₅Hij liep nog verder, ging voorover liggen en bad dat, als het mogelijk was, hem het lijdensuur bespaard mocht blijven. ₃₆‘Abba, Vader, voor u is alles mogelijk; neem deze beker van mij weg. Alleen: niet wat ik wil, maar wat u wilt.’ ₃₇Hij ging terug en vond de drie leerlingen in slaap. ‘Simon, slaap je?’ vroeg hij aan Petrus. ‘Kun je nog geen uur wakker blijven? ₃₈Blijf wakker en bid dat je niet bezwijkt in de beproeving. De mens wil wel het goede, maar hij is zo zwak.’ ₃₉Hij ging weer weg en opnieuw bad hij, met dezelfde woorden. ₄₀Toen hij terugkwam, vond hij ze weer in slaap. Want ze konden hun ogen niet openhouden. En ze wisten niet wat ze moesten zeggen. ₄₁Toen hij voor de derde keer terugkwam, zei hij: ‘Slaap nu maar rustig door. Het is genoeg nu. Het uur is gekomen! De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan zondige mensen. ₄₂Sta op, laten we gaan. Ja, hij die mij uitlevert, is dichtbij.’

₄₃Hij was nog niet uitgesproken of Judas, een van de twaalf, kwam eraan. En met hem een hele menigte met zwaarden en stokken. Ze waren gestuurd door de opperpriesters, de schriftgeleerden en de oudsten. ₄₄Hij die hem uitleverde, had een teken met hen afgesproken: ‘De man die ik groet met een kus, die is het. Grijp hem en breng hem onder goede bewaking weg.’ ₄₅Toen hij kwam aanlopen, ging hij recht op Jezus af. ‘Rabbi,’ zei hij, en hij kuste hem. ₄₆Ze wierpen zich op hem en grepen hem vast. ₄₇Maar iemand die erbij stond, trok zijn zwaard, haalde uit naar de dienaar van de hogepriester en sloeg hem een oor af. ₄₈Jezus zei tegen hen: ‘Ben ik soms een misdadiger dat u met zwaarden en stokken eropuit bent getrokken om mij gevangen te nemen? ₄₉Elke dag was ik bij u en gaf ik onderricht in de tempel, en toen hebt u me niet gegrepen. Maar de Schrift moet in vervulling gaan!’ ₅₀Toen vluchtte iedereen en liet hem in de steek.

₅₁Een jongeman, met niets anders dan een laken om zijn blote lichaam, liep met Jezus mee. ₅₂Ze grepen hem vast, maar hij liet het laken in hun handen achter en vluchtte naakt.

₅₃Toen voerden ze Jezus weg naar het huis van de hogepriester. Daar kwamen alle opperpriesters, oudsten en schriftgeleerden bij elkaar. ₅₄Petrus was Jezus op ruime afstand gevolgd tot op de binnenplaats van het huis van de hogepriester. Daar ging hij tussen het dienstvolk zitten en warmde zich bij het vuur.

₅₅De opperpriesters en de hele Raad probeerden een getuigenverklaring tegen Jezus te krijgen waarop ze hem ter dood konden veroordelen, maar ze konden er geen vinden. ₅₆Er waren wel lieden die een valse verklaring aflegden, maar die verklaringen waren niet eensluidend. ₅₇Toen stonden er een paar valse getuigen op die zeiden: ₅₈‘We hebben hem horen zeggen: Deze tempel, die door mensen gemaakt is, zal ik afbreken en in drie dagen zal ik een andere bouwen die niet door mensen gemaakt is.’ ₅₉Maar ook die verklaringen waren niet eensluidend.

₆₀Toen stond de hogepriester op; hij liep naar het midden, waar Jezus stond, en vroeg hem: ‘Hebt u niets te zeggen op wat deze mensen tegen u inbrengen?’ ₆₁Maar Jezus bleef zwijgen, hij gaf helemaal geen antwoord. Opnieuw stelde de hogepriester hem een vraag: ‘Bent u de Christus, de Zoon van de Gezegende?’ ₆₂‘Dat ben ik,’ antwoordde Jezus, ‘en men zal de Mensenzoon zien zitten aan de rechterzijde van de Almachtige en hem zien komen op de wolken aan de hemel.’ ₆₃Toen scheurde de hogepriester zijn gewaad en sprak: ‘Waarvoor hebben we nog getuigen nodig! ₆₄U hebt gehoord hoe hij God lastert! Wat is uw oordeel?’ En allen spraken het ‘schuldig’ uit en veroordeelden hem tot de dood.

₆₅Toen begonnen sommigen hem te bespuwen; ook bonden ze hem een doek voor, sloegen hem met de vuist en zeiden: ‘Laat eens zien dat je een profeet bent!’ Ook de bewakers sloegen hem.

₆₆Intussen zat Petrus beneden op de binnenplaats. Een van de dienstmeisjes van de hogepriester kwam voorbij, ₆₇en toen ze Petrus zag die zich bij het vuur stond te warmen, keek ze hem aan en zei: ‘Jij was ook bij die Jezus van Nazaret!’ ₆₈Maar hij ontkende het: ‘Wat zeg jíj nou? Ik weet niet, ik begrijp niet waar je het over hebt.’ En hij verliet de binnenplaats en ging naar het voorplein. ₆₉Toen het dienstmeisje hem daar zag, begon ze opnieuw tegen de anderen daar te zeggen: ‘Dat is ook een van hen!’ ₇₀Maar weer ontkende hij.

Even later zeiden ook de mensen die daar stonden: ‘Jij bent wel degelijk een van hen. Je komt immers ook uit Galilea.’ ₇₁Maar Petrus begon te zweren: ‘God mag me straffen als ik de man ken over wie jullie het hebben.’ ₇₂Onmiddellijk kraaide de haan voor de tweede maal. Toen herinnerde hij zich Jezus’ woorden: ‘Nog vóór de haan voor de tweede maal kraait, zul je driemaal beweren dat je mij niet kent.’ En hij barstte in tranen uit.