1 Samuèl 1

₁Ana sakwijiné wong Ramataim-Sofim, ing pegunungan Efraim, jenengé Elkana anaké Yéroham anaké Elihu anaké Toku anaké Suf, wong Efraim. ₂Elkana kuwi bojoné loro: sing siji jenengé Hana, sijiné Penina. Penina kuwi nduwé anak, nanging Hana ora. ₃Wong kuwi saben taun lelungan sangka kutané arep munggah nyembah lan pasrah kurban marang GUSTI, sing ngwasani langit lan bumi ing Silo. Sing dadi imamé GUSTI ing kono ya kuwi anaké imam Eli, Hofni lan Pinéhas.

₄Nuju ing sakwijiné dina Elkana pasrah kurban, Penina bojoné, anak-anaké lanang-wadon pada diwènèhi sak panduman. ₅Senajan Hana ditrésnani, uga mung olèh sak panduman, awit GUSTI ora ngekèki anak marang dèwèké. ₆Nanging maruné tansah nglarakké atiné bèn nesu, awit GUSTI nutup wetengé. ₇Kaya mengkono sing kelakon saben taun, saben Hana munggah menyang ing omahé GUSTI, Penina nglarakké atiné, Hana nganti nangis lan emoh mangan. ₈Elkana, bojoné terus ngomongi mengkéné: “Hana, kenèng apa kowé nangis lan apa sebabé kowé emoh mangan? Ajiné awakku apa ora ngungkuli anak lanang sepuluh?”

₉Nuju ing sakwijiné dina sakwisé pada mangan lan ngombé ing Silo, Hana ngadek, waktu kuwi imam Eli njagong ing kursiné tyedak lawang ing omah sutyiné GUSTI. ₁₀Karo ati sing sedih Hana ndedonga marang GUSTI, karo nangis senggak-sengguk. ₁₁Terus nglairké janji, semauré: “Duh GUSTI, sing ngwasani langit lan bumi, yèn Panjenengan nggatèkké marang kangèlané abdi Panjenengan lan gelem éling kula lan ora lali marang abdi Panjenengan, nanging ngekèki anak lanang marang abdi Panjenengan iki, kula bakal masrahké botyah kuwi marang GUSTI sakjeké uripé lan sirahé ora bakal kedemok karo péso tyukur.” ₁₂Waktu wong wadon kuwi terusan ndedonga ana ngarepé GUSTI, imam Eli ngematké tutuké wong wadon kuwi, ₁₃lan awit Hana enggoné ngomong kuwi ing sak njeruhné atiné, lan mung lambéné waé sing umak-umik lan ora krungu swarané, imam Eli ngira yèn wong kuwi mendem. ₁₄Imam Eli terus ngomong: “Nganti sak pira suwéné enggonmu nandangi kaya wong mendem? Maria enggonmu mendem!” ₁₅Nanging Hana nyauri: “Ora duh Bapak, kula wong wadon sing ijik ngalami susah banget; kula ora ngombé anggur utawa ombèn sing mendemi, nanging ngesokké isiné ati kula ing ngarepé GUSTI. ₁₆Aja nganggep abdi sampéyan iki wong wadon ala, awit sangka nemené jubek lan larané ati kula nganti omongan suwé mengkéné.” ₁₇Semauré imam Eli: “Mundura karo tentrem rahayu, lan supaya Gusti Allahé Israèl nuruti penjalukmu.” ₁₈Sakwisé kuwi wong wadon terus ngomong: “Muga abdi sampéyan olèh katrésnan lan kawelasan ing ngarepé sampéyan.” Wong wadon mau terus metu, terus gelem mangan lan praupané ora sedih menèh.

₁₉Esuké ijik mruput pada tangi terus ngabekti ing ngarepé GUSTI, sak terusé banjur pada bali mulih menyang ing Rama. Waktu Elkana ngantyani turu karo Hana, bojoné, diélingi karo GUSTI. ₂₀Sakwisé setaun Hana meteng lan nglairké bayi lanang, sing dijenengaké Samuèl, awit tembungé: “Kuwi olèhku njaluk marang GUSTI.”

₂₁Elkana, sing lanang, terus munggah kabèh sak brayaté masrahaké kurban sing dibelèh taunan lan ngluwari janjiné marang GUSTI. ₂₂Nanging Hana ora mèlu, awit semauré marang sing lanang: “Mbésuk yèn botyahé wis tak sapih, kula bakal ngeterké déwé, nanging botyah kuwi bisaa ngadep ing ngarepé GUSTI lan manggona ing kana ing sakjeké urip.” ₂₃Semauré Elkana bojoné, marang Hana: “Lakonana apa sing kok anggep apik, manggona ing omah waé nganti anakmu kok sapih; GUSTI supaya netepana ing perjanjiané.”

Dadiné wong wadon kuwi kèri ing omah lan nusoni anaké, nganti tekan waktuné disapih. ₂₄Sakwisé wong wadon kuwi nyapih anaké, anaké kuwi terus diajak, karo nggawa sapi lanang sing umur telung taun, glepung sak éfa, lan anggur sak kantong, kuwi terus dipasrahké ing griyané GUSTI, ing Silo. Ing waktu semono botyahé ijik tyilik banget. ₂₅Sapiné terus dibelèh lan botyahé terus dipasrahké ing ngarepé imam Eli ₂₆Tembungé Hana: “Kula nyuwun Bapak, kula dililani ngomong, kanggo keslametané sampéyan, kula kuwi wong wadon sing waktu kepungkur ngadep ing ngarepé sampéyan kéné ndedonga marang GUSTI. ₂₇Sing kula jaluk ya botyah iki, nanging GUSTI wis nuruti penjaluk kula marang Panjenengané. ₂₈Mulané botyah iki kula pasrahké marang GUSTI; sakjeké urip, saiki bèn apa sak karepé GUSTI.” Terus pada sujut ngabekti marang GUSTI ing kono.