Perjanjiané Yosafat karo Akab
1Bareng Yosafat sugih lan kanggonan kaluhuran sing ngluwihi, terus bésanan karo Akab. 2Let pirang taun piyambaké lunga nemoni Akab menyang Samaria. Akab terus ngongkon mbelèh wedus lan sapi okèh kanggo piyambaké lan para balané lan ngajak piyambaké ngluruk menyang ing Ramot-Giléad. 3Akab, ratu Israèl, ngomong marang Yosafat, ratu Yéhuda: “Apa sampéyan gelem bareng karo kula menyang Ramot-Giléad?” Semauré: “Kita kuwi pada, kula karo sampéyan, rayat sampéyan karo rayat kula, bakal perang bareng karo sampéyan!”
4Nanging Yosafat terus ngomong marang ratu Israèl: “Apiké takon disik kaya kepriyé préntahé GUSTI.” 5Ratu Israèl terus nglumpukké para nabi, tyatyahé 400, kuwi terus ditakoni karo Akab: “Apa aku dililani ngluruk perang nglawan Ramot-Giléad, apa apiké diwurungké?” Kabèh pada ngomong: “Majua ngluruk! Gusti Allah bakal ngekèkké kuwi marang ratu.” 6Nanging Yosafat terus takon: “Apa ing kéné ora ana nabiné GUSTI menèh, supaya dadi lantaran kita njaluk pinuntun?” 7Semauré ratuné Israèl marang Yosafat: “Ijik ana siji, sing bisa dadi lantaran njaluk pinuntun marang GUSTI. Nanging kula sengit marang piyambaké, awit ora tau ngomongké sing apik kanggo kula, kejaba mung tyilaka. Wong kuwi jenengé Mika, anaké Yimla.” Tembungé Yosafat: “Ratu aja ngomong mengkono, ta.” 8Ratu Israèl terus nyeluk sakwijiné penggedé kraton, tembungé: “Mika, anaké Yimla kuwi gelis paranana!” 9Nanging ratu Israèl lan Yosafat, ratu Yéhuda, pada njagong ing damparé déwé-déwé karo nganggo klambiné kraton, ing panggonan penutoné gandum ing ngarepé gapura ing Samaria, diubengi karo para nabi sing pada nubuat. 10Sedèkia, anaké Kenaana nggawé rerékan sungu wesi lan terus ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: Karo sungu iki sampéyan bakal nyundang Aram nganti sampéyan entèkké babar pisan.” 11Sak okèhé nabi kuwi ya pada nubuat mengkono, semauré: “Sampéyan majua ngluruk menyang Ramot-Giléad, sampéyan bakal olèh gawé; GUSTI bakal ngekèkké kuta kuwi marang ratu.”
12Kongkonan sing dikongkon nyeluk Mika mau ngomong marang piyambaké: “Ngertènana, para nabi wis pada bebarengan nglairké nubuaté sing apik kanggo ratu, mulané sampéyan supaya ya gelem ngomong kaya salah-sijiné nabi kuwi lan nubuat sing apik.” 13Nanging Mika nyauri, tembungé: “Kanggo GUSTI sing urip, apa sing bakal diomong karo Gusti Allahku, kuwi sing bakal tak utyapké.” 14Bareng wis nemoni ratu, ratu takon marang piyambaké: “Mika, apa aku pada dililani ngluruk perang nglawan Ramot-Giléad, apa kuwi kudu tak wurungké?” Semauré: “Majua ngluruk, sampéyan bakal olèh gawé, awit pada bakal dipasrahké ing tangan sampéyan!” 15Nanging Akab terus ngomong marang piyambaké: “Nganti kaping pira aku ngongkon sumpah marang kowé, supaya kowé mung ngomongké marang aku sing sak beneré waé?” 16Semauré Mika: “Kula wis weruh suradadu Israèl pada pating slebar kabèh ing gunung-gunung kaya wedus sing ora ana pangoné, mulané GUSTI ngomong: Wong kuwi ora pada nduwé bendara. Awit sangka kuwi bèn pada mulih menyang omahé déwé-déwé karo slamet.” 17Ratu Israèl terus ngomong marang Yosafat: “Kula apa ora wis ngomong marang sampéyan: Ora tau wong kuwi nubuat sing apik kanggo kula, kejaba mung bab tyilaka tok?” 18Semauré Mika: “Mulané sampéyan supaya gelem ngrungokké tembungé GUSTI. Kula weruh GUSTI njagong ing damparé lan suradadu ing swarga pada ngadek kabèh ing sak kiwa-tengené. 19GUSTI ngomong: Sapa sing ngojok-ojoki Akab, ratu ing Israèl, supaya ngluruk perang lan terus mati ing Ramot-Giléad? Sing siji ngomong ngéné, sijiné ngomong ngono. 20Terus ana salah sijiné roh sing maju lan terus ngadek ing ngarepé GUSTI lan ngomong: Kula sing bakal ngojok-ojoki. GUSTI takon: Karo apa? 21Semauré: Kula bakal lunga lan dadi roh ngapus ing tutuké kabèh nabiné. Tembungé GUSTI: Kowé ngojok-ngojokana dèwèké, kowé bakal olèh nggawé. Kowé lungaa lan nglakonana mengkono! 22Nanging saiki, GUSTI wis ndèkèkké roh ngapus ing tutuké para nabi sampéyan, awit GUSTI wis mutusi bakal nibakké tyilaka marang sampéyan.”
23Ing kono Sedèkia anaké Kenaana terus maju lan napuk Mika karo ngomong mengkéné: “Kepriyé bisané kedadian, Rohé GUSTI kok ngalih sangka aku lan terus ngomongi kowé?” 24Nanging Mika nyauri, tembungé: “kowé bakal weruh bab kuwi yèn kowé mlayu ndelik sangka kamar sing siji menyang ing kamar sijiné.” 25Ratu ing Israèl terus ngomong: “Tyekelen Mika iki, gawanen bali menyang Amon, penggedéné kuta lan marang Yoas, anaké ratu, 26lan omongna: Mengkéné préntahé ratu: Wong iki lebokna ing pakunjara lan wènèhana mangan roti lan ngombé banyu sing setitik, nganti aku mulih karo slamet.” 27Nanging Mika ngomong: “Yèn tenan, sampéyan mulih karo slamet, GUSTI mesti ora ngomongké tembungé lantaran kula!” Terus nyauri menèh: “Pada rungokna, hé bangsa-bangsa kabèh!”
28Sakwisé mengkono ratu Israèl lan Yosafat ratu Yéhuda terus lunga ngluruk menyang Ramot-Giléad. 29Ratu Israèl ngomong marang Yosafat: “Kula bakal nylamur mlaku lan mlebu menyang panggonan peperangan, nanging sampéyan kula njaluk nganggo klambiné kraton.” Ratu ing Israèl terus nylamur mlaku lan terus pada mlebu ing panggonan peperangan. 30Nanging ratu ing negara Aram wis ngekèki préntah marang para penggedéné suradadu kréta, mengkéné: “Kowé aja pada merangi saben wong, nanging mung nglawan perang ratuné bangsa Israèl waé.” 31Bareng para penggedéné suradadu kréta weruh Yosafat, terus gelis pada ngomong: “Kuwi ratu Israèl!” Yosafat terus dikepung arep dilawan, nanging Yosafat terus mbengok lan GUSTI terus ngekèki pitulungan marang piyambaké. Gusti Allah ngundurké para penggedéné mau sangka piyambaké. 32Bareng kuwi pada weruh, yèn duduk ratu Israèl, terus pada mundur sangka ngarepé. 33Nanging terus ana sakwijiné wong sing mentèng gendéwa lan ngetyulké panahé tanpa tujuan lan ngenèngi ratu Israèl ngenèngi ing sambungané sandangané tembaga. Ratu terus ngomong marang kusiré krétané: “Krétané ingeren, aku gawanen metu sangka peperangan, awit aku wis ketaton.” 34Nanging kedadiané perang ing dina kuwi mundak medèni lan ratu Israèl tetep ngadek ing kréta tumpakané adep-adepan karo wong Aram nganti soré. Bareng srengéngé mingslep, ratu Akab mati.
