Keraméan ing kuta Tésalonika
1Paulus lan Silas terus pada lunga liwat Amfipolis lan Apolonia, terus tekan Tésalonika. Ing kono ana sinaguké wong Ju. 2Kaya adaté, Paulus terus mlebu mrana lan nganti telung dina sabat terus-terusan enggoné rembukan karo wong Ju bab pérangan-pérangané Kitab. 3Piyambaké nerangké lan nduduhké, yèn Mésias kuwi kudu ngalami sangsara lan tangi menèh sangka antarané wong mati, terus ngomong: “Tegesé Mésias kuwi ya Yésus, sing kula kabaraké marang sampéyan.” 4Ana tunggalé wong-wong mau sing pada yakin, terus dadi siji karo Paulus lan Silas lan uga ana wong Yunani okèh sing pada ngabekti marang Gusti Allah, semono uga para wong wadon sing kajèn ora setitik tyatyahé.
5Nanging wong-wong Ju kuwi pada mèri lan diréwangi karo wong ala sing kluyuran ing pasar, pada nggawé ramé lan ngisruhké kuta kono. Wong-wong kuwi pada nyerang omahé Yason, kabèh arep masrahké rasul Paulus lan Silas marang pengadilané rayat. 6Nanging bareng pada ora ketemu, Yason lan sedulur liyané pada diglandang menyang ngarepé para penggedéné kuta, karo nyuwara banter: “Wong-wong sing wis pada nggawé répoté jagat kabèh kuwi uga wis pada teka ing kéné, 7lan Yason kuwi nampani wong-wong iki ing omahé. Wong kuwi pada nglawan marang pernatané kaisar, pada ndunungké, yèn ana ratu liya, ya kuwi Yésus.” 8Nalika wong okèh lan para penggedéné kuta pada krungu, terus pada ramé. 9Nanging bareng Yason lan sedulur-sedulur tunggal pertyaya liyané pada masrahké duwit tanggungan, terus pada dityulké.
Paulus lan Silas ing kuta Béréa
10Nanging ing mbengi kuwi uga Paulus lan Silas dikongkon karo para sedulur tunggal pertyaya ing kono supaya gelis lunga menyang Béréa. Sak tekané ing kono terus pada lunga menyang sinaguké wong Ju. 11Wong-wong Ju ing kuta kono atiné pada luwih kebuka tenimbangané para wong Ju ing Tésalonika, awit pada nampani tembungé Gusti karo sak kabèhé ati lan saben dina pada mriksa Kitab supaya bisa weruh, apa kuwi kabèh wis bener mengkono. 12Okèh tunggalé sing dadi pertyaya; uga ora setitik tunggalé bangsa Yunani, lanang lan wadon sing kajèn. 13Nanging bareng wong-wong Ju ing Tésalonika pada ngerti, yèn Paulus ing Béréa uga ngabaraké tembungé Gusti Allah, terus pada teka mrana ngojok-ojoki lan mbingungké atiné wong okèh. 14Nanging para sedulur tunggal pertyaya terus pada ngomongi Paulus supaya gelis lunga menyang pinggirané segara, nanging Silas lan Timotius ijik pada kèri ing Béréa.
15Wong-wong sing ngeterké Paulus pada mèlu tekan Aténa, terus pada bali karo diweling supaya Silas lan Timotius gelis pada nyusul.
Rasul Paulus ing kuta Aténa
16Paulus sak njeruhné ngentèni ing Aténa kuwi, banget susahé ing ati, awit weruh kuta kono kebak retya-retyané brahala. 17Awit sangka kuwi, ing sinaguk terus ngetokké tembungé karo wong-wong Ju lan wong-wong sing pada ngabekti marang Gusti Allah, uga saben dina ing pasar karo wong-wong sing ketemu ing kono. 18Uga juru mikir Yunani sangka golongan Epikurus lan Stoa sing pada kumpulan karo piyambaké. Ana sing ngomong: “Apa ta sing arep diomongké tukang ngotyèh kuwi?” Nanging liyané omong: “Kétoké wong kuwi ngabaraké piwulangé déwa-déwa mantya.” Awit sing diwartakké kuwi Injil bab Yésus lan tanginé wong mati. 19Wong-wong mau terus pada nggawa Paulus teka ing Areopagus lan ngomong: “Apa kita pada dililani ngrungokké piwulangmu anyar sing sampéyan wulangké kuwi? 20Awit kita pada sampéyan kabari perkara-perkara sing anèh. Mulané kita pada kepéngin ngerti, apa tegesé kuwi kabèh.” 21Wong-wong Aténa lan wong-wong mantya sing pada manggon ing kono kuwi ora kober nindakké bab liyané kejaba mung ngomongké lan ngrungokké samubarang sing anyar.
22Paulus terus ngadek ing ngarepé Areopagus lan ngomong: “Para sedulur ing Aténa, kula ngerti, yèn sampéyan kabèh kuwi kanggo apa waé tenan ngabekti marang para déwa. 23Awit nalika kula ngubengi ing kuta sampéyan lan weruh barang-barang sing sampéyan pundi-pundi, kula ya nemoni mesbèh sing ketulis mengkéné: Ngadep marang allah sing ora dikenal. Iki sing pada sampéyan sembah-sembah, senajan sampéyan ora kenal kuwi, ya kuwi sing arep kula kabaraké. 24Gusti Allah sing nggawé jagat sak isiné kabèh kuwi, Panjenengané kuwi Gustiné langit lan bumi, mulané ora manggon ing retya-retya gawéané manungsa, 25lan uga ora diladèni karo tangané manungsa, kaya-kaya Panjenengané kekurangan apa-apa; awit ya Panjenengané kuwi sing ngekèki urip lan napasé lan samubarang sing dadi kebutuhané manungsa kabèh. 26Bangsa lan umat kabèh kuwi didadèkké karo Panjenengané sangka wong siji, supaya pada ngenggèni jagat kuwi kabèh, supaya Panjenengané wis nentokké mangsa-mangsa lan wates-watesé papan panggonané. 27Kuwi supaya wong pada nggolèki Panjenengané lan karo gagap-gagap bisaa nemokké Panjenengané, senajan Panjenengané kuwi ora adoh karo kita piyambak-piyambak. 28Jalaran ing Panjenengané, kita kuwi urip, obah, lan ana, kaya sing uga wis dinyatakké karo para pujangga sampéyan:
Awit kita kuwi uga pada dadi turun-turunané Gusti Allah.
29Awit kita kuwi turun-turunané Gusti Allah, mila kita ora kenèng nduwé panemu, yèn kahanané Gusti Allah kuwi kaya gambaran emas, slaka utawa watu, sing digawé awit migunani lan kapinteran manungsa. 30Tanpa ngélingi menèh marang jamané manungsa kurang pangertèn, Gusti Allah saiki ngabaraké marang manungsa, yèn anaa ing ngendi-ngendia waé, wong kabèh kudu mratobat. 31Awit Panjenengané wis nentokké dina enggoné arep ngadili jagat karo adil, lantaran Wong lanang sing wis dipiji; nganggo dibuktèkaké marang wong kabèh, karo enggoné ditangèkké sangka antarané wong mati.” 32Wong-wong mau bareng krungu bab tanginé wong mati, terus ana sing pada moyoki, lan ana liyané sing pada ngomong: “Liya waktu waé kita arep ngrungokké sesorah sampéyan bab kuwi menèh.” 33Paulus terus lunga sangka tengahé wong-wong mau. 34Senajan mengkono ya ana wong sing ngantyani Paulus lan pada dadi pertyaya, kaya Dionisius, juru hukum Areopagus, lan wong wadon sing diarani Damaris, lan uga wong-wong liyané bebarengan karo wong-wong mau.
