Ayub 23

₂“Saiki sambatku dadi pambruntakan,

tangané menet aku, terus aku sambat.

₃Ah, supaya aku bisa weruh kepriyé enggonku ketemu karo Panjenengané,

lan dililani nemoni ing omahé.

₄Aku terus bakal njlèntrèhké perkaraku ing ngarepé,

lan tutukku bakal tak kebaki tembung jawaban.

₅Aku mesti bakal weruh tembung-balesan sing dikèkké marang aku,

lan aku bakal ngerti, apa sing diomongké marang aku.

₆Apa Panjenengané sing Mahakwasa kuwi gelem nganakké perkara karo aku?

Ora, Panjenengané mesti bakal weruh aku.

₇Wong sing jujur kuwi sing bakal nglawan padu ing ngarepé,

lan aku mesti bakal utyul sak lawas-lawasé sangka rèkterku.

₈Yèn aku mlaku mengétan, Panjenengané ora ing kana,

utawa mengulon, aku ora nemoni Panjenengané.

₉Tak golèki ngalor, Panjenengané ora kétok;

gentèn ngidul, aku ora weruh Panjenengané.

₁₀Dasaré Panjenengané weruh mlakuné uripku;

yèn aku diuji, kaya emas enggonku metu.

₁₁Sikilku tetep ngetutké mlakuné,

aku mlaku ing dalané lan ora bakal nyimpang.

₁₂Préntah sing lair sangka ilaté ora tak terak;

préntahé tutuké tak simpen ing sak njeruhné atiku.

₁₃Nanging Panjenengané ora tau malih -

Sapa sing bisa ngalang-alangi Panjenengané?

Apa sing dikarepké, ya terus ditindakké.

₁₄Awit Panjenengané bakal ngrampungké apa sing wis ditetepaké kanggo aku,

lan ijik okèh bab liyané sing kaya mengkono sing dikarepké.

₁₅Mulané atiku gemeter ing ngarepé,

yèn kuwi kabèh tak pikir,

aku terus wedi banget marang Panjenengané.

₁₆Gusti Allah wis nggawé aku semplak

sing Mahakwasa wis nggawé atiku gemeter,

₁₇awit aku entèk ora awit sangka pepeteng,

lan uga ora awit sangka praupanku ketutupan karo peteng ndedet.”