Bab pandumané wétané laut Yordan
1Nanging wong turunané Rubèn lan wong turunané Gad kuwi kéwan-kéwané okèh, malah luwih banget akèhé. Waktu weruh tanah Yaéser lan tanah Giléad, terus pada nliti yèn panggonan kono kuwi apik banget kanggo ngingu kéwan-kéwané. 2Mulané wong turunané Gad lan wong turunané Rubèn terus pada nemoni lan ngomong marang Moses lan marang imam Eléazar, lan marang para penggedéné umat: 3“Negara ing Astarot, Dibon, Yaéser, Nimra, Hèsbon, Eléalé, Sébam, Nébo lan Béon, 4tanah sing wis ditelukké karo GUSTI kanggo umat Israèl, kuwi tanah sing apik digawé ngingu kéwan-kéwan, nanging abdi-abdimu iki pada ngingu kéwan.” 5Lan tembungé menèh: “Yèn kita pada olèh kawelasan ing ngarepé sampéyan, tanah kuwi supaya dikèkké marang para abdi-abdimu dadia duwèké kita, supaya aja nganti pada dikongkon ngalih menyang sabrangé laut Yordan.” 6Nanging tembungé Moses marang turunané Gad lan marang turunané Rubèn: “Mosok ta, sedulurmu pada perang, kowé kok pada arep kèri ing kéné? 7Kenèng apa kowé kok arep gawé nglokroné atiné wong Israèl nganti pada wegah nyabrang menyang negara pawèhé GUSTI marang wong-wong kuwi? 8Kaya mengkono kuwi uga sing ditindakké karo para leluhurmu, waktu pada tak kongkon sangka Kadès-Barnéa nliti negara kuwi, 9bareng wis pada tekan ing panggonan Eskol, lan wis weruh negarané, terus pada gawé nglokroné atiné wong Israèl, nganti pada wegah menyang ing negara pawèhé GUSTI marang para umaté. 10Ing waktu semono bebenduné GUSTI terus mulat-mulat lan Panjenengané ngomong karo sumpah: 11Sak temené wong-wong sing wis pada metu sangka negara Egipte, sing umur rong puluh taun munggah, mesti bakal ora ana sing bisa weruh negara sing wis Tak janjèkké karo sumpah marang Abraham, Isak lan Yakub, awit pada ora mbangun turut marang Aku, 12kejaba mung Kalèb anaké Yéfuné wong Kénas lan Yosua anaké Nun, awit loro-loroné kuwi pada mbangun turut marang GUSTI. 13Kaya mengkono kuwi njalari mulat-mulaté nesuné GUSTI marang Israèl, lan pada digawé nglembara ing ara-ara samun nganti patang puluh taun suwéné, nganti sak entèkké wong-wong sing pada nglakoni ala ing ngarepé GUSTI. 14Nanging saiki kowé pada ngadek nggentèni bapak-bapakmu, sakwijiné grombolan wong dosa, arep pada njalari panas nesuné GUSTI marang wong Israèl kuwi. 15Yèn kowé pada nyingkur marang Panjenengané, mesti bakal ditinggal luwih suwé ana ara-ara samun, dadi kowé sing pada njalari rusaké bangsa iki kabèh.” 16Ing kono wong-wong mau terus pada nyedaki Moses lan ngomong: “Kula pada bakal nggawé kandang-kandang wedus ana kéné kanggo kéwan-kéwan kula, lan kuta-kutané kanggo anak kula; 17nanging kula déwé pada bakal gelis-gelis mlaku ing ngarepé wong Israèl, nganti teka ing panggonané; nanging anak-anak kula bakal pada manggon ing kuta-kutané sing kuwat, awit sangka serangané wong rayat ing negara iki. 18Kula pada ora bakal mulih menyang omah kula nganti rampungé saben wong Israèl wis nampani lemah pandumané, 19awit kula pada ora bakal gelem nampani lemah panduman ing sabrangé laut Yordan ing Sak terusé, yèn kula wis pada olèh panduman ing wétané laut Yordan kéné.”
20Tembungé Moses marang wong-wong mau: “Yèn kowé pada arep nglakoni mengkono, pada arep mbudali perang ing ngarepé GUSTI, 21lan kowé kabèh, sakwisé nganggo gaman terus pada arep nyabrang laut Yordan ing ngarepé GUSTI, nganti tekan mungsuhé wis pada ditundung karo Panjenengané sangka ngarepé, 22nganti negara kuwi wis teluk ing ngarepé GUSTI; dadi yèn mbésuk kowé pada mulih, kowé wis pada luwar sangka kuwajipanmu marang GUSTI lan marang Israèl, lan tanah kéné iki mesti dadi duwèkmu ing ngarepé GUSTI. 23Nanging yèn kowé pada ora nglakoni kaya mengkono, dadi kowé tenan-tenan pada nggawé dosa marang GUSTI, kowé bakal pada ngrasakaké yèn dosamu kuwi mesti bakal nyerang marang kowé. 24Awit kuwi ya wis pada nggawéa kuta-kuta kanggo anak-anakmu lan kandang-kandang kanggo wedusmu, nanging apa sing wis omongaké kuwi pada lakonana.”
25Turunané Gad lan turunané Rubèn terus pada ngomong marang Moses: “Abdimu pada bakal nandangi apa sing dadi préntah sampéyan. 26Anak bojo kita karo banda kéwan kita lan kéwan-kéwan duwèk kita bakal kèri ing kéné, ing kuta-kutané tanah Giléad, 27nanging abdimu kabèh pada bakal nyabrang lan ngluruk perang ing ngarepé GUSTI, kita wong sing wis bisa perang, netepi apa préntahé sampéyan.”
28Moses terus mréntahké bab sing gegandèngan karo wong-wong mau marang imam Eléazar lan marang Yosua anaké Nun lan marang para penggedéné golongané taleré Israèl. 29Tembungé marang wong-wong kuwi: “Yèn turunané Gad lan turunané Rubèn wis pada mèlu kowé nyabrang ing laut Yordan, perlu ngluruk perang ing ngarepé GUSTI, ya kuwi kabèh wong sing nganggo gamané perang, lan yèn tanah kuwi wis teluk marang kowé, tanah Giléad iki kudu kok wènèhaké kanggo duwèké, 30nanging yèn pada ora mèlu kowé nyabrang karo nganggo gaman, pada dumana tanah kanggo duwèké ing tengahmu ing tanah Kanaan.” 31Turunané Gad lan turunané Rubèn terus pada nyauri, tembungé: “Apa sing dipréntahké karo GUSTI marang kula abdimu kabèh, kuwi bakal pada kula tindakké. 32Kula bakal pada nyabrang karo nganggo gaman ing ngarepé GUSTI menyang negara Kanaan, nanging panduman kula lemah tetep ing sabrangé laut Yordan iki.” 33Turunané Gad lan turunané Rubèn lan separo taler Manasé anaké Yosèf, pada dikèki karo Moses: kratoné Sihon, ratuné wong Amori, lan kratoné Og, ratu ing Basan, ya kuwi negarané kabèh kuta-kutané negara kono kabèh lan panggonan pangwasané kuta kuwi kabèh. 34Turunané Gad terus pada mbangun kuta Dibon, Atarot lan Aroèr; 35Atarot-Sofan, Yaéser lan Yokbéha; 36Bèt-Nimra, Bèt-Haran, pada didadèkké kuta kuwat lan kanggo panggoné kandang-kandang wedus. 37Nanging turunané Rubèn pada mbangun kuta Hèsbon, Eléalé lan Kiryataim, 38Nébo, Baal Méon, Masabot-Sèm lan Sibma, lan kuta-kuta sing dibangun kuwi pada diganti jenengé.
39Turunané Makir, anaké Manasé kuwi, pada ngluruk menyang ing Giléad, sing terus direbut, lan wong Amori sing manggon ing kono pada ditundung. 40Makir, anaké Manasé mau, terus dikèki tanah Giléad karo Moses lan ya terus dienggoni. 41Nanging Yair, anaké Manasé kuwi, terus ngluruk lan ngrebut désa-désané, terus dijenengaké Hawot-Yair. 42Nanging Nobah ngluruk lan ngrebut negara Kéhat lan panggonané kabèh, lan dijenengaké Nobah, miturut sangka jenengé déwé.
