Rum 1

₁Sangka Paulus, abdiné Kristus Yésus, sing dipanggil dadi rasul, dipiji nggelarké Injilé Gusti Allah. ₂Injil kuwi wis dijanjèkké lantaran para nabi kaya sing ketulis ing kitab-kitab sutyi, ₃bab Putrané Gusti, sing tyara kedagingan lair sangka tyedak turunané Daved ₄lan miturut Rohé kasutyian Panjenengané kuwi Putrané Gusti Allah, ketitik ing tanginé sangka antarané wong mati, ya kuwi Yésus Kristus, Gusti kita. ₅Lantaran Panjenengané, kita pada nampani kawelasan lan pangkat rasul awit asma-Né, dikongkon nuntun marang sak kabèhé bangsa sing ora kenal marang Gusti Allah, supaya pada pertyaya lan mbangun turut Panjenengané. ₆Kowé uga pada klebu ing antarané wong-wong mau, kowé sing wis pada dipanggil dadi duwèké Yésus Kristus, ₇marang para sedulur kabèh sing manggon ing Rum, sing pada ditrésnani karo Gusti Allah, sing dipanggil lan didadèkké para sutyi.

Kawelasan anaa ing kowé kabèh lan katentreman sangka Gusti Allah, Bapak kita, lan sangka Gusti Yésus Kristus.

₈Sing kaping pisan, aku ndonga maturkesuwun marang Gusti Allahku awit Yésus Kristus ing atasé kowé kabèh, awit kabar bab pertyayamu wis kasebar ing sak ubengé jagat. ₉Awit Gusti Allah, sing tak ladèni karo sak kabèhé atiku ing sak njeruhné ngabaraké Injil bab Putrané, kuwi sing dadi seksiku yèn ing sak njeruhné pandongaku, aku tansah ngélingi marang kowé: ₁₀Aku ndedonga, supaya sangka karepé Gusti Allah, ing pungkasané aku bisa olèh kelunggaran niliki kowé kabèh. ₁₁Awit aku kepéngin banget ketemu kowé, perlu ngedum berkah kasukman, supaya kowé pada dikuwatké, ₁₂ya kuwi, supaya aku ing tengahmu lan mèlu olèh panglipur karo pertyaya kita kabèh, aku karo pertyayamu lan kowé karo pertyayaku. ₁₃Para sedulur, karepku supaya kowé pada mengertèni, yèn aku wis kerep nduwé karep niliki kowé — nanging nganti saiki tansah ana alangan — supaya ing tengah-tengahmu aku bisa nemu wohé, pada kaya ing sak tengahé para bangsa sing ora kenal marang Gusti Allah. ₁₄Aku kepotangan marang bangsa Yunani lan duduk Yunani, wong sing pinter lan bodo. ₁₅Ya sing mengkono kuwi, sing njalari aku uga kepéngin ngabaraké Injil marang kowé sing pada manggon ing Rum.

₁₆Awit aku nduwé pertyaya sing kentyeng kanggo Injil, awit Injil kuwi kekuwatané Gusti Allah sing nylametké saben wong sing pertyaya, wiwitan wong Ju, nanging uga wong Yunani. ₁₇Awit ing kono didunungké enggoné Gusti Allah mbenerké, sing metu sangka pertyaya lan nuntun marang pertyaya, kaya sing ketulis, tembungé: “Wong sing bener bakal urip awit sangka pertyayané,.”

₁₈Awit bebenduné Gusti Allah wis dibukakké sangka swarga kanggo sak rupané duraka lan penggawé alané manungsa nindes sing bener awit sangka alané. ₁₉Awit sing dingertèni sangka Gusti Allah kuwi wis tyeta kanggo wong-wong mau, jalaran Gusti Allah wis ndunungké marang wong-wong mau. ₂₀Awit nyatané Gusti Allah sing ora kétok, ya kuwi kekuwatané sing langgeng lan sipat Gustiné, bisa kétok lan dingertèni, sangka penggawéan-Né, wiwit dadiné jagat, terus wong-wong mau pada ora bisa sélak. ₂₁Awit senajan pada mengertèni marang Gusti Allah, wong-wong mau ora pada ngluhurké Panjenengané sing dadi Gusti Allah, utawa ora pada ndonga maturkesuwun marang Panjenengané. Nanging angen-angené dadi pada tanpa guna lan atiné sing bodo pada dadi peteng. ₂₂Wong-wong mau pada rumangsa pinter, nanging sak temené bodo. ₂₃Kamulyané Gusti Allah sing langgeng digantèni ujut sing kaya manungsa sing ora langgeng, manuk-manuk, kéwan-kéwan sikil papat, utawa sing mbrangkang.

₂₄Mulané Gusti Allah terus nguja kepénginané atiné sing reget, terus badané dienggo reget-regetan. ₂₅Wong-wong kuwi ya pada ngijoli perkara sing bener kanggo Gusti Allah karo apus-apusan lan pada memuji lan nyembah marang gawéané Gusti karo nglalèkké sing nggawé, sing mestiné dipuji-puji tekan sak lawas-lawasé. Amin. ₂₆Mulané Gusti Allah nguja wong-wong mau pada nuruti hawa-nepsuné sing ala, awit sing wadon pada ora turu tyampur sak lumrahé karo bojoné, nanging pada ora nuruti kodraté. ₂₇Mengkono uga sing lanang, pada ninggal tyara nuroni sing lumrah karo sing wadon, nanging karo ati sing kobong tanpa isin nindakké kuwi karo pepadané wong lanang, terus wong-wong kuwi pada nampani balesan sing pantes karo durakané. ₂₈Awit pada rumangsa ora perlu ngakoni Gusti Allah, mulané Gusti Allah nguja wong-wong mau marang angen-angené sing ala, terus pada nindakké tyara sing ora pantes, ₂₉kebak sak rupané sing duraka, tindak dursila, kesrakahan, sing ala, kebak sengit, nggawé pati, tukar padu, lityik lan pikiran ala. ₃₀Pada seneng misuh, mitenah, sengit marang Gusti Allah, kurang ajar, gemunggung, umuk, pinter nggawé ala, ora mbangun turut marang wong tuwa, ₃₁tanpa pikiran, ora setia, ora welasan, tegelan. ₃₂Awit senajan pada mengertèni marang tuntutané angger-anggeré Gusti Allah, ya kuwi yèn saben wong sing pada nglakoni kaya mengkono mau pantes diukum pati, wong-wong mau malah ora mung nglakoni déwé, nanging ya ngrujuki marang sing pada nglakoni mengkono.