Aja ngadili sedulurmu tunggal pertyaya
1Wong sing ringkih pertyayané kuwi tampanana, lan aja ngomongké panemuné. 2Ana wong sing yakin, yèn kena mangan werna-werna pangan, nanging wong sing ringkih pertyayané mung mangan janganan waé. 3Sapa sing mangan, aja ngrèmèhké sing ora mangan, lan sapa sing ora mangan aja ngadili wong sing mangan, awit Gusti Allah wis gelem nampani wong mau. 4Kowé kuwi sapa ta, nanging kok ngadili abdiné liyané? Wong kuwi ngadek apa tiba, kuwi apa ora urusané bendarané déwé. Nanging wong kuwi bakal tetep ngadek, awit Gusti kwasa njaga wong mau supaya terus ngadek.
5Ana wong sing nganggep yèn ana dina sing luwih gedé tenimbang dina liyané, nanging ana menèh sing ngarani yèn kabèh dina kuwi pada waé. Saben wong kuwi yakina karo tenan ing sak njeruhné atiné déwé. 6Sapa sing nggondèli salah sijiné dina, enggoné nandangi mengkono mau kanggo ngurmati Gusti. Nanging wong sing mangan, nindakké sing mengkono kuwi kanggo Gusti, awit wong kuwi maturkesuwun marang Gusti Allah. Lan sapa sing ora mangan, wong mau nindakké kuwi kanggo Gusti, lan uga maturkesuwun marang Gusti Allah. 7Awit ora ana siji waé ing antarané kita sing uripé kanggo awaké déwé, lan ora ana siji waé ing antarané kita sing patiné kanggo awaké déwé. 8Awit yèn kita urip, urip kita kuwi kanggo Gusti, lan yèn kita mati, mati kita kuwi ya kanggo Gusti. Dadiné, urip utawa mati, kita iki pada dadi duwèké Gusti. 9Awit, ya kanggo kuwi Kristus wis mati lan tangi menèh, supaya Panjenengané dadi Gusti kanggo wong-wong mati uga sing ijik urip. 10Nanging kanggo kowé, kenèng apa kowé kok ngadili sedulurmu tunggal pertyaya? Utawa kenèng apa kowé kok ngrèmèhké sedulurmu kuwi? Awit kita kabèh kudu ngadep damparé pengadilané Gusti Allah. 11Awit ana tulisan, tembungé:
“Kanggo urip-Ku, mengkono tembungé Gusti,
kabèh dengkul bakal pada sujut ing ngarep-Ku,
lan sak kabèhé ilat bakal ngluhurké Gusti Allah.”
12Dadiné saben wong antarané kita bakal ngekèki penjawap kita déwé-déwé marang Gusti Allah.
Aja nggawé sandungan
13Mulané kita aja pada adil-adilan menèh! Nanging luwih betyik kowé ngetutké panemu iki: Kita aja nganti dadi jalarané sedulur tunggal pertyaya kita tiba utawa kesandung!
14Aku mangertèni lan yakin ing Gusti Yésus, yèn ora ana barang sing reget sangka kahanané déwé; mung kanggo wong sing nganggep sakwijiné barang kuwi reget, kanggo wong mau barang kuwi dadi reget. 15Awit yèn kowé nglarakké atiné sedulurmu tunggal pertyaya sangka apa sing kok pangan, dadiné kowé ora urip karo pepakon katrésnan menèh. Kowé aja nggawé rusaké sedulurmu sangka panganmu, awit Kristus wis ninggal kanggo wong kuwi. 16Karo tyara mengkono, kowé aja nganti gelem dipitenah bab duwèkmu, ya kuwi apa sing betyik. 17Awit Kratoné Gusti Allah kuwi duduk bab pangan lan ngombé, nanging bab kabeneran, katentreman lan bungah-bungah sangka Roh Sutyi. 18Awit sapa waé sing ngladèni Kristus karo tyara mengkono, kuwi dadi senengé Gusti Allah lan diajèni karo wong.
19Mulané hayuk kita pada nggayuh marang apa sing ndadèkké rukun lan sing mbangun. 20Kowé aja mbubrah penggawéané Gusti Allah karo pangan! Samubarang kabèh kuwi sutyi, nanging wong dadi salah, yèn pangané njalari wong liyané kesandung. 21Betyiké kowé aja mangan daging lan aja ngombé anggur, utawa nindakké apa waé sing dadi sandungan kanggo sedulurmu tunggal pertyaya. 22Antepana sing dadi kapertyayanmu kuwi kanggo awakmu déwé ing ngarepé Gusti Allah. Rahayu wong sing ora ngukum awaké déwé kanggo apa sing dianggep betyik sing ditindakké. 23Nanging sapa sing mangan karo mangga-mara, kuwi tegesé wis diukum, awit enggoné nindakké kuwi ora didasari pertyaya. Nanging samubarang sing ora didasari pertyaya kuwi dosa.
