Lucas 1

₁Hooggeachte Teofilus,

Al velen hebben zich gezet tot het maken van een verslag van de gebeurtenissen die zich onder ons hebben voltrokken; ₂en wel, zoals die ons zijn overgeleverd door diegenen die van het begin af ooggetuigen zijn geweest en zich in dienst hebben gesteld van de boodschap. ₃Vandaar dat ook ik ertoe gekomen ben – na alles vanaf het begin nauwkeurig te hebben nagegaan – het voor u in goede orde op schrift te stellen, ₄zodat u kunt zien hoe betrouwbaar alles is wat men u heeft verteld.

₅In de tijd dat Herodes koning was van Judea, was er een priester die Zacharias heette en tot de priestergroep van Abia behoorde. Zijn vrouw heette Elisabet en stamde af van Aäron. ₆Het waren vrome mensen, ze leefden geheel volgens de geboden en de voorschriften van de Heer. ₇Kinderen hadden ze niet, Elisabet was onvruchtbaar. Beiden waren al op hoge leeftijd.

₈Op een keer deed Zacharias dienst in de tempel van God, omdat het de beurt van zijn priestergroep was. ₉Volgens het gebruik bij de priesterdienst was er geloot, en hij was aangewezen om het heiligdom van de Heer binnen te gaan en er het wierookoffer te brengen. ₁₀Terwijl Zacharias het wierookoffer bracht, stonden de mensen buiten te bidden. ₁₁En toen verscheen hem een engel van de Heer, rechts van het altaar waarop de wierook gebrand wordt. ₁₂Toen Zacharias hem zag, raakte hij in verwarring en werd bang. ₁₃Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias. God heeft uw gebed verhoord. Uw vrouw Elisabet zal het leven geven aan een zoon en u moet hem Johannes noemen. ₁₄U zult blij zijn, vol vreugde, ja, velen zullen blij zijn om zijn geboorte. ₁₅Want hij zal een groot man zijn in de ogen van de Heer. Wijn of sterke drank zal hij niet drinken. Al in de moederschoot zal God hem vervullen met de heilige Geest. ₁₆Velen uit het volk van Israël zal hij terugbrengen naar de Heer hun God. ₁₇Hij zal voor God uitgaan, in de geest en de kracht van Elia. Hij zal de harten van ouders weer openen voor hun kinderen, en wie niet gehoorzamen aan Gods wetten zal hij maken tot mensen die de gerechtigheid zijn toegedaan, om zo voor de Heer een volk te vormen dat gereedstaat.’ ₁₈Toen zei Zacharias tot de engel: ‘Hoe weet ik dat het waar is? Ik ben een oude man en ook mijn vrouw is op hoge leeftijd.’ ₁₉De engel sprak: ‘Ik ben Gabriël, degene die naast Gods troon staat. Ik ben naar u toegestuurd om tot u te spreken, om u dit blijde nieuws over te brengen. ₂₀Weet dan: u zult zwijgen, u zult niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gebeurt, omdat u mijn woorden niet geloofd hebt, die in vervulling zullen gaan als de tijd daar is.’

₂₁Intussen stonden de mensen op Zacharias te wachten; ze verwonderden zich erover dat hij zo lang in de tempel bleef. ₂₂Toen hij naar buiten kwam, kon hij geen woord tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in de tempel een visioen had gehad. Hij probeerde zich met gebaren verstaanbaar te maken, want hij bleef stom. ₂₃Toen de tijd van zijn dienst in de tempel voorbij was, ging hij naar huis.

₂₄In de tijd hierna werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Vijf maanden lang leefde zij teruggetrokken. ₂₅En ze zei: ‘Dit heeft de Heer voor mij gedaan toen hij zich mijn lot aantrok: hij heeft mijn schande weggenomen.’

₂₆Toen Elisabet in haar zesde maand was, stuurde God de engel Gabriël naar Nazaret, een stad in Galilea, ₂₇naar een jonge vrouw die aan een zekere Jozef uitgehuwelijkt was. Jozef stamde af van koning David. De vrouw heette Maria. ₂₈De engel ging haar huis binnen en zei tegen haar: ‘Ik groet u, u die de gunst van de Heer geniet, de Heer is met u.’ ₂₉Bij deze woorden raakte Maria in verwarring en zij vroeg zich af wat die woorden mochten betekenen. ₃₀‘Wees niet bang, Maria,’ vervolgde de engel, ‘God schenkt u zijn gunst. ₃₁Luister: u zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, en u moet hem Jezus noemen. ₃₂Hij zal een groot man worden en hij zal Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. God de Heer zal hem de troon van zijn voorvader David geven; ₃₃hij zal regeren over de nakomelingen van Jakob, voor altijd; aan zijn koningschap zal geen einde komen.’ ₃₄Maria zei tegen de engel: ‘Hoe zou dat kunnen? Want ik heb geen gemeenschap met een man.’ ₃₅De engel antwoordde haar: ‘De heilige Geest zal over u komen, de kracht van de Allerhoogste zal u als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind aan God gewijd zijn en zijn Zoon worden genoemd. ₃₆En luister: ook Elisabet, uw familielid, krijgt een zoon, op haar leeftijd nog. Ze is al in haar zesde maand, terwijl ze onvruchtbaar genoemd werd. ₃₇Want voor God is niets onmogelijk.’ ₃₈En Maria zei: ‘Ik zal de Heer dienen. Wat u gezegd hebt, laat dat met me gebeuren.’ En de engel ging bij haar weg.

₃₉Kort daarna ging Maria op reis. Ze haastte zich naar het bergland, naar een stad in Juda. ₄₀Ze ging het huis van Zacharias binnen en begroette Elisabet. ₄₁Toen Elisabet Maria’s begroeting hoorde, sprong het kind op in haar schoot. Zij werd vervuld met de heilige Geest ₄₂en riep luid: ‘Je bent de meest gezegende van alle vrouwen en gezegend is het kind dat je draagt! ₄₃Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt? ₄₄Want toen ik je groet hoorde, sprong het kind van blijdschap op in mijn schoot. ₄₅Gelukkig is zij die geloofd heeft dat in vervulling zal gaan wat haar door de Heer gezegd is.’

₄₆Maria antwoordde:

₅₆Maria bleef ongeveer drie maanden bij Elisabet; daarna ging ze naar huis terug.

₅₇Toen voor Elisabet de tijd gekomen was om te bevallen, bracht ze een zoon ter wereld. ₅₈Buren en familieleden die hoorden hoe goed de Heer voor haar geweest was, deelden in haar vreugde.

₅₉Toen het kind acht dagen oud was, kwamen ze het besnijden. Ze wilden hem Zacharias noemen, naar zijn vader. ₆₀Maar zijn moeder zei: ‘Nee, Johannes moet hij heten.’ ₆₁‘Maar niemand in de familie heet zo,’ antwoordden ze haar. ₆₂Ze beduidden zijn vader te laten weten hoe hij het kind wilde noemen. ₆₃Hij vroeg om een lei en schreef daarop: ‘Johannes is zijn naam.’ Iedereen was verbaasd. ₆₄Op datzelfde moment kon Zacharias weer spreken en hij begon God te danken. ₆₅De mensen daar waren allemaal diep onder de indruk en in het hele bergland van Judea werd gesproken over alles wat er gebeurd was. ₆₆Wie ervan hoorde, dacht bij zichzelf: ‘Wat zal er van dat kind worden?’ Want het was duidelijk dat hij onder bescherming van de Heer stond.

₆₇Zijn vader Zacharias werd vervuld met de heilige Geest en sprak deze profetische woorden:

₈₀Het kind groeide op en werd steeds meer vervuld met de Geest. Hij leefde in de woestijn tot de dag waarop hij openlijk onder het volk van Israël optrad.