Lucas 22

₁De feesttijd naderde waarin de Joden ongegist brood eten en die Pasen wordt genoemd. ₂De opperpriesters en de schriftgeleerden zochten nog steeds naar een mogelijkheid om Jezus te doden; want ze waren bang voor het volk.

₃Toen nam Satan bezit van Judas, die ook Iskariot wordt genoemd, en die behoorde tot de groep van twaalf. ₄Hij ging naar de opperpriesters en de tempelwacht en besprak met hen hoe hij Jezus aan hen wilde uitleveren. ₅Zij waren er verheugd over en kwamen overeen hem ervoor te betalen. ₆Hij stemde daarmee in en begon uit te zien naar een gunstige gelegenheid om hem aan hen uit te leveren, zonder dat er volk bij was.

₇De feesttijd van het Ongegiste Brood begon met de dag waarop het paaslam moest worden geslacht. ₈Jezus stuurde Petrus en Johannes eropuit met de opdracht: ‘Jullie moeten voor ons het paasmaal gaan klaarmaken.’ ₉‘Waar wilt u dat we het klaarmaken?’ vroegen zij. ₁₀‘Luister!’ antwoordde hij. ‘Ga de stad in; daar zul je een man tegenkomen die een kruik water draagt. Volg hem naar het huis waar hij binnengaat, ₁₁en zeg tegen de heer des huizes: De meester vraagt: Waar is het vertrek waar ik met mijn leerlingen het paasmaal kan eten? ₁₂En hij zal je boven een ruim, ingericht vertrek laten zien; daar kun je het klaarmaken.’ ₁₃Ze gingen weg en alles was zoals Jezus het hun gezegd had. En ze maakten het paasmaal klaar.

₁₄Toen de tijd voor de maaltijd gekomen was, ging hij met de apostelen aan tafel. ₁₅Hij zei tegen hen: ‘Wat heb ik ernaar verlangd dit paasmaal met jullie te eten vóór ik ga lijden! ₁₆Want ik zeg jullie: ik zal het niet meer eten totdat het zijn vervulling heeft gekregen in het koninkrijk van God.’ ₁₇En hij nam een beker, dankte God en zei: ‘Neem hem en geef hem aan elkaar door. ₁₈Want ik zeg jullie: van nu af zal ik niet meer van de vrucht van de wijnstok drinken totdat het koninkrijk van God is gekomen.’ ₁₉En hij nam een brood, dankte God, brak het, gaf het hun en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie wordt prijsgegeven. Doe dit om mij te gedenken.’ ₂₀Zo gaf hij hun na de maaltijd ook de beker, met de woorden: ‘Deze beker is het nieuwe verbond, een verbond dat bekrachtigd wordt door mijn bloed, dat voor jullie wordt vergoten.

₂₁Maar weet dat de man die mij zal uitleveren, hier met mij aan tafel zit. ₂₂Want de Mensenzoon gaat heen zoals het is bepaald, maar wee de mens door wie hij uitgeleverd wordt!’ ₂₃Toen begonnen ze zich onder elkaar af te vragen wie van hen het kon zijn die dat zou doen.

₂₄Onder de leerlingen ontstond ook onenigheid over de vraag wie van hen wel de belangrijkste was. ₂₅Jezus zei tegen hen: ‘Koningen zijn heersers over hun volk, en machthebbers noemt men weldoeners. ₂₆Maar zo mag het bij jullie niet zijn. Nee, de oudste onder jullie moet zich gedragen als was hij de jongste en wie leiding geeft, moet zijn als iemand die dient. ₂₇Wie is belangrijker: wie aan tafel zit of wie bedient? Wie aan tafel zit, is het niet? Maar ik ben in jullie midden als iemand die dient.

₂₈Jullie zijn het die steeds bij mij gebleven zijn in alle beproeving. ₂₉En jullie geef ik het koninkrijk, zoals mijn Vader het mij heeft gegeven. ₃₀In mijn koninkrijk zullen jullie bij mij aan tafel eten en drinken, op tronen zullen jullie zitten om recht te spreken over de twaalf stammen van Israël.

₃₁Simon, Simon! Weet dat Satan heeft geëist jullie te ziften als koren in een zeef. ₃₂Maar ik heb voor je gebeden dat je geloof je niet in de steek zou laten. En jij moet, als je eenmaal tot inkeer bent gekomen, je broeders moed inspreken.’ ₃₃Petrus zei tegen hem: ‘Heer, met u ben ik bereid de gevangenis in te gaan of te sterven!’ ₃₄Maar hij zei: ‘Ik zeg je, Petrus: vandaag nog, vóór de haan kraait, zul je drie keer zeggen dat je me niet kent.’

₃₅Ook vroeg Jezus zijn leerlingen: ‘Toen ik jullie eropuit stuurde zonder geldbeurs, zonder tas en zonder schoenen, kwamen jullie toen iets tekort?’ ₃₆‘Niets,’ antwoordden ze. ‘Maar nu,’ zei hij, ‘moet wie een beurs heeft of een tas, die meenemen; en wie geen zwaard heeft, moet zijn jas verkopen om er een aan te schaffen. ₃₇Want ik zeg jullie: de woorden uit de Schrift: Hij werd tot de misdadigers gerekend, moeten in mij hun vervulling krijgen. Wat over mij is beschikt, nadert zijn einde.’ ₃₈‘Heer, kijk, hier zijn twee zwaarden!’ zeiden ze. ‘Genoeg hierover,’ antwoordde hij.

₃₉Hij ging de stad uit naar de Olijfberg, zoals gewoonlijk. Zijn leerlingen volgden hem. ₄₀Daar aangekomen, zei hij tegen hen: ‘Bid dat je niet bezwijkt in de beproeving.’ ₄₁Hij liep van hen weg tot op een steenworp afstand, knielde neer en begon te bidden: ₄₂‘Ik smeek u, Vader, neem deze beker van mij weg! Maar niet wat ik wil, maar wat u wilt, moet gebeuren.’ ₄₃En uit de hemel verscheen er een engel om hem kracht te geven. ₄₄Hij raakte in doodsangst en hij begon nog vuriger te bidden. Zijn zweet viel als bloeddruppels op de grond. ₄₅Na het gebed stond hij op, ging naar zijn leerlingen en vond hen in slaap, zo groot was hun verdriet. ₄₆‘Jullie slapen?’ zei hij. ‘Word wakker en bid dat je niet bezwijkt in de beproeving.’

₄₇Hij was nog niet uitgesproken toen er een groep mannen aankwam; Judas, een van de twaalf, liep voor hen uit. Hij kwam op Jezus toe om hem te kussen. ₄₈En Jezus zei tegen hem: ‘Judas, lever je de Mensenzoon uit met een kus?’ ₄₉Toen zij die bij Jezus waren, begrepen wat er ging gebeuren, zeiden ze: ‘Heer, zullen we er met het zwaard op in slaan?’ ₅₀En een van hen trof de dienaar van de hogepriester en sloeg hem het rechteroor af. ₅₁‘Houd daarmee op!’ zei Jezus. Hij raakte het oor van de man aan en genas hem. ₅₂Daarop richtte Jezus zich tot de opperpriesters, de tempelwacht en de oudsten, die hem gevangen kwamen nemen, en zei tegen hen: ‘Ben ik soms een misdadiger dat u met zwaarden en stokken eropuit bent getrokken? ₅₃Dagelijks zat ik bij u in de tempel en toen hebt u geen vinger naar mij uitgestoken. Maar dit is uw uur, het uur van de macht van de duisternis.’

₅₄Ze namen hem gevangen en voerden hem weg. Ze brachten hem naar het huis van de hogepriester. Petrus volgde op ruime afstand. ₅₅Er werd midden op de binnenplaats een vuur aangelegd en men ging daar bij elkaar zitten. Petrus ging erbij zitten. ₅₆Bij het schijnsel van het vuur zag een dienstmeisje hem zitten, ze keek hem scherp aan en zei: ‘Die man was ook bij hem.’ ₅₇Maar Petrus ontkende het, hij zei: ‘Ik ken hem niet.’ ₅₈Even later zag iemand anders hem. ‘Jij bent ook een van hen,’ zei hij. ‘Welnee, man!’ antwoordde Petrus. ₅₉Ongeveer een uur later verklaarde een ander met nadruk: ‘Het is waar, deze man was ook bij hem. En hij komt toch ook uit Galilea!’ ₆₀Maar Petrus zei: ‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ Hij was nog niet uitgesproken of er kraaide een haan. ₆₁En de Heer draaide zich om en keek Petrus aan. Toen herinnerde Petrus zich de woorden van de Heer, hoe hij tegen hem gezegd had: Vandaag nog, vóór de haan kraait, zul je drie keer beweren dat je mij niet kent. ₆₂En hij ging naar buiten en huilde bitter.

₆₃De mannen die Jezus bewaakten, dreven de spot met hem en sloegen hem. ₆₄Ze deden hem een blinddoek voor en vroegen: ‘Zeg nu eens, profeet: wie heeft je geslagen?’ ₆₅En ze riepen nog veel meer grofheden.

₆₆Toen het dag was geworden, kwam de Raad van oudsten van het volk, zowel opperpriesters als schriftgeleerden, bijeen, en ze leidden hem voor de Raad. ₆₇‘Als u de Christus bent, zeg het ons,’ zeiden ze. ‘Als ik het u zou zeggen, zou u het niet geloven,’ antwoordde hij, ₆₈‘en als ik iets zou vragen, zou u geen antwoord geven. ₆₉Maar van nu af zal de Mensenzoon zitten aan de rechterzijde van de almachtige God.’ ₇₀Toen riepen allen: ‘U bent dus de Zoon van God?’ ‘U zegt dat ik het ben,’ antwoordde hij. ₇₁Toen zeiden zij: ‘Waarvoor hebben we nog getuigen nodig! We hebben het zelf uit zijn eigen mond gehoord!’