1 Korintus 4

₁Supayaa saben wong, pada nganggep kita kaya mengkéné iki: Yèn kita iki abdiné Kristus, sing dipertyaya njaga wahyuné Gusti Allah. ₂Ing pungkasané para abdi sing kaya mengkono kuwi, saraté kudu ketitik kenèng dipertyaya. ₃Kanggo aku tak anggep sepélé, apa kowé utawa kabèh pengadilané manungsa sing ngadili marang aku. Malah awakku déwé ya ora tak adili. ₄Awit aku pantyèn ora rumangsa apa-apa kanggo awakku déwé, nanging ora awit sangka kuwi enggonku dibeneraké. Sing ngadili aku kuwi Gusti. ₅Mulané kowé aja ngadili sak durungé tekan wantyiné, ya kuwi sak durungé Gusti teka. Panjenengané sing bakal madangi samubarang sing disimpen ing pepeteng, lan sing bakal ngétokké rantyamané ati. Ing kono saben wong bakal pada olèh lem-leman sangka Gusti Allah.

₆Para sedulur, tembungku iki mau tak trapké marang awakku déwé lan marang Apolos, awit sangka kowé, supaya sangka tuladaku kuwi, kowé pada sinau ngerti apa ta tegesé unèn-unèn iki: “Aja ngungkuli apa sing ketulis,” supaya ing tengahmu aja nganti ana sing gemunggung karo nggedèkké sing siji, ngrèmèhké sijiné. ₇Awit sapa ta sing nganggep kowé kuwi penting? Lan apa ta sing kok nduwèni sing ora sangka enggonmu nampa? Nanging yèn sangka enggonmu nampa, kenèng apa kowé kok gemunggung, kaya ora sangka enggonmu nampa? ₈Kowé kuwi wis pada warek, kowé wis pada dadi sugih, tanpa kita kowé wis pada dadi ratu. Tenan betyiké yèn ta pantyèn nyata mengkono, yèn kowé wis pada dadi ratu, terus kita ya pada mèlu dadi ratu karo kowé! ₉Awit kanggo panemuku Gusti Allah ngekèki panggonan sing asor déwé marang kita, para rasul, pada karo wong sing wis ditibani ing paukuman pati, awit kita wis pada dadi tontonané jagat, para mulékat lan manungsa. ₁₀Kita iki pada bodo awit sangka Kristus, nanging kowé pada pinter ing Kristus. Kita pada ringkih, nanging kowé pada rosa. Kowé pada mulya, nanging kita pada ora kajèn.

₁₁Nganti tekan ing wantyiné iki kita pada ngelih, ngelak, wuda, digebuki lan urip nglembara, ₁₂nganggo tangan kita déwé kita nindakké penggawéan sing abot. Yèn kita dipoyoki, kita pada mujèké betyik; yèn kita disia-sia, kita pada sabar; ₁₃yèn kita ditindes, kita pada nyauri karo sumanak; kita wis pada dadi reregeté jagat, pada karo reregeté samubarang nganti tekan saiki.

₁₄Bab iki tak tulis ora arep nggawé isinmu, nanging kanggo ngélingké kowé kabèh sing dadi anak-anakku sing tak trésnani. ₁₅Awit senajan kowé pada nduwé pemimpin éwon-éwon ing Kristus, nanging ora nduwé bapak okèh. Awit ya aku sing dadi bapakmu ing Kristus Yésus lantaran Injil. ₁₆Mulané kowé pada tak pituturi: Pada nuladanana marang aku! ₁₇Ya kuwi mulané aku terus kongkonan Timotius anakku sing ditrésnani lan sing setia ing Gusti. Kuwi sing bakal ngélingké kowé bab mlakuku ing Kristus Yésus, kaya sing tak wulangké ing endi-endi nang saben pasamuan. ₁₈Nanging ana wong sak untara sing terus pada kementus, awit wong mau pada nduwé pangira, yèn aku ora bakal nekani kowé menèh. ₁₉Nanging yèn Gusti nglilani, aku bakal gelis nekani kowé. Ing kono aku bakal weruh, duduk tembungé wong sing kementus mau, nanging kekuwatané. ₂₀Awit Kratoné Gusti Allah kuwi ora rupa tembung, nanging ujut kekuwatan. ₂₁Apa ta sing pada kok karepaké? Apa tekaku marang kowé kudu nggawa pentung, apa karo katrésnan lan pikiran alus?