Para Rasul 15

₁Terus ana wong sangka Yudéa teka ing Antiokia, sing pada mulangi marang para sedulur tunggal pertyaya ing kono, ngéné: “Yèn sampéyan kabèh ora pada nandangi sunat miturut adat tata-tyarané sing diwariské karo Moses, sampéyan ora bakal bisa dislametké.” ₂Nanging Paulus lan Barnabas banget enggoné pada nglawan lan mbantah panemuné wong-wong mau. Pungkasané pasamuan terus mutusi, Paulus lan Barnabas lan warga pasamuan liyané diutus menyang Yérusalèm nemoni para rasul lan para pinituwa, perlu ngrembuk bab mau.

₃Para utusan mau dibudalké karo pasamuan nganti tekan ing njaba kuta, terus pada neruské mlakuné ngliwati Fénisia lan Samaria, sak dalan-dalan pada nyeritakké mertobaté wong-wong kapir. Iki ndadèkké bungahé para sedulur tunggal pertyaya ing kono. ₄Sak tekané ing Yérusalèm, para utusan pada ditampa karo pasamuan lan para rasul lan para pinituwa, terus pada nyeritakké samubarang kabèh sing wis ditindakké karo Gusti Allah lantaran penggawéané. ₅Nanging terus ana wong sing mlebu golongané wong Farisi, sing wis dadi pertyaya, sing pada ngadek lan ngomong: “Sing duduk wong Ju kudu disunati lan diwajipké netepi angger-anggeré Moses.”

₆Para rasul lan para pinituwa terus pada nganakké kumpulan, ngrembuk perkara kuwi mau. ₇Bareng wis suwé enggoné pada bantahan, Pétrus terus ngadek lan ngomong: “Para sedulur, sampéyan kabèh wis pada nitèni, yèn kawit waktu mbiyèn mila kula dipiji karo Gusti Allah sangka antarané kita, supaya lantaran kula bangsa kapir pada krungu kabar bab Injil terus pada pertyaya. ₈Nanging Gusti Allah, sing weruh atiné manungsa, wis ngekèki paseksi marang wong-wong kapir, karo pada dikèki Roh Sutyi kaya kita, ₉Panjenengané babar pisan ora mbédak-mbédakké wong-wong mau karo kita, sakwisé nyutyèkké atiné karo pertyaya. ₁₀Mulané kepriyé sampéyan kabèh pada njajal marang Gusti Allah karo tyara ndèkèkké momotan ing pundaké para murid kuwi, kanggo leluhur kita utawa kita déwé ora kuwat nyangga? ₁₁Kosok-baliné, kita pertyaya yèn kita arep nampa keslametan awit sangka kawelasané Gusti Yésus Kristus kaya sedulur-sedulur kuwi.”

₁₂Kabèh sing pada ngumpul terus pada meneng, terus pada ngrungokké tyritané Paulus lan Barnabas bab tanda lan mujijat sing ditindakké karo Gusti Allah lantaran rasul loro kuwi ing antarané bangsa kapir.

₁₃Bareng Paulus lan Barnabas wis rampung enggoné tyerita, Yakobus terus ngomong: “Para sedulur, kula njaluk ngrungokké tembung kula: ₁₄Sedulur Simon mentas tyerita, yèn kawit wiwitan mila Gusti Allah wis ngétokké kawelasané, ya kuwi enggoné milih sangka antarané bangsa kapir iki, salah sijiné umat kanggo asmané. ₁₅Bab kuwi tyotyok karo tembungé para nabi, kaya sing ditulis, isiné:

₂₂Sak terusé para rasul lan para pinituwa lan wong sak pasamuan kabèh pada netepaké milih wong sangka antarané sing bakal diutus menyang Antiokia, bebarengan karo Paulus lan Barnabas, ya kuwi Yudas sing dityeluk Barsabas lan Silas. Kuwi wong sing pada kajèn ing antarané para sedulur tunggal pertyaya. ₂₃Para utusan mau pada digawani layang sing tembungé: “Salam keslametan sangka para rasul lan para pinituwa, lan para sedulur sampéyan, marang para sedulur ing Antiokia, Siria lan Kilikia sangka bangsa-bangsa liya. ₂₄Kita wis pada krungu, yèn ana wong sedulur kita, sing pada nyusahké ati lan nggawé ora tentrem sampéyan karo piwulangé, nanging ora pada kita utus mulangi sing mengkono. ₂₅Mulané kita wis pada rembukan lan mutusi kongkonan wong nemoni sampéyan bareng karo sedulur Barnabas lan Paulus sing kita trésnani, ₂₆ya kuwi sedulur loro sing wis nanggungké nyawané awit sangka asmané Gusti kita Yésus Kristus. ₂₇Sing kita kongkon sedulur Yudas lan Silas, sing arep masrahké karo lésan paweling sing ditulis kuwi marang sampéyan. ₂₈Awit Roh Sutyi lan kita wis nggawé putusan, supaya Panjenengan aja nganti kemomotan ngliwati sing sak mestiné: ₂₉Pada nyirikana sesajèné brahala, getih lan daging kéwan sing patiné ora dibelèh, lan uga mlaku bédang. Kuwi kabèh supaya sampéyan pada singkirké, sampéyan wis nandangi apik. Tyukup kuwi, pada slamet.”

₃₀Bareng wis pada pamitan, Yudas lan Silas pada budal menyang Antiokia. Ing kono wong sak pasamuan terus pada dityeluk ngumpul, layangé terus dikèkké. ₃₁Bareng wis diwatya, pada bungah awit layang mau isi panglipuran. ₃₂Lan Yudas lan Silas, awit ya nabi, mulané nganti suwé enggoné ngomongi para sedulur tunggal pertyaya lan nguwatké atiné. ₃₃Lan sakwisé wong loro mau ing kono sak untara waktu, terus karo para sedulur dililani mulih karo tentrem menyang sing ngutus. [ ₃₄Nanging Silas mutuské kèri ing kono.]

₃₅Paulus lan Barnabas enggoné ing Antiokia, pada bebarengan karo wong okèh liyané mulangi lan nggelarké pituturé Gusti. ₃₆Nanging bareng wis rodok suwi Paulus terus ngomong marang Barnabas: “Apiké saiki kita pada bali niliki para sedulur ing saben kuta, sing wis pada kita sebari tembungé Gusti, kepriyé kahanané.” ₃₇Barnabas kepéngin uga ngajak Yohanes sing parapané Markus; ₃₈nanging Paulus ngomong karo teges, ora apik yèn ngajak wong sing wis ninggal lunga kita ing Pamilia lan ora gelem diajak nyambutgawé bebarengan. ₃₉Bab iki ndadèkké tukarané wong loro kuwi, banjur pada pisahan. Barnabas ngajak Markus lan terus lelungan menyang Siprus. ₄₀Nanging Paulus milih Silas, lan sakwisé dipasrahké karo para sedulur tunggal pertyaya marang kawelasané Gusti, ₄₁terus budal ndlajahi Siria lan Kilikia, lan nguwatké pasamuan-pasamuan ing kono.