Para Rasul 19

₁Nalika Apolos ijik ing Korintus, Paulus wis ndlajahi tanah-tanah pegunungan lan teka ing Efésus. Ing kono piyambaké ketemu karo murid siji-loro. ₂Kuwi pada ditakoni ngéné: “Apa sampéyan wis pada nampani Roh Sutyi, nalika pada pertyaya?” Nanging terus pada ngomong: “Durung, malah kita durung naté pada krungu, yèn Roh Sutyi kuwi ana.” ₃Paulus terus takon: “Yèn mengkono, sampéyan pada dibaptis nganggo baptisan apa?” Semauré: “Nganggo baptisané Yohanes.” ₄Tembungé Paulus: “Baptisané Yohanes kuwi baptisan mratobat, lan piyambaké terus ngomong marang wong okèh, yèn kudu pertyaya marang sing tekané kèri, ya kuwi Yésus.” ₅Nalika pada krungu bab kuwi, terus pada dibaptis ing asmané Yésus. ₆Lan nalika Paulus numpangi tangan wong-wong mau, terus pada kedunan Roh Sutyi lan pada wiwit guneman nganggo basa werna-werna lan pada nubuat. ₇Wong-wong mau tyatyahé kira-kira ana rolas wong.

₈Sak njeruhné telung sasi, Paulus teka ing sinaguk lan mulangi karo kendel; nganggo bantahan ngupaya supaya pada nduwèni keyakinan bab Kratoné Gusti Allah. ₉Nanging bareng ana sing wangkot lan tetep ora gelem pertyaya, malah ngèlèk-èlèk Dalané Gusti ing ngarepé wong okèh, Paulus terus ninggalké wong-wong mau, para muridé dipisah sangka wong-wong sing wangkot kuwi, lan saben dinané mulangi ing sekolahané Tiranus. ₁₀Bab iki ditindakké rong taun suwéné, terus wong sak isiné propinsi Asia Tyilik kabèh, wong Ju lan wong Yunani pada ngrungokké pituturé Gusti.

₁₁Lantaran Paulus, Gusti Allah nganakké mujijat-mujijat sing ngidap-idapi, ₁₂malah nganti katyu utawa mori sing tau dienggo karo Paulus ditumpangké marang wong lara, banjur dadi waras lan roh-roh ala pada metu.

₁₃Ana dukun Ju sing mider-mider ing tanah kono, sing pada njajal nyebut jenengé Gusti Yésus kanggo wong sing ketèmpèlan roh-roh ala, karo ngomong: “Kowé tak sumpahi atas asmané Yésus, sing diwartakké karo Paulus.” ₁₄Wong-wong sing nindakké mengkono kuwi tyatyahé pitu, ya kuwi anaké pengarepé imam Ju, sing asmané Skéwa. ₁₅Nanging roh ala kuwi nyauri: “Asma Yésus kuwi aku wis kenal, lan Paulus aku wis weruh, nanging kowé, sapa kowé kuwi?” ₁₆Wong sing ketèmpèlan roh ala kuwi terus nubruk marang wong-wong mau, awit pada kalah rosa, mulané kalah, banjur karo wuda lan ketaton pada mlayu sangka omahé wong kuwi. ₁₇Bab kuwi dikrungu karo sak kabèhé wong Efésus, wong Ju lan wong Yunani, nganti kabèh pada wedi, lan asmané Gusti Yésus dadi mundak kesuwur. ₁₈Okèh wong sing wis pada pertyaya, pada teka ing ngarepé wong okèh lan ngakoni nindakké penggawéané sing kaya mengkono kuwi. ₁₉Uga okèh wong sing wis tau nindakké sulap, terus nglumpukké kitab-kitabé lan diobong ing ngarepé wong okèh. Ajiné kitab-kitab kuwi regané udakara ana 50.000 duwit slaka. ₂₀Awit sangka mengkono kuwi, pituturé Gusti mundak kasebar lan mundak gedé wibawané.

₂₁Sakwisé kelakon kuwi mau kabèh, karo pinuntuné Roh, Paulus nduwé karep arep lunga menyang Yérusalèm ngliwati Makédonia lan Akaya. Tembungé: “Sakwisé mrana aku ya kudu weruh Rum.” ₂₂Terus kongkonan pembantuné loro, ya kuwi Timotius lan Erastus, dikongkon ndisiki menyang Makédonia, nanging piyambaké déwé kèri ing Asia Tyilik sak waktu.

₂₃Nalika semono katekan gègèran gedé awit sangka Dalané Gusti. ₂₄Awit jalarané wong lanang tukang slaka sing jenengé Démétrius, sing panguripané nggawé retya-retya slaka tiruané retya dèwi Artèmis. Kuwi ngéntukké bati ora setitik marang wong sing pada tunggal sak penggawéan. ₂₅Wong-wong kuwi pada diklumpukké uga para tukang-tukangé sing tunggal sak penggawéan lan pada diomongi ngéné: “Hé, para sedulur, kowé kabèh pada weruh, yèn ketyukupan kita kuwi awit sangka penggawéan iki! ₂₆Nanging saiki kowé pada weruh lan krungu, yèn Paulus iki ora mung ing Efésus waé, nanging uga mèh ing sak ubengé Asia Tyilik, wis mbujuk lan nasarké wong pirang-pirang karo ndunungké, yèn apa sing ditandangi karo tangané manungsa kuwi duduk dewa. ₂₇Awit sangka kuwi, ora mung penggawéan kita waé sing bakal ana sak njeruhné bebaya dirèmèhké karo wong, nanging uga tèmpelé Artèmis, dèwi gedé kuwi, bakal tanpa tegesé. Lan Artèmis déwé, Artèmis sing disembah-sembah karo wong-wong sak Asia Tyilik kabèh lan wong sak jagat sing wis kesuwur, bakal ilang kaluhurané.” ₂₈Wong-wong mau bareng krungu sing mengkono kuwi terus pada banget nesuné, lan pada nyuwara banter: “Diluhurké dèwi Artèmis, sesembahané wong Efésus!” ₂₉Kahanan ing sak kuta kabèh terus dadi késruh, wong-wong kabèh pada gembruduk menyang panggonan pagelaran-tontonan lan ngglandang Gayus lan Aristarkus, wong loro kuwi wong Makédonia, sing pada dadi kantyané mlakuné Paulus. ₃₀Bareng Paulus arep lunga menyang tengah-tengahé wong okèh kuwi, dipenggak karo para muridé. ₃₁Malah ana pemimpin sing asalé sangka Asia Tyilik, sing wis dadi kantyané Paulus, kuwi pada kongkonan ngélingké marang piyambaké, supaya aja lunga menyang panggonan pagelaran-tontonan. ₃₂Wong-wong sing pada nglumpuk ing panggonan kuwi pada mbengok-mbengok, nyuwara banter ngéné, sing mengkono, awit kahanané kumpulan kuwi késruh ora karuwan, sing okèh malah pada ora weruh apa perluné nglumpuk kuwi. ₃₃Terus wong sing jenengé Alèksander sing dikongkon maju karo wong-wong Ju. Wong kuwi nampa ngerti sangka wong okèh bab apa sing kelakon, terus ngobahké tangané, arep ngekèki tanda kanggo jawaban marang wong okèh. ₃₄Nanging bareng wong-wong pada ngerti, yèn kuwi wong Ju, terus pada nyuwara banter bebarengan nganti suwé kira-kira rong jam: “Diluhurké Artèmis, sesembahané wong Efésus!” ₃₅Nanging terus disirep karo juru tulisé kuta, tembungé: “Hé, wong-wong Efésus! Sapa ta sing ora ngerti, yèn kuta Efésus kuwi sing ngrumati tèmpelé dèwi Artèmis, sing luhur, lan retyané sing mudun sangka langit? ₃₆Bab kuwi ora kena dibantah, mulané sedulur kabèh, pada lerepa lan aja kesusu tumandang. ₃₇Nanging kanggo wong-wong sing pada kok gawa mréné, kuwi ora ngrampok tèmpelé sesembahan kita lan ora ngèlèk-èlèk jenengé. ₃₈Dadi yèn Démétrius lan tukang-tukangé nduwé perkara karo sakwijiné wong, apa ora wis ana pengadilan lan ana gubernur, dadi bèn pada gugat-gugatan ing kono. ₃₉Nanging yèn bab liyané sing kok karepaké, kuwi apiké dirampungké ing pengadilané rayat sing sah. ₄₀Awit kita bakal pada nemu bebaya, yèn nganti ana pendakwa, yèn enggon kita ing dina iki pada nggawé keraméan iki; awit ora ana dasaré sing kena kanggo mbenerké anané kumpulan sing késruh ora karu-karuan iki.” Karo ngomong mengkono kuwi enggoné mbubarké kumpulané rayat mau.