Para Rasul 20

₁Bareng gègèran wis sirep, Paulus terus nyeluk para murid pada dikuwatké atiné lan sakwisé pamitan terus budal menyang Makédonia; ₂ndlajahi panggonan kono lan nguwatké atiné para sedulur tunggal pertyaya ing kono karo pitutur okèh-okèh. Terus tekan ing negara Yunani. ₃Sakwisé telung sasi ing kono, piyambaké arep lelungan menyang Siria. Nanging ing nalika kuwi, wong-wong Ju pada ngrantyam arep matèni piyambaké. Mulané terus ngarepké mulih metu Makédonia. ₄Mlakuné diteraké karo Sopater, anaké Pirus, wong Béréa, Aristarkus lan Sekundus, wong loro kuwi wong Tésalonika, Gayus sangka Dèrbé, Timotius, lan wong loro sangka Asia Tyilik, ya kuwi Tikikus lan Trofimus. ₅Nanging wong-wong kuwi pada budal ndisik lan ngentèni kita ing Troas. ₆Nanging sakwisé Riyaya Roti tanpa ragi, kita pada budal mrau layar sangka Filipi lan sak njeruhné limang dina tekan Troas lan ketemu karo sedulur-sedulur mau kabèh. Ing kono kita pada nginep pitung dina. ₇Nalika ing dina kaping pisan ing minggu kuwi, kita pada nglumpuk nyuwil-nyuwil roti. Paulus rembukan karo para sedulur tunggal pertyaya ing kono, jalaran karepé arep budal esuké. Enggoné omongan kuwi nganti tengah wengi. ₈Ing kamar nduwuré sing pada dienggo kumpulan kuwi, okèh ontyoré. ₉Ing kono ana wong nom sing jenengé Eutikus, lungguh ing tyendéla. Awit Paulus suwé banget enggoné omongan, wong nom mau ora bisa ngendek ngantuké, terus keturon, banjur tiba sangka tingkat telu. Bareng digotong, wong mau wis mati. ₁₀Nanging Paulus terus medun, mengkurepi wong enom kuwi, dirangkul karo ngomong: “Aja pada wedi, wong iki ijik urip.” ₁₁Bareng mbalik munggah, Paulus terus nyuwil-nyuwil roti lan mangan, ijik omongan menèh nganti suwé, nganti mèh ésuk, terus budal. ₁₂Nanging wong-wong pada ngeterké wong nom sing wis urip mau mulih, banjur kabèh pada olèh panglipur.

₁₃Kita pada ndisiki numpak kapal lan budal menyang Asos. Ing kono bakal pada metuk Paulus, awit pawelingé mengkono, nanging piyambaké merlokké lunga liwat daratan. ₁₄Bareng piyambaké wis ketemu karo kita ing Asos, terus diteraké menyang kapal, terus nerusaké karo kapal layar menyang Metiléné. ₁₅Sakwisé budal sangka kono, esuké tekan ngarepé puluh Kios. Ing dina sésuké kita pada menyang Samos lan let sedina menèh tekan Milétus. ₁₆Paulus wis ngrantyam ora bakal mampir ing Efésus supaya aja kesuwèn ing Asia Tyilik. Awit karepé nggeliské mlakuné, supaya sak bisa-bisané ing dina riyaya Pantékosta wis teka ing Yérusalèm.

₁₇Awit sangka kuwi Paulus terus kongkonan wong sangka Milétus menyang Efésus nyeluk para pinituwané pasamuan. ₁₈Sak tekané pada diomongi ngéné: “Kowé pada weruh, kepriyé enggonku kenalan karo kowé wiwit tekaku ing Asia Tyilik iki; ₁₉enggonku karo andap asor peladènanku marang Gusti. Sak njeruhné peladènanku kuwi aku kerep banget ngetokké eluh nganti trotyosan lan ngalami pantyobané wong Ju pirang-pirang, sing arep matèni aku. ₂₀Senajan mengkono, aku ora tau nglalèkké apa sing migunani kanggo kowé kabèh. Kabèh wis tak tyeritakké lan tak wulangké marang kowé, ing ngarepé wong okèh utawa ing kumpulan-kumpulan ing omahmu; ₂₁aku tansah nyadarké marang wong-wong Ju lan Yunani, supaya pada mratobat marang Gusti Allah lan pada pertyaya marang Gusti kita Yésus. ₂₂Nanging saiki aku lelungan menyang Yérusalèm kayadéné tawanané Roh, aku ora ngerti apa sing bakal kelakon kanggo aku ing kana, ₂₃kejaba sing diwedaraké karo Roh Sutyi marang aku ing saben kuta, yèn aku bakal diukum lan disengsarakké. ₂₄Nanging aku setitik waé ora perduli marang nyawaku, angger aku bisa tekan garis pungkasané mlakuku lan ngrampungké kuwajipan sing dikèkké marang aku karo Gusti Yésus, ya kuwi nyeksèkké bab Injilé kawelasané Gusti Allah.

₂₅Uga saiki aku mangertèni, yèn kowé bakal pada ora weruh aku menèh, kowé kabèh sing wis pada tak parani supaya tak kabari bab Kratoné Gusti Allah. ₂₆Mulané ing dina iki, aku ngomong marang kowé karo temen-temen, yèn aku resik, ora kesalahan karo sapa waé sing bakal nemu kerusakan. ₂₇Awit aku ora nglalèkké ing bab ngabaraké sak kabèhé karepé Gusti Allah marang kowé. ₂₈Mulané awakmu lan kumpulan kabèh pada jaganen, awit kowé sing pada dipiji karo Roh Sutyi dadi pamong sing dikarepké ngengon pasamuané Gusti Allah sing dituku karo getihé Putrané Piyambak. ₂₉Aku weruh, yèn sak ungkurku bakal ana asu alasan sing galak sing pada nekani kowé lan sing ora ngéman marang kumpulan mau. ₃₀Malah sangka tengahmu bakal ana wong sing pada tukul lan mulangké perkara sing palsu, karepé supaya bisa nggèrèt para murid sangka dalan sing bener lan terus pada ngetutké marang wong-wong mau. ₃₁Mulané pada sing ati-ati lan pada élinga, yèn aku telung taun suwéné, enggonku awan wengi ora mandek-mandek karo eluh ngomongi kowé déwé-déwé.

₃₂Nanging saiki kowé pada tak pasrahké marang Gusti lan tembung kawelasan-Né, sing kwasa mbangun kowé lan ndadèkké kowé warisan sing ditentokké kanggo wong kabèh sing wis disutyèkké karo Panjenengané. ₃₃Pérak, emas utawa sandangan, aku ora tau kepéngin, sangka sapa waé. ₃₄Kowé déwé pada weruh, yèn karo tanganku déwé enggonku nyambutgawé, supaya bisané pada olèh apa sing dadi kebutuhanku lan kebutuhané para sing pada mèlu aku. ₃₅Kanggo kabèh perkara aku wis ngekèki tulada marang kowé, yèn wong pada kuwajipan nyambutgawé supaya digawé ngréwangi wong-wong sing kekurangan lan kudu éling marang tembungé Gusti Yésus, awit Panjenengané piyambak wis ngomong: Luwih beja wong sing pawèh, tenimbang karo nampani.”

₃₆Sakwisé ngomong mengkono Paulus terus sendeku lan ndedonga bebarengan karo wong-wong mau kabèh. ₃₇Wong kabèh pada nangis ngguguk lan terus pada ngrangkul Paulus karo ngambungi bola-bali. ₃₈Kabèh pada susah, apa menèh awit ana tembungé, yèn bakal pada ora weruh rupané menèh. Terus pada ngeterké panjenengané menyang kapal.