Paseksiné Rasul Paulus marang wong-wong Ju
1“Sedulur-sedulur lan bapak-bapak, hayuk saiki pada ngrungokké jawaban kula marang sampéyan.” 2Nalika wong okèh krungu enggoné ngomong nganggo basa Ibrani, saya mundak sirepé. Piyambaké terus ngomong: 3“Kula kuwi wong Ju, kelairan Tarsus ing tanah Kilikia, nanging gedé kula ing kuta iki, diwulangi karo tliti karo Gamalièl bab netepi angger-anggeré para leluhur kita, kula terus dadi wong sing mempeng ngabekti marang Gusti Allah, kaya sampéyan kabèh iki. 4Supaya wong-wong sing pada ngetutké Dalané Gusti kuwi, pada kula kuya-kuya nganti mati; lanang lan wadon pada kula tyekeli lan kula lebokké menyang pakunjara. 5Kanggo perkara kuwi piyambaké imam gedé lan pemimpiné pinituwa pada bisa ngekèki paseksi, kula ya dikèki layang-layang kanggo para sedulur ing Damaskus, terus lunga mrana arep nyekeli wong-wong ing kono, sing pada ngetutké Dalané Gusti iki, kula arep nggawa menyang Yérusalèm supaya pada diukum.
6Nanging bareng mlaku kula wis tyedak Damaskus, ing wantyi awan, dadakan ana semlorot sing padang sangka langit nutupi kula. 7Kula terus tiba ing lemah lan krungu swara sing ngomong marang kula mengkéné: Saulus, Saulus, kenèng apa kowé nglarani Aku? 8Semaur kula: Panjenengan kuwi sapa, Gusti? Tembungé: Aku iki Yésus sangka Nasarèt, sing kok kuya-kuya. 9Wong-wong sing pada bareng karo kula, ya ngerti semlorot iki, nanging swarané Panjenengané sing ngomong marang kula, pada ora krungu. 10Kula terus ngomong: Gusti, apa sing kudu kula lakoni? Semauré Gusti marang kula: Ngadeka, lungaa menyang Damaskus. Ing kana kowé bakal dikèki weruh, apa sing kudu kok tindakké. 11Awit kula ora bisa weruh, jalaran sangka kenèng semlorot sing mblerengi mripatku, mila kantya-kantya sing bareng mlaku karo kula terus nyekel tangan kula, kula dituntun menyang Damaskus. 12Ing kono ana wong jenengé Ananias, wong sing netepi angger-anggeré Torèt lan diseksèni apik ing sak tengahé wong Ju kabèh ing kono. 13Wong kuwi teka lan ngadek ing tyedaké kula lan omongan: Saulus, sedulurku, kowé bisa weruh menèh! Sak nalika kuwi uga kula bisa weruh menèh lan weruh piyambaké. 14Ananias terus omongan: Gusti Allahé leluhur kita wis netepaké sampéyan supaya mangertèni karepé, weruh Sing Bener lan krungu swara sing metu sangka tutuké Gusti. 15Awit sampéyan ditemtokké dadi seksiné Panjenengané ing ngarepé wong kabèh ing bab samubarang sing wis kok deleng lan kok krungu. 16Lan saiki kepriyé, apa sampéyan ijik mangga-mara? Ngadeka, lan dibaptisa lan supaya dosamu diresiki karo nyebut asmané Gusti!
17Sakwisé mengkono, kula terus mulih menyang Yérusalèm lan nalika kula ijik ndedonga ing Griya Sutyi, roh kula ditekani ing pangwasané Gusti Allah. 18Kula weruh Panjenengané, sing terus ngomong marang kula: Gelis, lungaa sangka Yérusalèm, awit wong-wong ora bakal nampani paseksimu bab Aku. 19Semaur kula: Gusti, wong-wong kuwi pada ngerti, yèn kula kuwi sing nekani sinaguk lan sing nglebokké wong-wong sing pada pertyaya marang Panjenengan ing pakunjara lan sing metyuti wong-wong mau. 20Sak terusé nalika getihé Stéfanus, seksi Panjenengan, dikutahké, kula ing kono lan kula setuju penggawé kuwi, nanging kula nunggu penganggoné wong-wong sing pada matèni. 21Nanging tembungé Gusti marang kula: Lungaa, awit Aku bakal ngutus kowé menyang panggonané bangsa kapir sing adoh sangka kéné.”
22Sakwisé wong okèh pada ngrungokké Paulus nganti tekan tembungé sing mengkono kuwi, terus wiwit nyuwara banter: “Wong kuwi dipatèni waé sangka bumi, ora pantes urip!”
Ing bèntèng
23Wong-wong mau terus waé enggoné mbengok-mbengok karo nguntyalké jubahé lan nyawur-nyawurké lebu menduwur, 24mulané penggedéné para suradadu terus ngongkon nglebokké Paulus menyang bèntèng lan nitipriksa lan metyuti piyambaké, supaya bisa ngerti apa sebabé nanging wong-wong kuwi pada mbengok-mbengok mengkono ing bab piyambaké. 25Nanging nalika Paulus diprenahké arep dipetyuti, piyambaké terus ngomong marang penggedéné suradadu sing tugas kuwi: “Apa sampéyan dililani metyuti warga negara Rum, apa menèh tanpa diadili?” 26Krungu katerangan mengkono kuwi, penggedéné suradadu mau terus lapor marang penggedéné para suradadu, tembungé: “Apa sing arep sampéyan tandangi? Wong kuwi warga negara Rum?” 27Penggedéné para suradadu terus nemoni Paulus lan takon: “Ngomonga, apa bener kowé kuwi warga negara Rum?” Semauré Paulus: “Ya.” 28Penggedéné suradadu terus ngomong menèh: “Enggonku dadi warga negara Rum kuwi karo tuku karo rega larang.” Paulus nyauri: “Nanging kula nduwé wewenangé kuwi wiwit lair mila.” 29Wong-wong sing kuwajipan metyuti terus gelis-gelis mundur. Nanging penggedéné suradadu kuwi bareng ngerti yèn Paulus kuwi wong Rum, ya wedi, nanging piyambaké sing ngongkon mbanda.
Rasul Paulus ing ngarepé Hukum Agama
30Senajan mengkono penggedéné suradadu mau kepéngin weruh karo tliti apa sing dadi pandakwané wong-wong Ju marang Paulus. Mulané esuké ngongkon nyeluk Paulus sangka pakunjara lan ngongkon, supaya pengarepé imam lan Hukum Agama nglumpuk. Terus ngongkon nuntun Paulus sangka bèntèng dipasrahké marang Pangwasa hukum mau.
