Para Rasul 27

₁Bareng wis diputusi, kita bakal lelungan menyang Italia, Paulus lan wong pakunjaran liyané dipasrahké marang penggedéné suradadu kaisar, sing jenengé Yulius. ₂Kita pada numpak kapal sangka palabuhan kapal Adramitium, sing bakal lelungan menyang palabuhan-palabuhan kapal ing sak uruté pesisiré Asia Tyilik, terus pada budal. Aristarkus, wong Makédonia sangka Tésalonika, mbarengi mlaku kita. ₃Esuké mampir ing Sidon. Tumindaké Yulius marang Paulus betyik, mulané dililani nemoni para kantyané, supaya pada nyukupi kebutuhané. ₄Awit nampek angin, enggon kita pada lelungan sangka kono mlipir ing pinggiré puluh Siprus, ₅terus nerjang segara ing ngarepé Kilikia lan Pamilia, terus pada tekan Mira ing panggonan Likia.

₆Ing kono, penggedéné suradadu nemoni kapal sangka Alèksandria, sing arep lelungan menyang Italia. Kita pada dipindah mrana. ₇Nganti pirang-pirang dina enggon kita pada lelungan mèh ora bisa maju, lan karo rekasa banget kita pada bisa nyedaki Knidus. Awit anginé terus waé nampek, kita mlipir ing pesisiré puluh Kréta, ngliwati lekukan Salmoné. ₈Karo rekasa banget kita ngliwati lekukan mau, terus tekan panggonan, sing diarani Palabuhan kapal Apik, ing sak tyedaké kuta Laséa. ₉Nalika semono wis okèh waktu sing muspra. Waktu pasa wis kliwat, mulané yèn nerusaké enggon kita pada lelungan mbebayani. Awit sangka kuwi Paulus terus ngélingké marang wong kabèh, tembungé: ₁₀“Para sedulur, sangka rasa kula, anggèn kita pada lelungan kuwi arep nemoni alangan okèh lan arep rugi gedé, ora mung kapalé lan momotané tok, nanging uga nyawané kita pisan.” ₁₁Nanging penggedéné suradadu mau luwih ngandel marang juru mudi lan kapitèn tenimbangané karo tembungé Paulus. ₁₂Awit palabuhan kapal kuwi ora kepénak kanggo mandek ing waktu adem, mulané wong-wong mau sing okèh pada setuju, yèn nerusaké mlaku lan mbudidaya bisané tekan kuta Féniks, terus lèrèn ing kono sak njeruhné waktu adem kuwi. Kuta Féniks kuwi sakwijiné palabuhan kapal puluh Kréta, sing ngadepé ngidul ngulon lan ngalor ngulon. ₁₃Nalika kuwi angin sumilir sangka kidul, mulané wong-wong pada ngira, yèn kabèh mesti bakal kaleksanan. Terus pada mbedoli jangkar lan layar mlipir tyedak banget karo puluh Kréta.

₁₄Nanging ora let suwé terus ana lésus sangka puluh kuwi, sing diarani angin ‘lor-wétan’. ₁₅Kapalé kebuwang lan ora bisa nahan angin sangka ngarep. Mulané kita terus pasrah manut sak mlakuné angin. ₁₆Terus kita pada katut tekan pinggiré segara puluh tyilik sing diarani Kauda; ing kono karo rekasa enggon kita pada bisa nggondèli sekotyiné kapal. ₁₇Bareng sekotyi mau diunggahké ing kapal, wong-wong pada masang piranti kanggo nylametké kapalé karo diubeti tali. Awit sumelang yèn kapalé bakal kandas ing dasar-wedi Sirtis, layaré terus didunké lan terus ngèli waé manut sak mlakuné angin. ₁₈Awit banget enggon kita pada diantem karo lésus, mulané esuké wong-wong pada wiwit mbuwangi momotané kapal menyang segara. ₁₉Ing telung dinané pada mbuwangi déwé pirantiné kapal. ₂₀Bareng nganti pirang-pirang dina srengéngé utawa lintang-lintang ora kétok lan tansah diantyam karo angin lésus sing medèni, kita wis ora nduwé pengarep-arep yèn bakal slamet.

₂₁Awit wong-wong wis suwé enggoné pada ora mangan, Paulus terus ngadek ing tengahé lan ngomong: “Para sedulur, yèn pada setuju karo tembung kula, supaya ora lelungan sangka puluh Kréta, kita mesti ora ngrasaké kasusahan lan ora rugi mengkéné kuwi! ₂₂Nanging saiki ing njeruhné kasangsaran iki, lilanana kula ngomongi rembuk, kula suwun tatak waé ing njeruhné ati, awit sedulur sampéyan siji waé ora ana sing bakal mati, kejaba mung kapalé. ₂₃Awit waktu mau mbengi ana mulékaté Gusti Allah, ya kuwi Gusti Allah, sing kula sembah lan sing nduwèni kula, ngadek ing sandingé kula ₂₄lan ngomong: Aja wedi, Paulus! Kowé kudu nemoni menyang ngarepé kaisar lan sak temené awit kawelasané Gusti Allah, wong kabèh sing bebarengan karo kowé ing kapal iki bakal pada slamet, awit bareng karo kowé. ₂₅Mulané sing tatak waé ati sampéyan, para sedulur! Awit kula pertyaya marang Gusti Allah, yèn kabèh mesti arep kedadian, kaya sing diomongké marang kula mau. ₂₆Nanging kita kudu ngandasaké kapal iki ing salah sijiné puluh.”

₂₇Ing mbenginé sing kaping patbelas kita ijik terus diontang-antingké ing segara Andria. Nanging bareng tengah wengi wong-wong kapal pada krasa, yèn wis tyedak karo daratan. ₂₈Terus ngukur jeruné banyu segara nganggo bandul jajagan, ketemu kira-kira patang puluh mèter. Bareng wis maju, terus njajaki menèh, ketemu kira-kira telung puluh mèter. ₂₉Awit kita wedi, yèn bakal kandas ing salah sakwijiné watu, mulané wong-wong pada mbuwangi jangkar papat ing mburi lan kita pada ngarep-arep, supaya gelis ésuk. ₃₀Nanging wong-wong nang kapal pada arep minggat sangka kapalé, lan pada ngedunké sekotyi, étok-étok arep mbuwangi jangkar sangka ngarep. ₃₁Mulané Paulus terus ngomong marang penggedéné suradadu lan para suradadu: “Yèn wong-wong kuwi ora tetep ing kapal, sampéyan kabèh ora bakal slamet.” ₃₂Para suradadu terus ngetoki taliné sekotyi, terus dijegurké.

₃₃Bareng wis arep tekané awan, Paulus ngajak wong kabèh, pada dipréntahké mangan, tembungé: “Wis patbelas dina suwéné anggèn sampéyan pada ngentèn-entèni waé, nahan ngelih ora mangan apa-apa. ₃₄Mulané kula ngomongi apiké, pada gelema mangan ndisik. Bab kuwi perlu kanggo keslametan sampéyan. Ing antarané sampéyan ora ana siji waé sing arep kélangan rambuté sirahé senajan mung sakeler waé.”

₃₅Sakwisé ngomong mengkono, piyambaké terus njupuk roti, lan sakwisé ndonga maturkesuwun marang Gusti Allah ing ngarepé wong okèh, rotiné terus dityuwil-tyuwil lan wiwit mangan. ₃₆Wong kabèh terus pada kuwat atiné pulih semangaté, lan ya terus pada mangan. ₃₇Gunggungé kabèh ing kapal kuwi 276 wong. ₃₈Sakwisé pada warek, momotan gandum pada dibuwangi menyang segara, supaya kapalé dadi èntèng. ₃₉Lan bareng wis awan, wong-wong pada weruh lengkukan segara sing pesisiré rata. Senajan pada durung tau weruh daratan ing kono, senajan mengkono terus netepaké bisané ngandasaké kapalé ing kono. ₄₀Tali-taliné jangkar diketoki, jangkaré pada ditinggal ing dasaré segara. Tali-tali kemudi pada diutyuli, terus masang layar, supaya angin bisa nyurung kapalé menyang pinggiré segara. ₄₁Nanging terus nabrak dasar-wediné segara, banjur kapalé kandas. Pérangan sing ngarep ambles ora bisa obah, nanging sing mburiné remuk awit diantem ombak sing medèni.

₄₂Nalika semono para suradadu kabèh arep matèni para ukuman kabèh, supaya ora ana siji-sijia sing bisa nglangi minggat. ₄₃Nanging penggedéné kepéngin nylametké Paulus. Mulané niyaté para suradadu mau diurungké lan préntah, supaya wong-wong sing bisa nglangi pada ndisiki njegur ing segara lan munggah nang daratan, ₄₄nanging wong-wong liyané nyusul nggunakké papan utawa remukané kapal. Dadiné wong kabèh mau pada bisa munggah nang daratan pada slamet.