Para Rasul 26

₁Agripa terus ngomong marang Paulus: “Kowé wis dililani ngomongké jawaban.” Paulus terus ngekèki tanda nganggo tangané lan ngomongké jawaban ngéné: ₂“Duh, ratu Agripa, kula rumangsa nampa kabekjan, nanging ing dina iki kula dililani ngomongké jawaban ing ngarepé sampéyan kanggo kabèh kelahané wong-wong Ju marang kula, ₃apa menèh awit sampéyan weruh tenan bab adat utawa tata tyara lan padudoné wong Ju. Awit sangka kuwi kula njaluk marang sampéyan, supaya gelem ngrungokké tembung kula karo sabar.

₄Kabèh wong Ju pada weruh urip kula wiwit enom, awit kawit wiwitan kula urip ing sak tengahé bangsa kula ing Yérusalèm. ₅Wis suwé banget enggoné pada kekantyan karo kula lan yèn gelem, pada gelem ngekèki paseksi, yèn kula urip dadi wong Farisi miturut golongan sing panatik ing njeruhné agama kita. ₆Nanging saiki kula kudu ngadep ing ngarepé pengadilan kuwi, jalaran kula ngarep-arep marang kaleksanané perjanjian, sing dikèkké karo Gusti Allah marang para leluhur kita, ₇lan sing dientèn-entèni karo taler kita rolas ing njeruhné pada nindakké pangabekti awan-mbengi karo setia. Ya awit sangka pengarep-arep kuwi, duh, ratu Agripa, kula dikelahké karo wong-wong Ju. ₈Kepriyé, enggoné sampéyan kabèh mikir mokal, yèn Gusti Allah nangèkké wong mati? ₉Senajan kaya apa waé, kula déwé naté ngira, yèn kula déwé kudu nindakké penggawé kanggo nglawan asmané Yésus sangka Nasarèt. ₁₀Bab kuwi kula tandangi uga ing Yérusalèm. Kula ora mung nglebokké para sutyi waé ing pakunjara, nanging sakwisé kula nampa pangwasa sangka para pengarepé imam, kula ya ngrujuki, yèn wong-wong kuwi pada diukum mati. ₁₁Ing kabèh sinaguk, kula terus nganiaya wong-wong mau, lan kula peksa supaya pada nyélaki pertyayané, awit sangka banget muntapé ati kula, wong-wong iki pada kula oyak-oyak, malah nganti teka negara-negara mantya.”

₁₂“Lan ing njeruhné kahanané sing mengkono kuwi, nalika kula karo kebak pangwasa lan nyekel préntahé para pengarepé imam, waktu mlaku menyang Damaskus, ₁₃dadakan, duh, ratu Agripa, ing wantyi awan, ing tengah dalan kula weruh semlorot sing ngliwati pepadangé srengéngé, mudun sangka langit terus nutupi kula lan kantya-kantya sing bareng kula. ₁₄Kita banjur pada ambruk ing lemah, lan terus krungu swara sing ngomongi kula nganggo basa Ibrani: Saulus, Saulus, kenèng apa kowé nganiaya Aku? Rekasa kanggo kowé nglawan marang Sing ngwasani kowé. ₁₅Kula terus ngomong: Panjenengan kuwi sapa, Gusti? Semauré Gusti: Aku iki Yésus sing kok aniaya. ₁₆Nanging saiki tangia lan ngadeka. Aku ngétok marang kowé kuwi perlu netepaké kowé dadi peladèn lan seksi kanggo samubarang kabèh sing wis kok deleng sangka Aku lan sing bakal Tak kétoké marang kowé bakalé. ₁₇Kowé bakal Tak etoké sangka bangsa iki lan bangsa kapir lan Aku bakal ngutus kowé marani bangsa-bangsa kuwi, ₁₈supaya melèkaké mripaté, terus supaya pada ninggal pepeteng, marani pepadang lan utyul sangka pangwasané sétan lan pertyaya marang Gusti Allah, bèn pada olèh pangapurané dosa awit sangka pertyaya marang Aku, uga terus nampa warisan ing tengahé para sing wis disutyèkké.

₁₉Awit sangka kuwi, duh, ratu Agripa, kula ora naté ora manut marang wahyu sangka swarga kuwi. ₂₀Nanging ing wiwitan kula ngabaraké marang wong-wong Ju ing Damaskus, ing Yérusalèm lan ing negara Yudéa kabèh, lan uga marang bangsa kapir, yèn kudu pada mratobat lan ngabekti marang Gusti Allah, supaya terus nandangi penggawéan-penggawéan sing tyotyok karo mertobaté mau. ₂₁Ya awit sangka kuwi wong-wong Ju terus pada nyekel kula ing Griya Sutyi lan ngupaya matèni kula. ₂₂Nanging awit sangka pitulungané Gusti Allah, kula bisa urip nganti teka saiki lan bisa ngomongké paseksi marang wong-wong tyilik lan marang para penggedé. Perkara iki sing kula kabaraké ora liyané, kejaba mung sing sak durungé wis diomongké karo para nabi lan uga karo Moses, ₂₃ya kuwi, yèn Mésias kudu ngalami sangsara lan Panjenengané kuwi sing ndisik déwé arep tangi sangka antarané wong mati, lan Panjenengané arep ngabaraké pepadang marang bangsa iki lan marang bangsa kapir.”

₂₄Bareng Paulus ngomongké bab kuwi mau kabèh kanggo jawaban, Féstus terus ngomong karo banter: “Kowé kuwi gendeng, Paulus! Kaweruhmu sing okèh kuwi njalari kowé dadi édan.” ₂₅Nanging Paulus terus ngomong: “Kula ora gendeng, duh, Féstus sing mahaluhur! Kula ngomongké sing bener karo pikiran sing waras! ₂₆Ratu Agripa uga weruh perkara kuwi kabèh, awit sangka kuwi kula karo tatak lan tanpa tèdèng aling-aling ngomong ing ngarepé sampéyan. Kula yakin, yèn kabèh kuwi ora ana siji waé sing durung naté krungu, awit perkara kuwi ora kedadian ing panggonan sing kepentyil. ₂₇Apa panjenengan, duh, ratu Agripa, pertyaya marang para nabi? Kula ngerti, yèn panjenengan pertyaya.” ₂₈Semauré ratu Agripa: “Mèh waé kowé ngyakinaké aku supaya dadi wong kristen!” ₂₉Semauré Paulus: “Kula arep ndedonga marang Gusti Allah, supaya ora mung sampéyan waé, nanging uga wong-wong liya sing ana ing kéné lan ngrungokké tembung kula kuwi, gelis utawa suwé, pada dadi kaya kula, kejaba tali-tali banda iki.” ₃₀Ratu, gubernur lan Bèrniké lan wong kabèh sing pada njagong terus pada ngadek. ₃₁Nalika metu, pada rembukan: “Wong kuwi ora nandangi penggawé sing kenèng diukum mati utawa paukuman pakunjara.” ₃₂Agripa ngomong marang Féstus: “Wong kuwi sakjané wis bisa luwar, umpama ora munggah tanding marang kaisar.”