Para Rasul 25

₁Telung dina sakwisé teka ing propinsi kuwi, Féstus terus lunga sangka Kaisaréa menyang Yérusalèm. ₂Para pengarepé imam lan wong-wong Ju sing kajèn pada nemoni lan ngomongké kelahané kanggo Paulus, ₃lan njaluk kawelasan, sing nggawé ruginé Paulus, ya kuwi supaya Paulus dipréntahké menyang Yérusalèm. Awit wong-wong mau pada ngrantyam arep matèni Paulus ing dalan. ₄Nanging Féstus nyauri, yèn Paulus tetep dikunjara ing Kaisaréa, nanging piyambaké déwé bakal gelis-gelis mulih mrana. ₅Tembungé: “Mulané wong-wong tunggalmu sing pada nyekel pangwasa supaya pada mrana bebarengan karo aku lan ngajokké pandakwané, yèn ana kesalahané.”

₆Féstus enggoné manggon ing Yérusalèm ora luwih sangka wolu utawa sepuluh dina, terus mulih menyang Kaisaréa. Esuké piyambaké nggelarké pengadilan lan ngongkon ngadepké Paulus. ₇Bareng Paulus wis ditekakké, wong Ju kabèh sing teka sangka Yérusalèm pada ngadek ngepung lan ngomongké kelahan okèh sing abot kanggo Paulus, tanpa bisa mbuktèkké. ₈Kosok baliné Paulus ngomongké jawaban ngéné: “Kula setitik waé ora kesalahan kanggo angger-anggeré Torèté wong Ju, marang Griya Sutyi utawa marang kaisar.” ₉Nanging awit Féstus gelem nyenengké atiné wong Ju, terus semaur marang Paulus, tembungé: “Apa kowé saguh menyang Yérusalèm, supaya diadili ing kana ing ngarepku bab perkara iki?” ₁₀Nanging Paulus ngomong: “Saiki kula ing ngarepé pengadilané kaisar, kula kudu diadili ing kéné. Kaya sing wis sampéyan ngertèni tenan, setitik waé kula ora nggawé kesalahan marang wong Ju. ₁₁Dadi, yèn kula tenan kesalahan lan nindakké ala sing pantes diukum mati, kula éklas mati, nanging yèn apa sing dikelahké kanggo kula kuwi tenan ora bener, ora ana wong sing pantes masrahaké kula marang wong-wong kuwi kanggo kawelasan. Kula njaluk munggah tanding marang kaisar!” ₁₂Bareng wis dirembuk karo para pegawéné pengadilan, Féstus terus ngomong: “Kowé njaluk munggah tanding marang kaisar, yèn mengkono kowé kudu nemoni kaisar.”

₁₃Let sak untara dina, ratu Agripa karo Bèrniké teka ing Kaisaréa kanggo Féstus. ₁₄Awit manggon ing kono sak untara dina, Féstus nyeritakké perkarané Paulus marang ratu, tembungé: “Ing kéné ana wong paukuman tinggalané Féliks. ₁₅Waktu kula ing Yérusalèm, para pengarepé imam lan para tuwa-tuwané wong Ju pada nuntut wong iki, lan njaluk supaya wong kuwi diukum. ₁₆Kula nyauri, yèn wong Rum ora nduwé adat masrahaké sing didakwa, sak durungé diadepaké karo sing pada ndakwa lan dililani ngomongké jawaban kanggo kelahané. ₁₇Mulané wong-wong iki terus pada mèlu mréné bareng karo kula. Esuké kula terus nganakké kumpulan pengadilan lan kongkon masrahaké wong kuwi. ₁₈Nanging bareng wong-wong sing pada nggugat ngadek ngubengi wong iki, pada ora ngajokké kelahané bab penggawé ala, kaya kula pikir. ₁₉Wong-wong iki mung pada padudon bab sing gegandèngan karo agamané lan ana wong asmané Yésus sing wis mati, nanging Paulus ndunungké karo yakin, yèn Yésus iki urip. ₂₀Awit kula bingung anggèn kula nitipriksa perkara sing kaya mengkéné kuwi, kula terus nari dèwèké, apa gelem marang Yérusalèm, supaya perkarané diadili ing kana. ₂₁Nanging Paulus munggah tanding. Mulané kula njaluk, supaya tetep ditahan ing paukuman, nganti perkarané diputus karo kaisar. Mulané terus kula préntahaké, supaya wong kuwi tetep diukum nganti bisa kula tekakké marang kaisar.” ₂₂Agripa ngomong marang Féstus: “Kula kepéngin ngrungokké penjawapé wong kuwi déwé.” Semauré Féstus: “Sésuk-ésuk sampéyan arep ngrungokké.”

₂₃Esuké Agripa lan Bèrniké pada teka karo sak kabèhé tata tyara upatyara kraton lan bareng wis mlebu ing gedong pengadilan bebarengan karo para penggedéné para suradadu lan para pemimpin ing kono, Féstus terus ngongkon, supaya Paulus ditekakké. ₂₄Féstus terus ngomong: “Ratu Agripa lan para penggedé sing pada njagong ing kéné bareng karo kita. Pada kula njaluk weruh wong iki, sing dikelahké karo wong Ju kabèh, ing Yérusalèm lan ing kéné. Wong-wong kabèh pada nekani kula lan pada ngomong karo mbengok-mbengok, yèn wong kuwi ora pantes urip luwih suwé menèh. ₂₅Nanging kanggo kula wis tyeta, yèn wong kuwi ora nandangi perkara sing kenèng diukum mati lan awit wong kuwi njaluk munggah tanding marang kaisar, mila kula terus mutusi arep ngeterké ing ngarepé kaisar. ₂₆Mung waé ora ana alasan sing jelas, sing kudu kula omongké ing layang marang kaisar bab wong kuwi. Ya jalaran sangka kuwi mila terus kula ngadepké ing ngarepé sampéyan kabèh, marang piyambaké ratu Agripa, supaya sakwisé dipréksa terus anaa sing bisa kula tulis. ₂₇Awit panemu kula, mokal ngeterké wong paukuman tanpa dibarengi kelahané sing diajokké kanggo wong iki.”