Paulus ing ngarepé gubernur Féliks
1Bareng wis limang dina imam gedé Ananias teka bebarengan karo pinituwa lan pengatyara, sing jenengé Tertulus. Wong-wong mau pada nemoni gubernur lan ngomongké pandakwané kanggo Paulus. 2Paulus dityeluk maju, nanging Tertulus terus wiwit ngomongké gugatané, tembungé: “Féliks sing luhur, awit sangka budidayamu sampéyan kita tansah ngrasaké ketentreman lan jalaran sangka kawityaksanan sampéyan, okèh banget owah-owahan apik sing klakon kanggo bangsa kita. 3Bab kuwi kabèh anaa ing ngendi waé tansah kita tampa karo gedéné rasa maturkesuwun. 4Nanging supaya aja nganti kesuwèn anggèn kula nyusahké marang sampéyan, kula njaluk, supaya sampéyan gelem ngrungokké tembung kita sedilut waé karo ati sampéyan sing wis kesuwur kuwi. 5Kita wis nemokké, yèn wong kuwi dadi pernyakit pès, wong sing nggawé késruh ing sak tengahé wong Ju sak jagat, lan yèn wong kuwi salah sakwijiné pengarepé golongané wong Nasrani. 6Malah wis njajal ngrusak Griya Sutyi. Awit sangka kuwi terus kita tyekel lan [arep kita adili miturut angger-anggeré Torèt kita. 7Nanging penggedéné suradadu Lisias terus teka ngalang-alangi lan ngrebut piyambaké karo peksa, 8lan ngongkon, supaya kabèh wong sing ndakwa pada nemoni ing ngarepé sampéyan]. Yèn sampéyan nitipriksa piyambak, mesti bakal weruh kabèh perkara sing kita kelahké iki.” 9Lan wong-wong Ju ya pada ngrujuki ndakwa kuwi lan ngomong, yèn ya pantyèn mengkono.
10Gubernur terus ngekèki tanda marang Paulus, yèn wis dililani ngomongké jawaban. Paulus terus ngomong: “Kula ngerti, yèn wis mataun-taun anggèn sampéyan nyekel pengadilan kanggo bangsa iki. Mulané tanpa rasa mangga-mara anggèn kula arep ngomongké jawaban kanggo perkara iki ing ngarepé sampéyan: 11Sampéyan bisa weruh, yèn ora luwih sangka rolas dina kepungkur kuwi anggèn kula teka ing Yérusalèm perlu nindakké pangabekti. 12Ora naté ana wong sing weruh kula ijik tukaran utawa nggawé gègèran, dadia ing Griya Sutyi, utawa ing sinaguk, mengkéné uga ing panggonan liya ing njeruhné kuta iki. 13Wong-wong kuwi ora bisa mbuktèkké ing ngarepé sampéyan, apa sing saiki dikelahké kanggo kula iki. 14Mung waé kula ngakoni ing ngarepé sampéyan, yèn kula ngabekti marang Gusti Allahé leluhur kita karo manut dalané Gusti kuwi, ya kuwi dalan sing karo wong-wong iki diarani piwulang klèru. Kula netepi kabèh sing ditulis ing angger-anggeré Torèt lan ing kitabé para nabi. 15Kula nduwé pengarep-arep marang Gusti Allah, pada karo wong-wong kuwi, yèn bakal ana tanginé wong mati, wong sing bener utawa wong mursal. 16Awit sangka kuwi kula tansah ngupaya urip karo pikirané ati sing murni ing ngarepé Gusti Allah lan ing ngarepé manungsa. 17Bareng wis pirang taun suwéné, kula mulih menyang Yérusalèm arep ngekèki bantuan marang bangsa kula lan pasrah pisungsung. 18Nalika kula ijik nindakké kuwi kabèh, ana wong Ju sing teka sangka Asia Tyilik, pada ketemu kula ing Griya Sutyi sakwisé kula nyutyèkké awak kula, ora karo wong okèh utawa ora nindakké gègèran. 19Ya wong-wong kuwi sing pantyèné kudu nemoni ing ngarepé sampéyan lan ngajokké kelahané, yèn nduwé perkara karo kula. 20Nanging, wong-wong sing saiki ing kéné kuwi ya bèn pada ngomong, ala apa sing ditemokké ing kula, nalika kula ing ngarepé Pangwasa hukum Agama. 21Apa mbok menawa mung awit sangka tembung kula, nalika kula ngadek ing sak tengahé wong-wong iki, ya kuwi: Awit sangka bab tanginé wong-wong mati, kula ing dina iki dipasrahké ing ngarepé sampéyan.”
22Nanging Féliks, sing wis weruh tenan bab Dalané Gusti, karepé ngundur perkara kuwi, tembungé: “Yèn penggedéné suradadu Lisias wis mréné, aku bakal mutusi perkaramu.” 23Terus ngongkon marang penggedéné suradadu, supaya Paulus tetep diukum, nanging karo kelunggaran, lan para kantyané sing pada ngladèni, aja dipenggak.
24Let sak untara dina Féliks teka karo bojoné, Drusila, wong wadon Ju, terus ngongkon nyeluk Paulus lan terus ngrungokké katerangané bab pertyaya marang Yésus Kristus. 25Nanging nalika Paulus ngomong bab kabeneran, bab ngwasani urip, lan bab pengadilan sing bakal kelakon, Féliks terus rumangsa wedi, terus ngomong: “Tyukup sak méné waé ndisik, saiki muliha; mbésuk yèn aku pinuju ana waktu, kowé bakal tak tyeluk menèh.” 26Uga piyambaké ngarep-arep nampa duwit sangka Paulus, mulané kerep dityeluk diajak omongan.
27Nanging bareng wis genep rong taun, Féliks digantèni Porkius Féstus lan kanggo nyenengké atiné wong Ju, Féliks ngejarké Paulus diukum ing pakunjaran.
