Danièl 9

₁Ing taun sing kaping pisan pepréntahané Darius, anaké Ahaswéros turunané Média, sing wis dadi ratu ing kratoné bangsa Kasdim, ₂ing taun kaping pisan enggoné dadi ratu kuwi, aku, Danièl, mriksa ing kumpulan Kitab, tyatyahé taun, sing miturut tembungé GUSTI marang Yérémia bakal kelakon kanggo tumpukan gempurané kuta Yérusalèm ya kuwi pitung puluh taun.

₃Aku terus ndangak marang Gusti Allah perlu ndedonga lan nyenyuwun karo pasa lan nganggo salin kasusahan lan awu. ₄Aku ndedonga marang GUSTI, Gusti Allahku karo ngakoni dosaku mengkéné: “Duh GUSTI sing Mahaluhur lan sing medèni, sing netepi perjanjian lan kawelasané marang para wong sing pada trésna marang Panjenengan lan netepi pepakoné Panjenengan. ₅Kita wis pada nandangi dosa lan kesalahan, kita wis pada nandangi duraka lan wis pada mbruntak, kita wis pada nyimpang sangka pepakoné lan pernatan Panjenengan; ₆kita pada ora mbangun miturut marang para abdi Panjenengan, para nabi sing wis pada ngétokké tembungé atas asma Panjenengan marang para ratu kita, para penggedé kita, para leluhur kita lan marang sak bangsa ing negara kabèh.

₇Duh Gusti, Panjenengan kuwi sing bener, nanging kita wis sak mestiné yèn pada kisinan kaya ing dina saiki, kita para wong Yéhuda, para sing manggon ing kuta Yérusalèm lan wong Israèl kabèh, sing tyedak lan sing adoh, ing kabèh negara, sing Panjenengan kanggo ngguwak wong-wong iki, awit sangka anggèné ora setia marang Panjenengan. ₈Duh GUSTI, kita, para ratu kita, para penggedé kita lan para leluhur kita wis sak mestiné yèn kisinan, awit kita wis pada nandangi dosa marang Panjenengan. ₉Gusti, Gusti Allah kita, nduwé kawelasan lan ngapura, senajan kita wis pada mbruntak marang Panjenengané, ₁₀lan pada ora ngrungokké swarané GUSTI, Gusti Allah kita, sing préntah marang kita supaya urip miturut pepakoné sing wis dikèki marang kita lantaran para nabi, abdi-Né.

₁₁Kabèh wong Israèl wis pada nerak pepakoné Panjenengan lan pada nyimpang, awit ora ngrungokké swara Panjenengan! Awit sangka kuwi kita wis pada ketiban karo bebendu lan sumpah, sing ditulis ing Kitab Torèté Moses, abdiné Gusti Allah kuwi, awit kita wis nandangi dosa marang Panjenengané. ₁₂Uga Panjenengané wis netepi tembungé, sing dikèkké kanggo kita lan kanggo para sing pada wis mréntah kita, ya kuwi yèn Panjenengané bakal nibakké tyilaka sing gedé marang kita, sing durung tau kedadian ing sak ngisoré langit kabèh, kaya sing wis kedadian ing Yérusalèm. ₁₃Kaya sing ketulis ing Torèté Moses; tyilaka kuwi kabèh wis nibani marang kita, nanging kita ora pada njaluk kawelasan marang GUSTI, Gusti Allah kita, karo tyara ninggalké kabèh kesalahan kita lan nggatèkké marang kabeneran sangka Panjenengan. ₁₄Awit sangka kuwi GUSTI ngedunké tyilaka, terus ditibakké marang kita; awit GUSTI, Gusti Allah kita kuwi adil ing kabèh penggawéané sing ditindakké, nanging kita pada ora ngrungokké swarané Gusti.

₁₅Mulané, duh Gusti, Gusti Allah kita, sing wis nuntun umat Panjenengan metu sangka negara Egipte karo tangan sing kuwat lan nggawé luhuré asma Panjenengan, kaya ing dina kuwi, kita wis pada nggawé dosa, kita wis pada nandangi duraka. ₁₆Duh Gusti, supaya nindakké kawelasan Panjenengan, supaya nesu lan bebendu Panjenengan sumingkir sangka Yérusalèm, kuta Panjenengan, gunung Panjenengan sing sutyi; awit sangka dosa kita lan awit sangka kesalahané para leluhur kita, Yérusalèm lan umat Panjenengan wis dadi tyiri kanggo kabèh wong ing sak kiwa-tengené kula. ₁₇Mulané, duh Gusti Allah kita, supaya gelem ngrungokké pandonga lan penjaluké abdi Panjenengan iki lan supaya gelem madangi griya sutyi Panjenengan sing wis rusak kuwi karo praupan Panjenengan, awit sangka Panjenengan piyambak. ₁₈Duh, Gusti Allah kula, supaya gelem mbukakké kuping lan ngrungokké, supaya mripat Panjenengan gelem nggatèkké lan gelem weruh, karusakan kita lan kuta sing disebut nganggo asma Panjenengan; malah enggèn kita pada ngunggahké pandonga kita ing ngarepé Panjenengan kuwi ora karo kabetyikan kita, nanging landesan katrésnan Panjenengan sing lubèr. ₁₉Duh Gusti kula, supaya gelem ngrungokké! Duh Gusti, supaya gelem ngekèki ngapura! Duh GUSTI, supaya gelem ngrungokké lan terus gelem nandangi, aja nganti direndetké, awit sangka Panjenengan piyambak, duh Gusti Allah kula, awit kuta Panjenengan lan umat Panjenengan disebut nganggo asma Panjenengan!”

₂₀Sak njeruhné aku ngomong lan ndedonga lan ngakoni dosaku uga dosané bangsaku, bangsa Israèl lan masrahaké penjalukku ing ngarepé Gusti Allahku, marang gunung sutyi GUSTI, Gustiku, ₂₁sak njeruhné ngomong ing pandonga kuwi, Gabrièl gelis-gelis mabur nemoni aku, ya kuwi Panjenengané, sing wis tak deleng ing sak njeruhné wahyu sing ndisik waktu masrahaké kurban soré. ₂₂Aku dikèki piwulang lan diomongi mengkéné: “Danièl, tekaku saiki iki perlu ngekèki kaweruh marang kowé supaya ngerti. ₂₃Waktu kowé wiwit masrahaké penjaluk, ana tembungé sing diomong, aku terus teka perlu ngekèki weruh marang kowé bab kuwi, awit kowé kuwi banget ditrésnani. Mulané tembungé kuwi gatèkna lan wahyu kuwi titènana!

₂₄Pitung puluh kaping pitung waktu, kuwi wis ditetepaké kanggo bangsamu lan kanggo kutamu sing sutyi, kanggo ngentèkké duraka, kanggo ngendek dosa, ukuman kanggo ngilangi kesalahan, kanggo nekakké keadilan sing langgeng, kanggo nggenepké wahyu lan nabi lan kanggo njebati panggonan sutyi sing Mahasutyi.

₂₅Weruh lan ngertia yèn Yérusalèm bakal dipulihké lan dibangun menèh. Wiwit diomongké tembungé mau, nganti tekané sing dijebatani, ya kuwi sakwijiné ratu. Nanging ana ndisik pitu kaping pitung mangsa lan suwéné enggoné kuta kuwi bakal dibangun menèh suwidak loro kaping pitung mangsa, karo lapangan lan kalèn, nanging ing sak njeruhné waktu sing angèl. ₂₆Sakwisé suwidak loro kaping pitung mangsa kuwi, sing wis dijebatani mau bakal disingkirké, nanging ora ana kesalahané apa-apa. Kuta lan griya sutyi bakal dientèkké karo balané sijiné ratu sing bakal teka, nanging ratu mau bakal mati kebanjiran; lan menèh nganti tekan ing pungkasané jaman bakal ana peperangan lan karusakan, tyotyok karo apa sing wis ditetepaké. ₂₇Ratu kuwi bakal nggawé aboté perjanjian kuwi kanggo wong okèh suwéné pitung mangsa. Ing tengah-tengahé pitung mangsa kuwi ratu bakal ngendek kurban sing dibelèh lan kurban panganan; tukang pengrusak kuwi terus bakal teka karo swiwiné sing njijiki. Iki bakal kedadian nganti karusakan sing wis ditetepaké nibani marang sing ngrusak mau.”