Andarané Torèt 5

₁Moses terus nyeluk nglumpukké wong Israèl kabèh lan pada diomongi: “Hé wong Israèl, pada rungokna katetepan lan pernatan sing tak gelarké marang kowé ing dina iki, supaya pada kok sinauni lan kok lakoni karo setia. ₂GUSTI, Gusti Allah kita, wis nggawé perjanjian karo kita ing gunung Horeb; ₃ora karo para leluhur kita enggoné GUSTI nggawé perjanjian kuwi, nanging karo kita, ya kita, ing kéné ing dina iki, kita kabèh sing ijik pada urip. ₄GUSTI wis ngomongi kowé karo adep-adepan sangka sak tengahé geni ing gunung, ₅- waktu kuwi aku ing antarané GUSTI karo kowé, perlu nglantaraké tembung tembungé GUSTI marang kowé, awit kowé pada wedi marang geni lan kowé ora munggah ing gunung -, tembungé mengkéné:

₆‘Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu, sing wis ngetokké kowé sangka negara Egipte, sangka penggawéan peksa.

₇Kowé aja nduwèni allah liyané ing ngarep-Ku.

₈Kowé aja nggawé retya sing rupa apa waé ing langit nduwur utawa ing bumi ngisor, uga ing banyu sak ngisoré bumi. ₉Kowé aja sujut utawa nyembah marang kuwi, awit Aku, GUSTI, Gusti Allahmu, Gusti Allah sing jalusu, sing mbales kesalahané para bapak marang anak-anaké lan marang turunané sing kaping telu lan kaping papat, wong-wong sing sengit marang Aku; ₁₀nanging Aku nindakké kawelasan marang wong éwon-éwon sing pada trésna marang Aku lan netepi marang pitutur-pitutur-Ku.

₁₁Kowé aja nyebut marang asmané GUSTI, Gusti Allahmu karo sembrana, awit GUSTI mesti ngerti salahé saben wong sing nyebut asmané karo sembrana.

₁₂Kowé tansah élinga marang dina sabat, lan kuwi kudu kok sutyèkna, kaya sing wis didawuhké GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé. ₁₃Nem dina kowé nyambuta gawé lan nglakonana sak rupané penggawéanmu kabèh, ₁₄nanging dina kaping pitu kuwi sabaté GUSTI, Gusti Allahmu; mulané kowé aja nyambutgawé, ya kowé, ya anakmu lanang lan wadon, ya peladènmu lanang lan wadon, uga sapimu utawa kimarmu lan saben kéwanmu, utawa bangsa liya ing sak njeruhné panggonanmu, supaya peladènmu lanang lan wadon ya bisa ngasuh kaya Kowé. ₁₅Awit kowé kudu éling, yèn ing mbiyèn kowé ya dadi batur ing negara Egipte lan GUSTI, Gusti Allahmu, wis ngetokké kowé sangka kono karo tangan sing rasa lan lengen sing ngatyung; mulané GUSTI, Gusti Allahmu, mréntahké marang Kowé supaya ngriyayakké dina sabat.

₁₆Kowé ngajènana bapak ibumu, kaya sing wis dadi préntahé GUSTI, Gusti Allahmu, supaya kowé, bisa dawa umurmu lan supaya diganjar slamet ing negara pawèhé GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé.

₁₇Kowé aja matèni.

₁₈Kowé aja laku bédang.

₁₉Kowé aja nyolong.

₂₀Kowé aja ngétokké paseksi goroh kanggo sak pepadamu.

₂₁Kowé aja mélék bojoné sak pepadamu, kowé aja mélék omahé sak pepadamu, utawa tegalé lan baturé lanang utawa wadon, sapiné utawa kimaré, lan saben apa waé sing dadi duwèké sak pepadamu.

₂₂Ya tembungé kuwi mau sing dipréntahké karo GUSTI marang kabèh pasamuan karo swara sing banter ing gunung ing sak tengahé geni lan mendung sing peteng ndedet, lan ora ditambahi apa-apa menèh. Kabèh kuwi terus ditulis ing panggonan watu loro, terus dikèkké marang aku.”

₂₃“Waktu kowé pada krungu swara kuwi sangka sak tengahé pepeteng sing ndedet, nanging gunungé murup, kowé ya kuwi, para sakkèhé penggedéné talermu lan para tuwa-tuwamu pada nyedaki aku, ₂₄lan pada ngomong: ‘Tenan, GUSTI, Gusti Allah kita, wis ngétokké kamulyan lan kaluhuran-Né marang kita, lan kita wis pada krungu pitutur-pituturé sangka sak tengahé geni. Ing dina iki kula wis pada nyeksèni, yèn ana manungsa sing diomongi karo Gusti Allah, nanging kok manungsané bisa tetep urip. ₂₅Nanging saiki kepriyé, kenèng apa kita kok kudu nemoni pati. Awit geni gedé kuwi mesti bakal mangan kita; yèn kula nganti kesuwèn enggèn kita pada krungu pitutur-pituturé GUSTI, Gusti Allah kita, tenan kita pada bakal mati. ₂₆Awit ngendi ana tunggalé sing urip sing krungu pitutur-pituturé Gusti Allah sing maha urip, sing ngetokké tembung sangka sak tengahé geni, kaya sing kita alami iki, nanging bisa tetep urip? ₂₇Sampéyan waé kita jaluk nyedek lan ngrungokké kabèh sing bakal dipréntahké karo GUSTI, Gusti Allah kita, lan sampéyan sing nerusaké marang kita, kabèh sing diomongké karo GUSTI, Gusti Allah kita, marang sampéyan, terus bakal pada kita rungokké lan kita lakoni.

₂₈Nalika waktu GUSTI krungu sing dadi tembungmu marang aku kaya mengkono kuwi, terus aku diomongi karo GUSTI: Aku wis krungu omongé bangsa iki marang kowé; apa sing diutyapké kabèh kuwi apik. ₂₉Ya terusa mengkono enggoné pada nduwé pemikiran ngono ya kuwi pada wedi lan ngajèni marang Aku lan netepi pitutur-pitutur-Ku, supaya pada olèh slamet uga anak putuné sak lawas-lawasé. ₃₀Kowé budala lan omongana marang wong-wong kuwi: Pada balia menyang tarup-tarupmu. ₃₁Nanging kowé ngadeka ing kéné karo Aku, kowé bakal Tak omongi sak okèhé pepakon, katetepan lan pernatan, sing kudu kok wulangké marang wong-wong kuwi, supaya pada dilakoni ing negara sing bakal Tak wènèhké dadi duwèké.

₃₂Awit kuwi kowé pada nglakonana apa préntahé GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé kuwi karo temen, lan aja nyimpang ngiwa utawa nengen. ₃₃Kabèh dalan sing dipréntahké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé, kuwi liwatana, supaya kowé pada urip lan pada olèh slamet uga dawa umurmu ing negara sing bakal kok enggoni.”