Juru Kotbah 7

₁Jeneng sing apik kuwi luwih betyik tenimbang karo lenga wangi sing larang, lan dinané ninggal ndonya kuwi luwih apik tenimbangané karo dina lairé. ₂Luwih apik mlebu ing omah sing kasusahan tenimbangané mlebu ing omah sing pésta, awit ing omah sing kasusahan kuwi pungkasané saben manungsa: wong urip apiké ngélingi bab iki. ₃Sedih kuwi luwih apik tenimbang karo ngguyu, awit praupan sing sedih kuwi nggawé legané atiné. ₄Wong wityaksana kuwi seneng ing omah sing ijik kasusahan, nanging wong bodo seneng ing omah sukak-sukak. ₅Ngrungokké senènané wong wityaksana kuwi luwih apik tenimbangané ngrungokké nyanyiané wong bodo. ₆Awit kaya swarané eri sing kobong kemritik ing sak ngisoré kendil, ya mengkono kuwi guyuné wong bodo. Iki uga tanpa guna. ₇Tenan, nindakké meres kuwi njalari wong wityaksana dadi bodo, duwit beselan kuwi ngrusaké ati.

₈Pungkasané perkara kuwi luwih apik tenimbang karo wiwitané. Kesabaran sing gedé kuwi luwih apik tenimbang gemunggung. ₉Aja gelis-gelis nesu ing sak njeruhné ati, awit nesu kuwi kelèt ing atiné wong bodo. ₁₀Aja ngomong: Kenèng apa jaman mbiyèn kuwi kok luwih apik tenimbangané karo jaman saiki? Awit pitakonmu kuwi ora karo kawityaksanan. ₁₁Kawityaksanan kuwi karo warisan pada betyiké, kuwi sakwijiné untungé kanggo para wong sing weruh srengéngé. ₁₂Awit dipayungi kawityaksanan kuwi kaya dipayungi duwit. Lan beja wong sing weruh, yèn kawityaksanan kuwi njaga marang uripé para wong sing nduwèni. ₁₃Sawangen marang penggawéané Gusti Allah! Sapa sing bisa ngluruské apa sing wis dibéngkongké karo Gusti Allah? ₁₄Yèn nalika kepénak bebungaha, yèn dina tyilaka kuwi élinga uga dianakké karo Gusti Allah kaya dinané kabekjan, supaya manungsa ora bisa weruh apa sing bakal kelakon.

₁₅Ing sak njeruhné uripku sing tanpa guna iki aku weruh perkara werna-werna, kayata: ana wong bener sing mati ing sak njeruhné kabetyikané, ana wong ala sing uripé dawa ing sak njeruhné penggawé alané. ₁₆Aja banget-banget enggonmu bener, aja banget-banget enggonmu tumindak wityaksana; kenèng apa kowé arep ngrusak awakmu déwé? ₁₇Aja banget-banget enggonmu nglakoni ala, aja bodo, kenèng apa kowé kepéngin mati sak durungé waktumu? ₁₈Apiké sing siji gondèlana, sijiné aja kok tyulké, awit wong sing wedi marang Gusti Allah kuwi bakal luput sangka loro-loroné. ₁₉Kawityaksanan kuwi ngekèki kekuwatan marang sing nduwèni, ngungkuli wong sepuluh sing pada nyekel pangwasané ing sak njeruhné kuta. ₂₀Sejatiné ing bumi iki ora ana wong sing bener: sing nglakoni penggawé apik lan sing ora tau nglakoni dosa. ₂₁Uga aja nggatèkké kabèh tembung sing diomong karo wong, supaya kowé ora krungu peladènmu nyepatani kowé. ₂₂Awit atimu weruh, yèn kowé uga wis kerep nyepatani wong liyané.

₂₃Kabèh iki wis tak tyoba supaya olèh kawityaksanan. Aku ngomong: Aku kepéngin olèh kawityaksanan, nanging kawityaksanan kuwi adoh sangka aku. ₂₄Apa sing ana kuwi adoh lan jeru, jeru banget, sapa sing bisa dunung sak kabèhé? ₂₅Sing tak upaya kuwi bisané ngerti, mriksa lan nggolèki kawityaksanan lan pokoké pamikir, lan uga bisané weruh, wong sing ala kuwi goblok lan wong sing bodo kuwi tanpa pikiran. ₂₆Lan aku nemokké bab sing paité ngungkuli pati: wong wadon sing dadi jaring, sing atiné dadi jiret lan tangané dadi tali banda. Wong sing nrésnani Gusti Allah bakal utyul sangka sing mengkono kuwi, nanging wong dosa bakal dityekel.

₂₇Wis iki sing tak temokké, mengkono tembungé Juru Kotbah, nunggalké sing siji lan sijiné supaya olèh pokoké perkara, ₂₈sing ijik tak golèki tetep ora ketemu: ing antarané wong lanang 1000 aku nemu wong siji, nanging ing antarané wong-wong kuwi aku ora nemu wong wadon siji. ₂₉Delengen, mung iki sing tak temokké: Ya kuwi yèn Gusti Allah wis nggawé manungsa sing jujur, nanging wong terus pada nggolèki akal liya-liyané.