Juru Kotbah 8

₁Sapa ta sing kaya wong wityaksana? Lan sapa sing weruh marang tegesé saben perkara? Kawityaksanané manungsa ndadèkké semloroté praupané, supaya nggawé malihé petengé rainé.

₂Aku ngomong: Manuta préntahé ratu kanggo sumpahmu marang Gusti Allah. ₃Aja kesusu mundur sangka ngarepé ratu; aja nggondèli marang perkara sing ala, awit dèkné nindakké apa sing dikarepké. ₄Awit tembungé ratu kuwi kwasa; sapa ta sing bakal ngomong ing ngarepé: Sampéyan nandangi apa?

₅Sapa sing mbangun turut marang préntah, ora bakal ngalami perkara sing nggawé tyilaka, lan atiné wong wityaksana weruh waktuné lan piyé nindakké, ₆awit samubarang kabèh kuwi ana waktuné pengadilan, lan alané manungsa kuwi nindes marang dèwèké. ₇Tenan, manungsa kuwi ora weruh apa sing bakal kelakon, awit sapa ta sing weruh kepriyé bakal kelakoné? ₈Ora ana wong sing bisa ngendek angin, lan ora ana wong sing bisa ngendek dinané pati. Perang kuwi ora ana lèrèné, lan ala kuwi ora bakal ngetyulké sing nglakoni. ₉Kuwi kabèh aku wis weruh, lan aku nggatèkké kabèh penggawé sing kelakon ing sak ngisoré srengéngé, waktu wong sing siji ngwasani sijiné ndadèkké memala.

₁₀Aku uga weruh wong ala sing mati pada dikubur, nanging wong mati sing mlakuné bener pada kepeksa ninggal panggonan sing sutyi lan ing kuta kono wis ora ana wong sing kèlingan. Iki uga tanpa guna. ₁₁Awit paukuman kanggo penggawé ala ora arep gelis ditindakké, awit kuwi atiné manungsa terus kebak karep nandangi ala. ₁₂Senajan wong dosa lan sing nglakoni ala kaping 100 dawa umuré, nanging aku weruh, yèn wong sing wedi Gusti Allah kuwi bakal olèh keslametan, awit pada ngajèni Panjengan-Né.

₁₃Nanging wong ala ora bakal olèh keslametan lan kaya ayang-ayang, ora bakal dawa umuré, awit ora ngajèni marang Gusti Allah. ₁₄Ana sakwijiné perkara sing tanpa guna sing kelakon ing bumi: ana wong bener sing pada nampa upahé sing pantes kanggo wong ala, lan ana wong ala sing pada nampa berkah sing pantes kanggo wong bener. Aku omong: Iki ya tanpa guna! ₁₅Awit sangka kuwi aku memuji marang kabungahan, awit ora ana kabekjan liyané kanggo manungsa ing sak ngisoré srengéngé iki kejaba mangan lan ngombé lan seneng-seneng. Kuwi sing dadi kantyané ing sak njeruhné kangèlané ing selawasé uripé, sing dikèkké karo Gusti Allah ing sak ngisoré srengéngé iki.

₁₆Waktu aku ngupaya bisané weruh kawityaksanan lan weruh répoté manungsa ing bumi enggoné nindakké penggawéan awan-wengi tanpa ngantuk. ₁₇Kanggo aku banjur tyeta, yèn manungsa ora bisa dunung sakkèhé penggawéané Gusti Allah, sing ditandangi ing sak ngisoré srengéngé. Senajan kepriyé waé manungsa enggoné nggolèki karo kangèlan, senajan mengkono ora bakal bisa dunung. Senajan wong wityaksana ngomong, yèn bisa dunung, nanging sakjané ora bisa nemokké.