Pérangan Kaping telu
Keslametan Lan Sarat-saraté
Keslametan kuwi kanggo wong kabèh
1Mengkéné tembungé GUSTI:
Kowé pada netepana angger-angger lan jejekna keadilan,
awit sedilut engkas keslametan
sing sangka Aku bakal teka,
lan keadilan-Ku bakal diomongké.
2Rahayu wong sing nglakoni,
lan anak-anaké manungsa sing nggondèli kuwi,
sing netepi dina sabat lan ora ngregeti,
lan sing ngendek awaké nindakké sing ala.
3Wong bangsa liyané sing rumaket marang GUSTI kuwi ngomong:
“GUSTI mesti bakal misah aku sangka umaté,”
lan wong dibiri ngomong:
“Aku iki sak temené wit sing garing.”
4Awit mengkéné tembungé GUSTI:
“Para wong dibiri sing pada netepi dina sabat-Ku
lan sing pada milih apa sing Tak karepaké
lan sing gondèlan marang perjanjian-Ku,
5kuwi ing griya-Ku
lan ing panggonané témbok-témbok-Ku
bakal Tak kèki tanda pengéling-éling lan jenengé
- kuwi luwih betyik tenimbang karo anak lanang utawa wadon, -
sakwijiné jenengé sing langgeng sing ora bakal entèk
bakal Tak wènèhaké marang wong-wong kuwi.
6Nanging para bangsa liyané sing rumaket marang GUSTI
perlu ngladèni Panjenengané,
lan nrésnani asmané GUSTI
lan ngabdi marang Panjenengané,
kabèh sing netepi dina sabat lan ora ngregetké,
lan sing gondèlan marang perjanjian-Ku,
7kuwi bakal Tak gawa menyang gunung sing sutyi
lan bakal Tak wènèhi kabungahan ing omah sutyi-Ku.
Aku bakal seneng marang kurbané obongan lan sing dibelèh
sing dipasrahké ing mesbèh-Ku,
awit griya-Ku bakal disebut
griya pamujan kanggo sak kabèhé bangsa.
8Mengkéné tembungé Gusti GUSTI
sing nglumpukké para wong Israèl sing dibuwang:
Aku bakal nglumpukké wong menèh
Tak tambahké marang para wong sing wis pada barengan.”
Para penggedéné sing duraka
9Hé sak kabèhé kéwan ing ara-ara,
hé sak kabèhé kéwan ing alas,
pada mrénéa lan pada mangana!
10Awit para sing ngawat-awati umat-Ku kuwi wong lamur,
kabèh pada ora ngerti apa-apa;
kabèh kuwi asu bisu,
sing ora bisa njenggong;
pada klémprakan karo nglamun
lan mung pada seneng turu waé;
11asu-asu sing srakah,
sing ora tau krasa warek.
Nanging ya wong-wong kuwi sing pada dadi pangon,
sing pada ora bisa nitèni!
Pada mlaku ing dalané déwé-déwé kabèh,
siji-sijiné pada nguber untungé,
ora ana sing ora mengkono.
12“Mrénéa,” mengkono omongé,
“aku arep njupuk anggur,
hayuk pada ngombé ombèn keras sing okèh;
sésuk bakal pada karo dina iki,
malah luwih ngidap-idapi!”