Para Rèkter 21

₁Wong Israèl wis pada nglairké sumpah ing Mispa, mengkéné: “Aja ing antarané kita sing ngekèkké anaké wadon karo wong Bényamin dadi bojoné.” ₂Waktu bangsa kuwi tekan ing Bétel lan njagong ing kono, ing ngarepé Gusti Allah, nganti tekan ing wayah soré, terus pada mbengokké swarané karo nangis kelara-lara. ₃Lan tembungé: “Duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl, kenèng apa nanging nganti ana lelakonan kaya mengkéné ing Israèl, nanging ing dina kuwi kok ana taleré Israèl siji sing ilang?” ₄Esuké ing wayah mruput bangsa Israèl pada ngedekké mesbèh ing kono, terus pada masrahaké kurban obongan lan kurban keslametan.

₅Ing waktu semono wong Israèl terus pada ngomong mengkéné: “Tunggalé kabèh taler Israèl sapa sing ora mèlu teka karo pasamuan iki lan terus ngadep ing ngarepé GUSTI?” Awit wis pada nglairké sumpah sing abot kanggo saben wong sing ora mèlu ngadep marang ing ngarepé GUSTI ing Mispa, mengkéné enggoné sumpah: “Wong kuwi ora kena ora, mesti diukum pati!” ₆Wong Israèl pada mesakké marang taleré Bényamin seduluré kuwi, semauré: “Ing dina iki ana taler siji sing dipegat sangka Israèl. ₇Kepriyé ta tyarané kanggo wong sing ijik kèri kuwi enggonku pada ngekèki bojo, awit aku wis pada sumpah kanggo GUSTI, yèn ora bakal ngekèkké anakku wadon marang para wong kuwi dadi bojoné.” ₈Mulané pada ngomong: “Tunggalé taler Israèl apa ana sing ora mèlu ngadep marang ing ngarepé GUSTI ing Mispa?” Ing kono terus pada weruh, yèn wong Yabèsy-Giléad kuwi ora ana wong siji-sijia sing nekani ing tarupé ing pasamuan kuwi. ₉Tyatyahé bangsa terus dipriksa, ora ana wong siji-sijia sangka Yabèsy-Giléad. ₁₀Pasamuan terus ngutus suradadu 12.000 mrana, tunggalé para wong sing gagah rosa-rosa, lan pada diweling mengkéné: “Pada budala, wong Yabèsy-Giléad pada patènana karo landepé pedang, kabèh wong wadon lan botyah-botyahé. ₁₁Nanging tumindakmu mengkéné: kabèh wong lanang lan wong wadon sing wis tau ngalami tunggal turu, kuwi pada patènana.” ₁₂Nanging tunggalé wong Yabèsy-Giléad sing ketemu ana botyahé wadon 400 sing pada ijik prawan, sing durung tau tunggal turu karo wong lanang, kuwi pada digawa menyang tarupé ing Silo, sing peneré tanah Kanaan.

₁₃Sakwisé mengkono wong sak umat kabèh terus kongkonan ngomongi turunané Bényamin ing gunung watu Rimon, lan pada diajak rukunan. ₁₄Ing waktu kuwi taleré Bényamin terus bali, lan pada diwènèhi wong wadon sing pada diuripi tunggalé wong wadon ing Yabèsy-Giléad, nanging tyatyahé durung nyukupi kanggo wong-wong mau. ₁₅Bangsa kuwi mesakké marang taler Bényamin, awit GUSTI ndadèkké petyahé taler Israèl.

₁₆Sakwisé mengkono para pinituwané pasamuan terus pada nduwé tembung: “Kepriyé tyara kita nggolèkké jodoné wong sing ijik kèri urip iki? Awit wong wadon ing antarané turunané Bényamin wis pada entèk.” ₁₇Apa menèh semauré: “Tanah panduman warisané wong-wong sing pada utyul kuwi tetepana dadi duwèké taler Bényamin, supaya aja nganti ana taler sing ilang sangka antarané wong Israèl. ₁₈Nanging kanggo aku iki pada ora kena ngekèkké rabi anakku déwé, awit wong Israèl wis pada sumpah mengkéné: Kenaa ing ukuman sapa sing ngekèki bojo marang wong Bényamin.” ₁₉Ing kono terus ana sing nduwé rembukan mengkéné: “Saben taun ing Silo ana riyaya pasrah marang GUSTI ing sak loré Bétel, wétané dalan gedé sangka Bétel menyang ing Sikem lan ing sak kidulé Lebona.” ₂₀Wong turunané Bényamin terus pada diweling mengkéné: “Kowé pada lungaa, nyegati ing kebon anggur. ₂₁Pada ngewasna tenan; yèn prawan-prawan ing Silo pada metu menyanyi, kowé terus pada metua sangka kebon anggur mau, lan siji-sijiné sak panunggalmu nggondala prawan ing Silo siji dadia bojomu lan pada menyanga ing tanah Bényamin. ₂₂Yèn bapaké utawa seduluré prawan mau pada njaluk adil marang aku, terus bakal pada tak omongi: Mbok kuwi pada wènèhna marang aku karo lega-lila ta, awit ing sak njeruhné perang kita ora bisa nyekel wong wadon kanggo jodoné, duduk kowé sing ngekèkké prawan-prawan kuwi marang wong-wong kuwi; awit yèn mengkono, kowé pada kesalahan.” ₂₃Turunané Bényamin dadiné pada nglakoni mengkono; pada olèh bojo miturut tyatyahé, sing dijupuki sangka tunggalé prawan sing pada menyanyi; terus pada bali menyang ing tanah pandumané lan kutané pada dibangun menèh lan dienggoni.

₂₄Ing waktu semono wong Israèl terus pada budal sangka kono, pada mulih pisah-pisahan menyang ing panggonané taleré lan turunané déwé-déwé; dadiné pada budal sangka kono menyang ing tanah pandumané.

₂₅Dèk jaman semono ing Israèl ora ana ratuné; angger wong nindakké apa sing dianggep bener miturut panemuné déwé.