Lasarus ditangèkké sangka pati
1Terus ana wong sing lara, jenengé Lasarus, manggoné ing Bétania, ing désané Maria lan Marta, seduluré wadon. 2Maria kuwi wong wadon sing wis tau nglengani sikilé Gusti karo lenga wangi, lan terus diusapi nganggo rambuté. 3Lan Lasarus sing lara kuwi seduluré. Wong wadon loro kuwi terus pada kongkonan ngomongi marang Panjenengané, ngéné: “Gusti, wong sing Panjenengan trésnani kuwi lara.” 4Yésus bareng krungu kabar kuwi, Panjenengané terus ngomong: “Larané kuwi ora ndadèkké patiné, nanging bakal nggelarké kaluhurané Gusti Allah, awit sangka larané kuwi Putrané Gusti Allah bakal diluhurké.” 5Yésus pantyèn nrésnani Marta lan yuné lan Lasarus. 6Nanging sakwisé krungu yèn Lasarus lara, Panjenengané sengaja mandek rong dina menèh ing panggonané kuwi. 7Sakwisé mengkono Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Hayuk pada bali menyang Yudéa menèh.” 8Semauré para muridé: “Rabbi, mentas waé wong-wong Ju pada njajal mbandemi Panjenengan nganggo watu, apa Panjenengan ijik gelem lunga mrana menèh?” 9Semauré Yésus: “Sedina kuwi apa ora rolas jam? Sapa sing mlaku ing wantyi awan, sikilé ora kesandung, awit weruh padangé jagat iki. 10Nanging yèn wong mlaku ing wantyi mbengi, sikilé kesandung, awit ora kanggonan pepadang.” 11Mengkono tembungé, terus ngomong menèh: “Lasarus sedulur kita ijik turu, nanging enggon-Ku mrana arep nggugah enggoné turu.” 12Para muridé terus ngomong: “Gusti yèn dèwèké turu, bakal waras.” 13Nanging karepé Yésus turu sing tegesé mati, nanging mikiré para muridé sing diomongké turu kuwi turu sak lumrahé. 14Awit sangka kuwi Yésus terus ngomong sak barèsé: “Lasarus wis mati; 15nanging sukur nalika kuwi Aku ora ing kana, sing mengkono kuwi luwih betyik kanggo kowé, supaya kowé pada bisa sinau pertyaya. Hayuk, saiki kita pada mrana.” 16Tomas, sing diarani Didimus, terus ngomong marang kantya-kantyané para muridé: “Hayuk, kita pada béla pati karo Panjenengané.”
17Sak tekané Yésus, Lasarus ketemu wis dikubur patang dina. 18Désa Bétania kuwi dunungé tyedak karo Yérusalèm, adohé udakara rong mil. 19Ing kono sak kabèhé wong Ju wis pada teka ing omahé Marta lan Maria arep nglipur enggoné kesripahan seduluré. 20Nalika Marta krungu yèn Yésus teka, terus ngadek metuki, nanging Maria kèri ing omah. 21Marta terus ngomong marang Yésus: “Gusti, yèn Panjenengan ing kéné, sedulur kula mesti ora mati. 22Nanging saiki uga kula ngerti, yèn apa sing Panjenengan jaluk marang Gusti Allah, mesti arep disembadani.” 23Tembungé Yésus: “Sedulurmu bakal tangi.” 24Semauré Marta: “Kula ya ngerti yèn dèwèké arep tangi mbésuk ing dina tanginé wong mati, ing pungkasané jaman.” 25Yésus semaur, tembungé: “Aku iki sing nangèkké wong mati lan Aku iki panguripan. Sapa sing pertyaya marang Aku bakal urip, senajan wis mati. 26Lan saben wong sing urip lan pertyaya marang Aku, kuwi ora bakal mati ing sak lawas-lawasé. Apa kowé pertyaya marang kuwi?” 27Semauré Marta: “Ya Gusti, kula pertyaya yèn Panjenengan kuwi Kristus, Putrané Gusti Allah, sing arep teka ing jagat.” 28Sakwisé ngomong mengkono, wong wadon kuwi terus lunga ngundang Maria seduluré lan mbisiki ngéné: “Guru wis teka, nyeluk kowé.” 29Maria bareng krungu terus ngadek marani Yésus. 30Nalika kuwi Yésus durung mlebu ing désa, ijik ing panggonan nalika Marta metuk Panjenengané. 31Nalika wong-wong Ju sing pada ing omahé Maria perlu nglipur, weruh Maria ngadek lan metu, terus pada ngetutké, dikira yèn Maria arep menyang kuburan lan nangis ing kono. 32Sak tekané Maria ing panggonané Yésus, bareng weruh Panjenengané, terus nyembah sikilé lan ngomong: “Gusti, yèn Panjenengan ing kéné, sedulur kula mesti ora mati.”
33Bareng Yésus weruh Maria nangis, mengkono uga wong-wong Ju sing pada ngetutké, terus Panjenengané krasa susah ing ati. Panjenengané trenyuh banget lan terus ngomong: 34“Enggonmu ngubur ing ngendi?” Sing ditakoni terus ngomong: “Gusti, hayuk ndelok!” 35Yésus terus nangis. 36Tembungé wong-wong Ju: “Delengen, kaya ngono enggoné trésna!” 37Nanging ana liyané sing ngomong: “Panjenengané sing wis melèkké mripaté wong lamur, apa ya ora bisa nguripké patiné wong iki?” 38Yésus terus krasa susah menèh ing ati, terus menyang kuburan. Kubur kuwi rupa guwa ketutupan karo watu. 39Tembungé Yésus: “Watuné tutupé kuburan singkirna!” Marta, seduluré sing ninggal mau, ngomong: “Gusti, wis mambu, awit enggoné ninggal wis patang dina.” 40Tembungé Yésus: “Apa Aku ora wis ngomong marang kowé: Angger kowé pertyaya, kowé bakal weruh kamulyané Gusti Allah?” 41Watuné tutupé kuburan terus disingkréhké. Yésus terus ndangak lan ngomong: “Duh Bapak, Kula ndonga maturkesuwun marang Panjenengan, lan Panjenengan wis ngrungokké Kula. 42Kula ngerti, yèn Panjenengan tansah ngrungokké Kula, nanging awit wong okèh kuwi pada ngrubung Kula, Kula ngomong mengkéné supaya wong okèh kuwi pada pertyaya yèn Panjenengan sing ngutus Kula.” 43Sakwisé ngomong mengkono, Panjenengané terus mbengok karo swara banter: “Lasarus, metua!” 44Wong sing mati terus metu, tangan lan sikilé ijik dibuntel karo mori, lan praupané ketutupan katyu. Tembungé Yésus: “Utyulana moriné, bèn lunga!”
Komplotan enggoné arep matèni Gusti Yésus
45Okèh sangka antarané wong-wong Ju sing pada layat menyang omahé Maria lan pada weruh déwé apa sing ditindakké Yésus, dadi pertyaya marang Panjenengané. 46Nanging ana sing nemoni para Farisi lan nyritakké apa sing wis ditindakké Yésus kuwi. 47Para pengarepé imam lan para Farisi pada ngejak ngumpul para pemimpiné agama, terus pada rembukan ngéné: “Apa sing kudu kita tandangi, jalaran Wong kuwi nggawé mujijat okèh? 48Yèn dèwèké kita jarké, kabèh wong pada arep pertyaya marang Panjenengané, lan wong-wong Rum arep teka terus ngrebut panggonan sutyi kita uga bangsa kita.” 49Nanging ana tunggalé, ya kuwi Kayafas, sing dadi imam gedé ing taun kuwi, terus ngomong: “Sampéyan iki pada ora ngerti apa-apa, 50lan pada ora mikir yèn liwat maédahi kanggo sampéyan, yèn ana wong siji mati kanggo bangsa kita, tenimbang wong sak bangsa kabèh mati.” 51Perkara kuwi diomongké ora sangka piyambaké déwé, nanging awit dadi imam gedé ing taun kuwi, piyambaké nggelar nubuat, yèn Yésus bakal ninggal kanggo bangsa kuwi, 52lan ora mung kanggo bangsa kuwi waé, nanging uga supaya nglumpukké lan ndadèkké siji para anaké Gusti Allah sing pating slebar. 53Wiwit dina kuwi wong-wong mau pada setuju bakal matèni Panjenengané.
54Awit sangka kuwi Yésus wis ora ngétok menèh ing antarané wong-wong Ju, nanging Panjenengané terus lunga sangka kono menyang bawah sak tyedaké ara-ara samun nuju menyang kuta sing diarani Efraim, terus manggon ing kono karo para muridé.
55Nalika semono riyaya Paskahé wong Ju wis tyedak, lan wong okèh sangka bawah kono pada menyang Yérusalèm, arep pada nyutyèkké uripé sak durungé Paskah kuwi. 56Wong-wong mau pada nggolèki Yésus, lan karo ngadek ing Griya Sutyi, pada rerasanan: “Kowé nyangka kepriyé, apa kira-kira Wong kuwi ya bakal nekani riyaya?” 57Lan para pengarepé imam lan para Farisi wis pada ngekèki préntah, supaya saben wong sing weruh panggonané, terus ngekèkana ngerti supaya kena dityekel.
