Kidung Pesambat kaping loro
Bebenduné Gusti Allah marang Sion
1Oh kepriyé, Sion,
Gusti banget temen enggoné ngemuli karo mendung
ing sak njeruhné bebendu-Né,
kamulyané Israèl wis dibuwang Panjenengané
sangka langit menyang bumi.
Antyik-antyiké sikilé
ora diélingi waktu Panjenengané nesu.
2Gusti ngentèkké sak kabèhé tegalé Yakub,
ora nganggo dikèki kawelasan.
Panjenengané ing sak njeruhné nesu-Né
nggempuri sak kabèhé bèntèngé putriné Yéhuda.
Kraton uga para penggedéné pada kebanting ing bumi
lan digawé sak wiyah-wiyah.
3Awit sangka mulat-mulat bebendu-Né,
sak kabèhé sunguné Israèl pada ditugeli,
waktu mungsuh wis tyedak
Gusti nggèrèt tangan-Né tengen,
Panjenengané ngobong Yakub kaya geni sing mulat-mulat
sing mangan ing sak ubengé.
4Gusti mentèng gandéwané kaya mungsuh,
lan ngetungké tangan-Né tengen kaya satru,
matèni sak kabèhé sing nyenengké pandelengé,
ing tarupé putriné Sion,
bebenduné disokké kaya geni.
5Gusti wis malih dadi kaya mungsuh,
Israèl dilebur,
kabèh ing kratoné diremuk,
bèntèng-bèntèngé pada didadèkké gempuran,
kasusahan lan sambaté anak wadon Yéhuda
didadèkké okèh.
6Tarupé déwé dirusak kaya kebon,
panggonan kumpulané dibubrah.
Ing Sion GUSTI wis nggawé laliné wong
marang riyaya lan sabat,
ratu lan imam wis pada ditampik,
awit sangka nesu-Né.
7Gusti ngguwak mesbèhé déwé,
panggonan sutyi-Né ditinggal,
témboké kratoné pada dipasrahké
ing tangané mungsuhé;
mungsuhé pada ngumbar swara ing griyané GUSTI,
kaya keraméan dina riyaya.
8GUSTI wis nggawé putusan ndadèkké gempuran
témboké putriné Sion,
kabèh wis diukur karo tali ukuran,
tangané ora mingset sangka enggoné bakal ngrusak,
témbok ing njaba lan ing njeruh
pada didadèkké ngaduh-aduh lan ngenes kabèh.
9Gapurané pada ambles ing bumi,
GUSTI ngrusak lan nugel-nugel sloroké;
ratuné lan penggedéné pada manggon ing antarané bangsa mantya.
Ora ana pituduh sangka GUSTI
uga para nabiné pada ora nampa
wahyu sangka Panjenengané.
10Para tuwa-tuwané putriné Sion,
pada nglésot ing lemah,
pada ngewur-ewuri awu ing sirahé
lan nganggo salin kasusahan.
Para prawan ing Yérusalèm,
pada ndingkluk tekan ing bumi.
11Mripatku nganti nggerong karo luh,
remuk ajur atiku,
atiku ajur mumur,
awit entèkké anaké wadon bangsaku,
nanging botyah tyilik lan bayi
pada semaput ing alun-aluné kuta.
12Pada takon marang ibuné:
“Endi rotiné lan angguré?”,
waktu pada semaput ing alun-aluné kuta
kaya wong sing mati ing peperangan,
lan pada pegat nyawa
ing pangkoné ibuné.
13Hé, Yérusalèm,
aku bisa ngomongké apa marang kowé,
lan kowé kena tak umpamakké apa?
Hé, anak wadon ing Sion,
kowé kena tak umpamakké apa, kanggo nglipur kowé,
awit gempuranmu ambané kaya segara,
sapa sing bisa maraské kowé?
14Para nabimu pada nyritakké marang kowé
weweruh sing goroh lan kosong.
Pada ora ngomongké kesalahanmu
supaya kowé terus waras menèh.
Utyapan-utyapané sing goroh lan nasarké
sing diomongké marang kowé.
15Sak kabèhé wong sing liwat,
pada keplok-keplok awit weruh kowé,
pada ngeses-ngeses lan gèdèk-gèdèk,
kanggo putri ing Yérusalèm,
tembungé: “Apa iki kuta sing diarani luwih apik, dadi kesenengané
wong sak lumahé bumi kabèh?”
16Sak kabèhé mungsuhmu pada ngunèk-unèkké kowé,
pada ngeses-ngeses lan nggeget untuné,
tembungé: “Kuwi wis pada tak entèkké!”
“Pantyèn, ya iki dina sing tak arep-arep,
wis tak alami lan wis weruh!”
17GUSTI wis nindakké apa sing dirantyam,
wis netepi apa sing dadi pangandika-Né,
sing dikabarké wiwit dèk jaman mbiyèn,
wis nggempur tanpa diéman,
mungsuh didadèkké seneng ing atasé kowé,
sunguné satru-satrumu wis diduwurké.
18Sambat-sambata marang Gusti karo banter,
hé, anak wadon ing Sion,
awan wengi luhmu
milia kaya kali,
awakmu aja kok lèrènké,
mripatmu aja nganti lèrèn!
19Tangia, ngaduh-ngaduha ing wayah mbengi,
ing wiwitan gilirané jaga mbengi;
isiné atimu esokna kaya banyu,
ing ngarepé Gusti,
tanganmu megarna marang Panjenengané,
supaya uripé anak-anakmu,
sing semaput awit sangka ngelihé,
ing pojoké dalan-dalan.
20Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem nyawang lan mriksa,
sapa sing Panjenengan tumpangi mengkéné kuwi,
apa wong wadon kudu mangan wohé wetengé déwé,
ya bayi-bayi sing ijik ing géndongan;
apa imam lan nabi
kudu dipatèni ing griya sutyiné Gusti?
21Nom-noman lan wong tuwa,
pada glimpangan ing dalan,
prawan-prawan lan jaka-jaka kula,
pada mati karo pedang,
pada Panjenengan patèni waktu Panjenengan ukum,
Panjenengan belèh tanpa welas.
22Kaya-kaya ing dina riyaya Panjenengan nyeluk
kabèh sing kula pada wedèni sangka kiwa-tengen.
Waktu GUSTI ngukum,
ora ana wong siji waé sing bisa utyul utawa slamet.
Anak-anak sing kula nglairké lan kula gulawentah,
pada dipatèni karo mungsuh kula.
