Gusti Yésus ngutus murid pitung puluh
1Sakwisé kuwi Gusti netepaké wong pitung puluh menèh sangka para murid liyané pada diutus loro-loro ndisiki Panjenengané, menyang saben kuta lan panggonan sing bakal diparani. 2Kabèh pada diomongi: “Panèné pantyèn gedé, nanging sing derep mung setitik. Mulané pada njaluka marang Sing nduwé panèn, supaya gelem ngirimi wong-wong sing derep ing panènan. 3Pada lungaa, kowé pada Tak utus kayadéné tyempé menyang tengahé asu alasan. 4Aja pada nggawa dompèt utawa kantong lan sepatu lan sak suwéné ing dalan kuwi aja uluk salam karo sapa waé. 5Yèn kowé mlebu ing sakwijiné omah, pada ngomonga ngéné ndisik: Katentreman anaa ing omah kéné. 6Lan yèn ing kono ketemu wong sing pantes nampa katentreman, uluk salammu bakal tetep ing kono. Nanging yèn ora, uluk salammu bakal bali marang kowé. 7Kowé manggona ing kono, mangana lan ngombéa apa sing disuguhké marang kowé, awit wong nyambutgawé kuwi wis sak mestiné pada olèh upahé. Aja ngolah-ngalih panggonan enggonmu nginep. 8Lan yèn kowé mlebu ing sakwijiné kuta lan ditampani ing kono, mangana apa sing disuguhké marang kowé. 9Wong sing pada lara ing kono warasna, apa menèh wong-wong pada tuturana: Kratoné Gusti Allah wis nyedaki kowé. 10Nanging yèn kowé mlebu ing sakwijiné kuta, nanging kowé ora ditampani, lungaa menyang dalan-dalan gedé ing kuta kuwi lan ngomonga ngéné: 11Uga lebuné kutamu sing nèmpèl ing sikilé kita pada kita ketapké ing ngarepmu, nanging ngertia: Kratoné Gusti Allah wis tyedak. 12Aku ngomong marang kowé: Ing dina kuwi Sodom bakal luwih èntèng tanggungané tenimbang karo kuta kuwi.”
Gusti Yésus nyepatani kuta
13“Tyilaka kowé Korasim! Tyilaka kowé Bètsaida! Awit sak umpama ing Tirus lan ing Sidon ana mujijat-mujijat kaya sing kelakon ing sak tengah-tengahmu, mesti wis mbiyèn-mbiyèn wong-wong ing kono enggoné mratobat karo nganggo salin kasusahan lan lungguh ing awu. 14Nanging mbésuk ing dinané pengadilan, tanggungané Tirus lan Sidon bakal luwih èntèng tenimbang karo tanggunganmu! 15Uga kowé Kapernaum, apa kowé bakal diluhurké nganti sundul langit? Ora, kowé bakal didunké nganti tekan ing panggonané wong mati.
16Sapa waé sing ngrungokké kowé, kuwi ngrungokké Aku lan sapa waé sing nampik marang kowé, kuwi nampik marang Aku. Nanging sing nampik marang Aku, kuwi nampik marang Panjenengané sing ngutus Aku.”
Baliné para murid pitung puluh
17Murid pitung puluh mau pada bali karo bungah lan pada ngomong: “Gusti, uga para demit pada teluk marang kita awit sangka asmané Panjenengan.” 18Yésus terus ngomong: “Aku weruh sétan tiba sangka langit kaya semloroté klélap. 19Kowé wis pada Tak kèki pangwasa ngidak ula lan kalajengking lan ngalahké kekuwatané mungsuh, terus ora ana sing mbebayani kanggo kowé. 20Nanging senajan mengkono, aja pada bungah awit sangka roh-roh kuwi pada teluk marang kowé, nanging pada bungaha awit jenengmu wis ketulis ing swarga.”
Yésus masrahké tembung maturkesuwun
21Nalika kuwi Yésus bungah ing sak njeruhné Roh Sutyi terus ngomong: “Duh, Bapak, Gustiné langit lan bumi. Kula masrahaké tembung maturkesuwun, awit perkara kuwi kabèh Panjenengan nggawé ora ngerti kanggo para wong wityaksana lan pinter, nanging Panjenengan duduhké marang wong tyilik. Ya, Bapak, Kula maturkesuwun ing ngarepé Panjenengan, nanging kuwi sing dadi senengé ati Panjenengan. 22Samubarang kabèh wis dipasrahké marang Aku karo Bapak-Ku lan ora ana wong sing weruh Putra kuwi sapa, kejaba mung Bapak, mengkono uga Bapak kuwi sapa, kejaba mung Putra lan wong sing dinyatakké karo Putra.”
23Sakwisé mengkono Yésus terus minger nyawang para muridé lan karo diomongi: “Beja mripat sing weruh apa sing pada kok deleng. 24Awit Aku ngomong marang kowé: Okèh nabi lan ratu sing kepéngin weruh sing pada kok deleng, nanging ora kelakon lan kepéngin ngrungokké apa sing kok krungu, nanging ora bisa kelakon.”
Semonan bab wong Samaria sing welas-asih
25Ing sakwijiné dina ana juru Torèt ngadek arep njajal marang Yésus, tembungé: “Guru, apa sing kudu kula lakoni, supaya olèh urip langgeng?” 26Yésus semauré: “Sing ketulis ing Torèt kepriyé? Apa sing kok watya ing kono?” 27Semauré wong kuwi: “Kowé trésnaa marang Gusti, Gusti Allahmu, karo sak kabèhé atimu, karo sak kabèhé nyawamu lan karo sak kabèhé kekuwatanmu, uga karo sak kabèhé pikiranmu. Lan trésnaa marang sak pepadamu kaya marang awakmu déwé.” 28Tembungé Yésus marang wong mau: “Semauranmu kuwi bener; kuwi lakonana, nganti kowé bakal urip.” 29Nanging awit wong mau arep mbenerké awaké déwé, mulané terus ngomong marang Yésus: “Terus sing dadi pepada kula kuwi sapa?” 30Semauré Yésus: “Ana wong mlaku medun sangka Yérusalèm menyang Yériko; kuwi tiba ing tangané para bégal, terus ora mung diblèjèti waé, nanging dipilara nganti setengah mati, terus ditinggal. 31Ketepakan ana imam sing liwat ing kono. Lan weruh wong mau, nanging terus mlaku waé, metu ing sabrangé dalan. 32Mengkono uga wong Lèwi, sing ijik lelungan, sak tekané ing kono lan weruh wong mau, ya mung liwat waé, metu ing sabrangé dalan. 33Terus ana wong Samaria, sing ijik lelungan uga liwat ing kono. Bareng weruh wong mau, trenyuh atiné awit sangka welasé. 34Wong mau terus diparani, sakwisé disoki lenga lan anggur, tatu-tatuné terus diblebet, terus ditunggangké kimaré déwé, digawa menyang panginepan lan dirumat. 35Esuké sing nduwé panginepan diwènèhi duwit rong dinar lan diweling: ‘Wong kuwi rumaten, bab ragaté, luwihé sangka kuwi, kula sing arep ngijoli, mbésuk yèn kula mulih.’ 36Miturut panemumu, wong telu kuwi sing endi sing dadi pepadané wong sing dibégal mau?” 37Semauré: “Ya wong sing nindakké kawelasan marang dèwèké kuwi.” Tembungé Yésus: “Wis muliha, lan nglakonana mengkono uga!”
Maria lan Marta
38Nalika mlakuné Yésus lan para muridé tekan ing sakwijiné désa. Ing kono Panjenengané ditampani karo wong wadon sing diarani Marta ing omahé. 39Wong kuwi nduwé sedulur wadon sing jenengé Maria, kuwi lungguh tyedak ing sikilé Gusti lan tansah ngrungokké tembungé, 40nanging Marta répot banget enggoné ngladèni, mulané terus teka lan ngomong: “Gusti, apa Panjenengan ora mikir, yèn sedulur kula téga marang kula ngladèni déwé? Mila supaya dikongkon ngréwangi kula.” 41Nanging Gusti nyauri, tembungé: “Marta, Marta, kowé kuwi nyumelangké lan nyusahké déwé karo perkara okèh, 42nanging sing perlu kuwi mung siji. Nanging Maria wis milih panduman sing betyik déwé, sing ora bakal dijukuk karo sapa waé.”