1Pilih roti garing sak iris karo tentrem,
tenimbangané mangan daging sak omah karo engkèl-engkèlan.
2Abdi sing karo pikiran kuwi bisa ngwasani marang anak sing mirang-mirangké,
malah mèlu olèh warisan bebarengan karo para seduluré botyah kuwi.
3Pawon obongan kuwi kanggo nglebur slaka lan prapèn kanggo nglebur emas,
nanging GUSTI sing njajal ati.
4Wong sing nindakké sing ala nggatèkké lambé duraka,
lan wong goroh ngrungokké kupingé marang ilat sing nggawé tyilaka.
5Sapa sing ora ngajèni marang wong mlarat kuwi ngèlèk-èlèk marang Sing Nggawé,
lan sing bungah awit ana tyilaka kuwi mesti bakal nampani paukuman.
6Makutané para wong tuwa kuwi anak putuné,
lan sing kanggo kehormatané anak-anak kuwi para leluhuré.
7Wong bodo kuwi ora pantes ngetokké tembung-tembung sing apik,
malah menèh wong luhur ngutyapké tembung goroh.
8Duwit besel kuwi kanggo sing ngekèki kaya diaman sing apik,
karo besel nyangka, menyanga ngendi waé parané, tansah olèh untungé.
9Wong sing nutupi kesalahan kuwi nggolèki kawelasan,
nanging sapa sing ngudal-ngudal perkara kuwi misahaké kekantyan.
10Disenèni sepisan kanggo wong sing nduwé pikiran, mlebuné luwih jeru
tenimbangané disabeti dibalèni kaping 100, kanggo wong goblok.
11Wong duraka kuwi mung tansah golèk sing ala,
nanging kongkonan sing tanpa melas bakal nekani wong mau.
12Luwih betyik ketemu bruwang wédok sing kélangan anaké,
tenimbangané karo kepetuk wong goblok awit bodoné.
13Sapa sing mbales ala marang kabetyikan,
sing ala ora bakal adoh sangka omahé.
14Miwiti tukaran kuwi kaya mbedah bendungan,
mulané mundura sak durungé wiwit tukaran.
15Mbenerké wong duraka lan nyalahké wong bener,
kuwi loro-loroné disengiti karo GUSTI.
16Apa gunané wong goblok nggegem duwit kanggo tuku kawityaksanan,
awit wong kuwi tanpa pikiran?
17Kantya kuwi ing saben waktu ajek waé katrésnané,
lan dadi sedulur ing sak njeruhné kasusahan.
18Wong sing tanpa pikiran ya kuwi wong sing nganakké persetujuan,
sing saguh nanggung sak pepadané.
19Wong sing seneng tukaran ya seneng marang panerak,
lan sapa sing ngapikké lawangé kuwi nggolèki karusakan.
20Wong sing atiné goroh ora bakal nemu kabekjan,
sing muter-muter ilaté bakal tiba ing tyilaka.
21Sapa sing nduwé anak goblok, kuwi kasusahan,
lan bapaké wong bodo sepi ing kabungahan.
22Ati sing bungah kuwi kanggo obat sing mujarap,
nanging ilangé semangat kuwi ngroposké balung.
23Wong duraka nampani besel sangka kantong,
kanggo ndoyongké keadilan.
24Panemuné wong sing nduwé pangertèn kuwi tumuju marang kawityaksanan,
nanging mripaté wong bodo kluyuran tekan ing pungkasané bumi.
25Anak sing bodo kuwi nggawé larané atiné bapaké,
lan kasusahané ibuné.
26Ndenda wong bener kuwi tumindak sing salah,
lan nyabeti wong luhur kuwi uga ora pantes.
27Wong pinter kuwi bisa ngempet tembungé,
lan wong sing nduwé kapinteran kuwi anteng ing pikiran.
28Uga wong bodo yèn anteng ya bakal dikira wityaksana,
lan yèn mingkemké lambéné ya dikira nduwé kapinteran.
