Masmur 116

₁Aku trésna marang GUSTI awit ngrungokké

swaraku lan penjalukku,

₂kupingé Gusti ngrungokké aku,

mulané sakjeku urip aku bakal nyebut marang Panjenengané.

₃Aku digubet karo taliné pati,

lan dilawan karo rasa wedi marang ndonyané wong mati,

lan ngrasakaké kangèlan lan kasusahan.

₄Nanging aku nyebut asmané GUSTI:

“Duh GUSTI, Panjenengan supaya ngluwari kula.”

₅GUSTI kuwi maha trésna lan adil,

Gusti Allah kita kuwi gedé kawelasan-Né.

₆GUSTI kuwi njaga marang wong prasaja;

aku wis lemes, nanging terus dipitulungi karo Panjenengané.

₇Duh nyawaku, dadia ayem menèh,

awit GUSTI wis ngapiki marang kowé.

₈Ya, Panjenengan wis ngluwari kula sangka pati,

lan mripat kula sangka luh,

lan taler kula sangka sandungan.

₉Aku dililani mlaku ing ngarepé GUSTI,

ing negarané wong urip.

₁₀Aku pertyaya, senajan nduwé tembung:

“Banget temen enggonku ditindes.”

₁₁Ing sak njeruhné kebingunganku aku ngomong:

“Manungsa kuwi pada goroh kabèh.”

₁₂Apa sing tak nggawé balesan marang GUSTI,

kanggo sak kabèhé katrésnan-Né marang aku?

₁₃Aku arep ngangkat tuwungé keslametan

lan arep nyebut asmané GUSTI,

₁₄arep ngluwari janjiku marang GUSTI

ing ngarepé umat Panjenengan kabèh.

₁₅Patiné para katrésnan-Né kuwi larang regané

ing ngarepé GUSTI.

₁₆Duh GUSTI, kula kuwi abdi Panjenengan,

ya tenan abdi Panjenengan, anaké abdi wadon Panjenengan;

Panjenengan sing wis ngutyuli tali-banda kula.

₁₇Kula bakal pasrah kurban maturkesuwun marang Panjenengan.

Lan bakal nyebut asmané GUSTI.

₁₈Tak bayar janjiku marang GUSTI

ing ngarepé umat Panjenengan kabèh,

₁₉ing platarané griyané GUSTI,

ing sak tengahmu, hé Yérusalèm!

Haléluya!