1Aku terus weruh tanda liyané ing langit sing gedé lan apik: ana mulékat pitu pada nggawa bebendu pitu sing pungkasan, awit kuwi sing mungkasi bebenduné Gusti Allah.
2Aku terus weruh rupané kaya segara katya tyampuran geni, lan wong-wong sing wis menang enggoné perang karo kéwan kuwi uga retyané, lan angka pitungané jenengé, pada ngadek ing pinggir segara katya mau. Lan kuwi pada nyekel harepé Gusti Allah. 3Wong-wong kuwi pada ngidungké kidungé Moses, abdiné Gusti Allah, lan kidungé Tyempé, uniné:
“Gedé lan apik penggawéané Panjenengan,
duh Gusti, Gusti Allah sing Mahakwasa!
Adil lan bener kabèh awit Panjenengan,
duh Ratuné kabèh bangsa!
4Duh Gusti, sapa sing ora wedi,
lan ora ngluhurké asma Panjenengan?
Awit mung Panjenengan piyambak sing sutyi;
awit kabèh bangsa pada arep nemoni
lan nyembah sujut marang Panjenengan,
awit wis ketara beneré kabèh pengadilan Panjenengan.”
5Sakwisé mengkono aku terus weruh griya sutyi, Tarupé Paseksi, ing swarga, kebukak. 6Mulékat pitu sing nggawa bebendu pitu mau, pada metu sangka griya sutyi, nganggo mori alus putih resik lan meling lan dadané sabukan emas. 7Kéwan siji ing antarané kéwan papat mau terus ngelungké bokor emas pitu marang mulékat pitu mau, kabèh kebak isi nesuné Gusti Allah sing urip langgeng sak lawas-lawasé. 8Griya sutyi mau terus kebak kebul awit sangka kaluhurané lan pangwasané Gusti Allah, lan ora ana wong siji-sijia sing bisa mlebu ing griya sutyi kuwi, sak durungé bebendu pitu sing digawa karo mulékat pitu mau rampung.
