Kidung Luhur 2

₁Kula kuwi kembang lèli sangka Saron,

kembang bakung ing legokan.

₂Katrésnanku kuwi ing sak tengahé para prawan enom

dadi kembang bakung ing sak tengahé suketan.

₃Katrésnanku kuwi ing sak tengahé para nom-noman

kaya wit apel ing sak tengahé wit-witan ing alas.

Aku kepéngin lungguh ing grumbulé,

wohé legi rasané ing tyetaku.

₄Dèkne nuntun aku mlebu ing omah pésta

lan gendéra ing nduwurku kuwi trésna.

₅Mbok aku dikuwatké karo panganan kismis,

disegerké karo woh apel.

Awit aku ngalami lara trésna.

₆Tangané kiwa ing ngisoré sirahku,

tangané tengen ngrangkul aku.

₇Hé, para wong wadon ing Yérusalèm, kowé pada tak sepatani,

kanggo kidang-kidang utawa menjangan wédok ing ara-ara;

kowé aja nggugah lan ngobahké katrésnan, sak durungé dikarepké!

₈Rungokna! Katrésnanku!

Sawangen tekané,

mlumpat-mlumpat ing gunung-gunung,

mentyolot-mentyolot ing puntuk-puntuk!

₉Katrésnanku kuwi kaya kidang,

utawa anak menjangan.

Delengen, piyambaké ngadek

ing sak mburiné témbok kita,

karo ngungak-ungak liwat jendéla-jendéla

lan ngintyeng ing ruji-ruji.

₁₀Katrésnanku wiwit ngomong marang aku:

“Tangia, katrésnanku,

mrénéa, tyah ayuku!

₁₁Awit delengen, waktu adem wis kliwat,

udané wis terang lan wis kepungkur.

₁₂Ing kebon wis kétok kembang-kembang,

wis waktuné metik;

manggungé manuk wis krungu

ing tanah kita.

₁₃Wit anjir wiwit woh,

lan kembangé wit anggur mambu wangi.

Tangia, katrésnanku,

mrénéa, tyah ayuku!

₁₄Manukku dara ing bolongan-bolongané watu,

ing pandelikan pèrèng-pèrèngé gunung,

pamèrké praupanmu,

tokna swaramu;

awit apik swaramu,

lan ayu rupamu!”

₁₅Aku pada tyekelna asu alasan kuwi,

asu alasan sing tyilik,

sing ngrusak kebon anggur,

kebon anggurku sing lekas kembang!

₁₆Katrésnanku kuwi duwèkku lan aku iki duwèké

sing ngengon wedus ing sak tengahé kembang bakung.

₁₇Sak durungé angin soré nyebul

lan ayang-ayang ilang

duh katrésnanku,

Sampéyan supaya gelem mulih,

lan gelem nandangi kaya kidang

utawa kaya anak menjangan

ing gunung-gunung tanduran wangi-wangian!