Sing diimpi-impi pengantèn wadon
1Nuju ing wayah mbengi aku nggolèki jantung atiku ing peturonku.
Tak golèki, nanging ora ketemu.
2Aku arep tangi lan mubeng-mubeng ing kuta
ing dalan-dalan lan ing lapangan
Sampéyan tak golèki,
jantung atiku.
Tak golèki, nanging ora ketemu.
3Aku kepetuk para penjaga ngubengi kuta.
“Apa sampéyan weruh jantungé ati kula?”
4Ijik waé aku pada pisahan karo para wong ronda mau,
aku ketemu karo jantungé atiku;
terus tak tyandak lan ora tak tyulké,
nganti tak gawa ing omahé ibuku,
ing kamaré sing nglairké aku.
5Hé, para wong wadon ing Yérusalèm, kowé
pada tak sepatani;
kanggo kidang-kidang lan menjangan-menjangan ing ara-ara:
Kowé aja pada nggugah lan ngobahké katrésnan
sak durungé dikarepké.
Arak-arakan pengantèn wadon
6Lah apa ta kuwi sing kemebul sangka ara-ara samun
kaya kemebulé kebul,
gandané kaya wanginé mur lan menyan
lan uwur wangi werna-werna sangka wong dagang?
7Lah kuwi joli tumpakané Salomo,
diubengi karo suradadu suwidak,
sangka tunggalé para suradadu ing Israèl.
8Kabèh pada nggawa pedang,
pinter ing perang,
kabèh pada nyengkelit pedang,
awit bebaya wayah mbengi.
9Salomo wis nggawé tandu
sangka kayu Libanon.
10Tyagak-tyagaké sing digawé sangka slaka,
sèndènané emas,
jagongané rupané wungu larang,
ing njeruhné digambari karo tanda katrésnan
karo para wong wadon ing Yérusalèm.
11Para wong wadon ing Sion, pada metua,
lan nyawanga marang Salomo,
nganggo makuta, sing dienggoké karo ibuné
waktu dina kawinané,
ing dina kesenengané atiné.
