Kidung Luhur 5

₁Adik, pengantèn wadonku, aku teka ing kebonku,

nglumpukké mur lan wangianku,

tak pangan talané lan maduku,

tak ombé anggur lan mèlekku.

Para kantya, mangana lan ngombéa,

ngombéa nganti mendem trésna!

₂Aku turu, nanging atiku melèk.

Rungokna, katrésnanku totok-totok.

“Dibukakké lawangé, adik, katrésnanku,

manuk daraku, idam-idamanku,

awit sirahku klebes ebun,

lan rambutku kebak tètèsé ebun mbengi!”

₃“Kula wis nyopot klambiku,

apa kula bakal dandan menèh?

Kula wis ngresiki sikil kula,

apa bakal kula nggawé reget menèh?”

₄Katrésnanku terus nglebokké tangané

sangka bolongané lawang,

atiku banjur dek-dekkan.

₅Aku mentyolot mbukakké lawangé katrésnanku,

tanganku nètèské mur,

drijiku nètèské mur èntyèr,

ing tyekelané kantyingan lawang.

₆Katrésnanku tak bukaké lawang,

nanging katrésnanku wis lunga, ngilang.

Aku kaya semaput dongé dèkné ngilang.

Piyambaké tak golèki, nanging ora ketemu,

tak tyeluki, nanging ora semaur.

₇Wong jaga ing kuta dongé kepetuk aku,

aku dipentungi, ditatoni,

sléndangku direbut

karo wong sing jaga témbok.

₈Hé, para wong wadon ing Yérusalèm, kowé pada tak sumpahi:

yèn kowé kepetuk katrésnanku,

apa sing arep kok omongké marang Piyambaké?

Omongana, yèn aku ngalami lara trésna!

₉- Hé wong ayu ing sak tengahé para wong wadon,

apa bédané katrésnanmu karo katrésnan liyané,

nanging aku nganti kok sumpahi mengkéné?

₁₀- Katrésnanku kuwi putih resik lan sumringah,

kétok déwé ing antarané puluhan éwu wong lanang.

₁₁Sirahé kaya emas, emas murni,

rambuté ngandan-andan,

ireng banget.

₁₂Mripaté kaya manuk dara ing pinggir kali,

adus karo mèlek lan njagong ing blumbang sing kebak.

₁₃Pipiné kaya tanduran wangi-wangian,

sing gandané wangi.

Ilaté kaya bakung,

sing nètèské mur èntyèr.

₁₄Tangané gilingan emas,

ditèmplèki karo watu-watu Tarsis,

dadané kaya tamèng gading,

ditèmplèki watu sapir.

₁₅Sikilé kuwi kaya tyagak marmer putih,

temumpang ing dasar emas murni.

Dèkné kaya gunung Libanon,

dipilih kaya wit-witan.

₁₆Tutuké mung legi,

sak obah osiké ngresepké.

Kaya mengkono kuwi katrésnanku,

ya kaya mengkono kantyaku,

hé para wong wadon ing Yérusalèm!