Kidung Luhur 7

₁Duh anaké ratu wadon sing mulya,

tenan apiké sikilmu karo nganggo sandal kuwi,

lekukané bangkèkanmu kaya rerékan,

gawèané tangané seniman.

₂Pusermu kaya bunderé bokor,

bèn aja kurang anggur tyampuran.

Wetengmu kaya jagung ditumpuk,

diubengi karo kembang bakung.

₃Susumu kaya anak menjangan loro,

utawa anak kidang kembar.

₄Gulumu kaya menara gading,

mripatmu kaya telaga ing Hèsbon,

tyedak gapura Batrabim;

irungmu kaya menara ing Libanon,

sing madep marang kuta Damaskus.

₅Sirahmu kaya gunung Karmèl,

rambuté sirahmu wungu semu abang;

sakwijiné ratu ketyantol ing klabangané.

₆Kowé kuwi ayu lan apik banget rupamu,

sing enak déwé sing diidam-idami wong.

₇Awakmu kaya wit kurma,

lan susumu dadi dompolané.

₈Omongku: “Aku kepéngin mènèk ing wit kurma kuwi,

lan nyekel dompol-dompolané.

Susumu kaya dompolan anggur,

lan napasé irungmu kaya ambuné woh apel.

₉Tyetakmu alus kaya anggur!”

Anggur kuwi mili nang untu

lan lambé tanpa lèrèn.

₁₀Aku iki duwèké katrésnanku,

kebimbangé tumuju marang aku.

₁₁Duh katrésnanku,

hayuk pada mlaku-mlaku menyang ara-ara, turu ing sak tengahé kembang patyar!

₁₂Hayuk, pada lunga menyang

kebonan anggur ing wantyi ésuk mruput,

lan weruh apa wité anggur wis metu kuntyupé,

apa kembangé wis mekar,

wit-witané mulwa apa wis kembang!

Ing kono kula bakal ngesokké

katrésnan kula marang sampéyan!

₁₃Ambuné woh dudaim mambu,

tyedaké lawangé kita ana woh-wohan rupa sing énak,

sing wis suwé lan sing ijik waé dipetik.

Kuwi wis kula simpen kanggo sampéyan,

duh katrésnanku!