Rasul Pétrus lan Kornélius
1Ing Kaisaréa ana wong diarani Kornélius, komendané suradadu sing dijenengké suradaduné Italia. 2Wong bener, uga sak brayaté kabèh ngabekti marang Gusti Allah, lan okèh sedekahé marang umat Ju lan tansah ndedonga marang Gusti Allah. 3Udakara jam telu awan Kornélius ing sak njeruhné pandonga dèwèké weruh karo tyeta ana mulékaté Gusti Allah sing mlebu ing omahé lan ngomongi: “Kornélius!” 4Kornélius mandeng marang mulékat mau lan ngomong karo wedi: “Ana apa, Gusti?” Semauré mulékat: “Sak kabèhé pandongamu lan sedekahmu wis pada tekan marang Gusti Allah lan Gusti Allah éling marang kowé. 5Nanging saiki ngongkona wong menyang Yopé, metuk wong diarani Simon, sing dityeluk Pétrus. 6Wong kuwi nginep ing omahé tukang lulang, sing jenengé Simon, omahé ing pinggir segara.” 7Sakwisé mulékat ngomongi mengkono mau, Kornélius terus nyeluk abdiné loro lan suradadu siji sing bener, sing tansah dadi siji karo piyambaké, 8lan sakwisé dikèki ngerti bab sak kabèhé, terus pada diutus menyang Yopé.
9Esuké nalika kongkonan mau ijik pada ing dalan lan wis tyedak karo kuta, udakara jam rolas awan, Pétrus munggah ing payon arep ndedonga. 10Terus krasa ngelih lan kepéngin mangan, nanging nalika panganan ijik dityawiské, dadakan rohé dikwasani karo pangwasané Gusti Allah. 11Piyambaké weruh langit menga, terus ana barang sing ujut mori amba, pojoké papat ketalènan, didunaké menyang lemah. 12Mori mau isi sak kabèhé kéwan sing sikilé papat, kéwan sing mbrangkang lan manuk. 13Terus krungu ana swara sing ngongkon: “Pétrus, ngadeka, mbelèha lan mangana kéwan-kéwan kuwi!” 14Nanging Pétrus ngomong: “Ora Gusti, awit kula durung naté mangan apa-apa sing haram lan najis.” 15Terus krungu swara menèh sing kaping pindoné, ngongkon: “Apa sing wis diomongké halal karo Gusti Allah, aja kok arani haram.” 16Bab kuwi nganti kelakon kaping telu lan sakwisé kuwi mori mau terus diangkat menyang langit menèh.
17Nalika Pétrus ijik judek bab tegesé sing diweruh mau, wong-wong sing diutus karo Kornélius, sakwisé takon-takon bab omah panggonané Simon, wis ing ngarep lawangé gapura, 18terus ngundang sakwijiné wong lan takon, apa Simon sing dityeluk Pétrus manggon ing omah kono.
19Nalika Pétrus ijik mikir bab sing diweruh mau, terus diomongi karo Roh: “Ana wong telu nggolèki kowé, 20mulané ngadeka, muduna lan lungaa bebarengan karo wong-wong kuwi, aja mangga-mara, awit Aku sing ngutus wong-wong kuwi.” 21Pétrus terus medun lan ngomong marang wong-wong mau: “Ya kula kuwi wong sing sampéyan golèki; apa perluné sampéyan pada mréné?” 22Semauré: “Kornélius, penggedéné suradadu sing atiné tulus lan ngabekti marang Gusti Allah, sing wis kesuwur apik ing antarané bangsa Ju, nampa pamedarané Gusti Allah lantaran mulékat sutyi, supaya ngomongi sampéyan teka menyang omahé lan ngrungokké apa sing arep sampéyan omongaké.” 23Wong-wong mau terus dipréntahké nginep ing kono.
Esuké sakwisé tangi, Pétrus terus lunga bebarengan karo wong-wong mau lan ana wong Yopé sing pada mèlu mlakuné. 24Esuké menèh mlakuné wis tekan Kaisaréa, Kornélius wis ngentèni lan wis ngulemi sanak seduluré lan para kantyané. 25Nalika Pétrus teka, Kornélius metuki karo nyembah ing ngarepé lan sujut. 26Nanging diedekké karo Pétrus karo diomongi: “Ngadeka, kula kuwi mung manungsa lumrah.” 27Pétrus terus mlebu nyambi omongan karo Kornélius lan ditemokké wong okèh sing wis pada nglumpuk. 28Terus pada diomongi ngéné: “Sampéyan kabèh pada ngerti, yèn wong Ju kuwi ora olèh tenanan srawung karo wong-wong sing duduk Ju utawa mlebu ing omahé. Nanging Gusti Allah wis ngekèki pinuntun marang kula, yèn kula ora dililani nyebut sapa waé najis utawa haram. 29Ya kuwi sebabé kula terus ora kabotan mréné. Mulané kula kepéngin ngerti, apa sebabé sampéyan tekakné kula?” 30Tembungé Kornélius: “Patang dina kepungkur, ing waktu kira-kira pada karo saiki, ya kuwi jam telu awan, kula ijik ndedonga ing omah. 31Dadakan ana wong lanang ngadek ing ngarep kula, sandangané meling terus ngomong: ‘Kornélius, pandongamu wis ditampa karo Gusti Allah lan sedekahmu wis diéling ing ngarepé Gusti Allah. 32Mulané ngongkona wong menyang Yopé metuk Simon sing dityeluk Pétrus, sing ijik mondok ing omahé Simon, tukang lulang, ing pinggir segara.’ 33Awit sangka kuwi kula gelis-gelis kongkonan wong nemoni sampéyan lan sampéyan wis teka karo senengé ati. Saiki kita wis nglumpuk ing kéné, ing ngarepé Gusti Allah, arep ngrungokké apa sing dipréntahké karo Gusti Allah marang sampéyan.”
34Pétrus terus nggelar tembungé ngéné: “Kula saiki ngerti tenan, yèn Gusti Allah ora mbédak-mbédakké wong. 35Saben wong sangka golongané bangsa apa waé, sing ngabekti marang Gusti lan sing nindakké apa sing bener, kuwi ndadèkké senengé Gusti Allah. 36Kuwi tembungé sing dipréntahké marang wong-wong Israèl, nalika Panjenengané ngabaraké bab katentreman lantaran Yésus Kristus sing dadi Gustiné wong kabèh. 37Sampéyan kabèh wis weruh samubarang sing wis klakon ing sak ubengé negara Yudéa wiwit sangka Galiléa, sakwisé baptisan sing dikabarké karo Yohanes, 38ya kuwi bab Yésus sangka Nasarèt, enggoné dijebatani Gusti Allah karo Roh Sutyi lan pangwasa. Panjenengané lunga ngubengi karo nindakké kabetyikan lan maraské kabèh wong sing dikwasani karo iblis, awit Gusti Allah nunggal karo Panjenengané. 39Ing perkara iki kita pada dadi seksi kanggo kabèh sing ditindakké ing tanahé wong Ju lan ing Yérusalèm; nanging terus dipatèni karo digantung ing kayu salip. 40Ing telung dinané Yésus kuwi ditangèkké sangka pati karo Gusti Allah lan wis dadi senengé Gusti Allah, yèn Panjenengané terus ngétok, 41ora marang wong sak bangsa kabèh, nanging mung marang para seksi, sing sak durungé wis ditemtokké karo Gusti Allah, ya kuwi marang kita sing wis mèlu mangan lan ngombé karo Panjenengané, sakwisé Panjenengané tangi sangka antarané wong mati. 42Lan uga Panjenengané wis ngekèki penggawéan marang kita, ngabaraké marang wong sak bangsa kabèh lan dadi seksi, yèn ya Panjenengané kuwi sing ditemtokké karo Gusti Allah dadi Rèkter kanggo wong sing urip lan sing mati. 43Ya Panjenengané kuwi sing diseksèni para nabi kabèh, yèn sapa sing pertyaya marang Panjenengané, bakal nampa pangapurané dosa awit sangka asmané.”
44Nalika Pétrus ngomong mengkono kuwi, wong kabèh sing ngrungokké tembungé pada kedunan Roh Sutyi. 45Sak kabèhé wong pertyaya sangka golongan disunat sing pada mèlu Pétrus, pada nggumun, jalaran pada weruh, yèn Roh Sutyi kuwi uga dikèkké marang bangsa kapir; 46awit pada krungu enggoné wong-wong mau terus pada guneman nganggo basa ilat lan ngluhurké Gusti Allah. Pétrus terus ngomong: 47“Apa ana sing bisa ngalang-alangi wong-wong iki pada dibaptis nganggo banyu, awit wis pada nampa Roh Sutyi kayadéné kita?” 48Terus ngongkon, supaya wong-wong mau pada dibaptis ing asmané Yésus Kristus. Sakwisé kuwi terus pada njaluk, supaya Pétrus manggon ing kono sak untara dina.
