Para Rasul 11

₁Para rasul lan sedulur-sedulur tunggal pertyaya ing Yudéa pada krungu, yèn bangsa kapir uga nampani tembungé Gusti Allah.

₂Bareng Pétrus teka ing Yérusalèm wong-wong golongan sunat pada padudon karo piyambaké, ₃tembungé: “Sampéyan wis mlebu ing omahé wong-wong sing ora sunat lan mangan bareng karo wong-wong kuwi.” ₄Nanging Pétrus terus nerangké samubarang kabèh karo ketata, tembungé: ₅“Kula ijik ndedonga ing kuta Yopé, dadakan roh kula dikwasani karo pangwasané Gusti Allah, kula terus weruh wahyu: ana barang sing ujut mori amba, nggantung ing pojokané papat didunaké sangka langit nganti teka ing ngarep kula. ₆Bareng kula tamatké, kula weruh sak wernané kéwan ing njeruhné, kéwan sikil papat, kéwan alasan, kéwan mbrangkang lan manuk-manuk. ₇Kula terus krungu swara sing ngomong marang kula: ‘Ngadeka, Pétrus, mbelèha lan mangana!’ ₈Nanging kula ngomong: ‘Ora, Gusti, awit durung naté ana barang sing haram utawa sing ora resik, sing mlebu ing tutuk kula.’ ₉Nanging swara sangka swarga iki terus ngomong marang kula sing kaping pindoné: ‘Apa sing diomongké karo Gusti Allah, yèn kuwi halal, aja kok arani haram!’ ₁₀Bab kuwi kedadian nganti kaping telu, kabèh mau banjur diangkat menèh menyang langit. ₁₁Sak nalika kuwi ana wong telu sing ngadek ing ngarepé omah, sing kula inepi; wong-wong iki kongkonan sangka Kaisaréa nemoni kula. ₁₂Kula banjur diomongi karo Roh, ‘Lungaa bebarengan karo wong-wong kuwi lan aja mangga-mara!’ Sedulur enem iki mèlu. Bareng kula mlebu ing omahé wong mau, ₁₃wong kuwi terus tyerita marang kita, enggoné weruh mulékat ngadek ing omahé lan ngomong marang dèwèké: ‘Ngongkona wong menyang Yopé metuk Simon sing dityeluk Pétrus. ₁₄Kuwi bakal ngekèki kabar marang kowé, sing bakal nekakké keslametan kanggo kowé uga sak brayatmu kabèh.’ ₁₅Bareng kula wiwit omongan, wong-wong mau terus pada kedunan Roh Sutyi, pada kaya kita waktu mbiyèn. ₁₆Kula banjur kèlingan marang tembungé Gusti: ‘Yohanes mbaptis nganggo banyu, nanging kowé kabèh bakal dibaptis karo Roh Sutyi.’ ₁₇Dadi yèn Gusti Allah ngekèki kawelasané marang wong-wong iki pada kaya marang kita nalika kita wiwit pertyaya marang Gusti Yésus Kristus, kepriyé anggèn kula bisa nulak karepé Gusti Allah?” ₁₈Bareng krungu sing mengkono kuwi, pasamuan terus bisa nampani lan pada ngluhurké Gusti Allah, tembungé: “Dadiné Gusti Allah uga ngekèki mratobat marang bangsa kapir, supaya nampa urip anyar.”

₁₉Awit sangka panganiaya sing kelakon sakwisé Stéfanus diukum pati, okèh sedulur tunggal pertyaya pada buyar nganti tekan Fénisia, Siprus lan Antiokia, nanging enggoné ngabaraké Injil mung marang wong Ju.

₂₀Nanging ana tunggalé wong Siprus lan wong Kiréne, sing teka ing Antiokia lan terus rerembukan karo wong-wong sing nggunakké basa Yunani lan ngabaraké Gusti Yésus. ₂₁Tangané Gusti nunggal karo wong-wong mau, terus okèh sing pada dadi pertyaya lan mratobat marang Panjenengané.

₂₂Kabar bab wong-wong mau dikrungu karo pasamuan ing Yérusalèm; Barnabas terus diutus karo pasamuan menyang Antiokia. ₂₃Bareng wis teka kono lan weruh kawelasané Gusti Allah, Barnabas bungah. Lan ngekèki pitutur marang wong-wong mau, supaya pada tetep setia marang Gusti, ₂₄awit Barnabas kuwi apik atiné, kebak karo Roh Sutyi lan pertyaya. Banjur ana wong okèh sing pada ditambahké ing pasamuané Gusti. ₂₅Barnabas terus lunga menyang Tarsus nggolèki Saulus. Bareng wis ditemokké terus diajak menyang Antiokia, ₂₆lan pada bebarengan karo pasamuan nganti setaun suwéné, lan mulangi marang wong okèh. Ing Antiokia kono para murid wiwit pada disebut Kristen.

₂₇Nalika semono ana nabi sing teka ing Antiokia sangka Yérusalèm. ₂₈Ana siji sing jenengé Agabus, ngadek lan awit sangka kwasané Roh ngomong, yèn ing sak ubengé jagat bakal katekan patyeklik gedé, sing ya kelakon nalika jamané Klaudius. ₂₉Para murid terus pada mutusi arep nglumpukké sumbangan miturut kekuwatané déwé-déwé, bakal dikirimké marang para sedulur tunggal pertyaya ing Yudéa. ₃₀Kuwi ya kelakon lan terus dikirimké marang para pinituwa lantaran Barnabas lan Saulus.