1Wantyi kuwi ing pasamuan Antiokia ana nabi lan guru, ya kuwi: Barnabas lan Siméon sing diarani Niger, lan Lukius wong Kiréne, lan Manaèn, sing mbiyèn diemong bareng karo ratu Hérodes, lan Saulus.
2Ing sakwijiné dina, nalika ijik pada nindakké pangabekti marang Gusti lan pasa, Roh Sutyi ngomong: “Barnabas lan Saulus pada pilihen, supaya pada nglakoni penggawéan, sing wis Tak temtokké kanggo wong loro kuwi.” 3Mulané terus pada pasa lan ndedonga, lan sakwisé ditumpangi tangan, wong loro kuwi pada dililani budal.
Saulus lan Barnabas ing puluh Siprus
4Wong loro kuwi, sing pada diutus karo Roh Sutyi kuwi, terus lunga menyang Séléukia; sangka kono pada lelungan menyang Siprus. 5Bareng wis teka ing Salamis, terus pada ngomongké tembungé Gusti Allah ing sinaguké wong Ju, lan Yohanes pada mèlu kanggo ngréwangi.
6Terus pada ndlajahi sak kabèhé puluh mau, nganti tekan ing Pafos; ing kono ketemu wong Ju, sing jenengé Baryésus. Kuwi dadi tukang sulap lan nabi palsu. 7Apa menèh dadi kantyané gubernur ing puluh kono, penggedé sing pinter, jenengé Sèrgius Paulus. Gubernur kuwi nyeluk Barnabas lan Saulus awit kepéngin ngrungokké tembungé Gusti Allah. 8Nanging Elimas, mengkono sing jenengé tukang sulap mau, ngalang-alangi wong loro kuwi lan ngupaya ngénggokké supaya gubernur aja nganti pertyaya. 9Nanging Saulus, sing uga asmané Paulus, sing kebak karo Roh Sutyi, terus mandeng wong mau 10lan ngomong: “Hé, anak iblis, sing kebak karo sing lityik lan sing ala, kowé kuwi mungsuhé sak kabèhé kabeneran, apa kowé ora uwis-uwis enggonmu mingeraké dalané Gusti, sing kentyeng kuwi? 11Saiki delengen, tangané Gusti nyerang marang kowé, kowé dadi lamur, sak untara kowé ora bisa weruh srengéngé.” Lan sak nalika kuwi uga wong mau rumangsa dikwasani karo pedut lan pepeteng, terus grayah-grayah nggolèk wong sing nuntun. 12Weruh apa sing mentas kelakon kuwi, gubernur terus pertyaya, lan nggumun awit sangka piwulangé Gusti kuwi.
Nang Antiokia ing negara Pisidia
13Paulus lan sak kantyané terus lunga sangka Pafos lan lelungan menyang Pérga ing Pamilia. Nanging Yohanes terus misah lan bali menyang Yérusalèm. 14Sangka Pérga pada neruské mlakuné menyang Antiokia ing Pisidia. Bareng dina sabat wong loro kuwi lunga menyang sinaguk, terus njagong ing kono. 15Sakwisé angger-anggeré Torèt lan kitabé para nabi diwatyakké, para pengarepé sinaguk pada kongkonan marang wong loro kuwi: “Para sedulur, mbok menawa sampéyan pada nduwé tembung kanggo mbangun lan panglipuran kanggo umat kuwi, hayuk kula lilani.” 16Paulus terus ngadek lan sakwisé ngekèki tanda karo tangané, terus ngomong: “Para sedulur Israèl lan para sing pada ngabekti marang Gusti Allah, kula njaluk pada ngrungokké. 17Gusti Allahé bangsa Israèl wis milih leluhur kita, lan didadèkké bangsa sing gedé, nalika dadi wong mantya ing negara Egipte, terus dituntun metu sangka negara mau karo Panjenengané nganggo kwasané tangan-Né. 18 Sak suwéné patang puluh taun Panjenengané nyabari pertingkahé ing ara-ara samun. 19Lan sakwisé ngentèkké bangsa pitu ing negara Kanaan, Panjenengané terus ngedum-edum tanah iki marang leluhur kita didadèkké tanah pandumané. 20Sakwisé 450 taun, terus dikèki rèkter-rèkter nganti teka ing jamané nabi Samuèl. 21Sakwisé mengkéné pada njaluk dikèki ratu. Gusti Allah banjur ngekèki Saul, anaké Kis, sangka taler Bényamin, suwéné patang puluh taun. 22Sakwisé Saul disingkirké, Gusti Allah terus ngangkat Daved, didadèkké ratu. Kanggo Daved kuwi, Gusti Allah wis ngomong: ‘Aku wis olèh Daved, anaké Isai, wong sing ndadèkké senengé ati-Ku lan sing nglakoni sak kabèhé sing Tak karepké’. 23Ya sangka turunané kuwi, Gusti Allah - netepi karo sing wis dijanjèkké - tekané Juruslamet kanggo wong Israèl, ya kuwi Yésus. 24Nalika arep tekané, Yohanes wis mbengok-mbengok marang bangsa Israèl kabèh, supaya pada mratobat lan dibaptis. 25Sak terusé, nalika Yohanes wis mèh rampung enggoné nindakké penggawéané, piyambaké ngomong mengkéné: Aku iki kok kira sapa? Aku iki duduk Panjenengané. Sejatiné Panjenengané kuwi bakal teka sakwisé aku. Ngutyuli kasuté sepatuné sangka sikilé waé, aku ora pantes.
26Para sedulur sing klebu turunané Abraham, lan para sing pada ngabekti marang Gusti Allah, kabar keslametan kuwi wis dikèkké marang kita. 27Para sing pada manggon ing Yérusalèm lan para penggedéné pada ora gelem ngakoni Yésus. Karo enggoné nibakké paukuman mati kanggo Panjenengané, pada dadi kebenerané tembungé para nabi, sing diwatya ing saben dina sabat. 28Senajan wong-wong ora olèh bab sing njalari Yésus diukum mati, nanging pada njaluk patiné marang Pilatus. 29Lan sakwisé pada nandangi kabèh sing ketulis kanggo Panjenengané, Panjenengané terus didunké sangka kayu salip lan dikubur. 30Nanging banjur ditangèkké karo Gusti Allah sangka antarané wong mati, 31lan nganti sak untara waktu enggoné ngétok marang para sing pada mèlu Panjenengané sangka Galiléa menyang Yérusalèm. Ya wong-wong kuwi sing saiki pada dadi seksiné ing ngarepé umat kuwi. 32Nanging kita saiki pada ngabaraké kabar kabungahan marang sampéyan kabèh, ya kuwi, yèn perjanjian sing dikèkké marang para leluhur kita kuwi, 33wis digenepi karo Gusti Allah kanggo kita, para turunané, karo enggoné nangèkké Yésus, kaya sing ditulis ing masmur sing kaping loro:
Kowé kuwi anak-Ku!
Aku wis dadi Bapakmu ing dina iki.
34Gusti Allah wis nangèkké Panjenengané sangka antarané wong mati lan ora arep dipasrahké menèh marang karusakan. Bab kuwi dinyatakké karo Gusti ing tembungé, mengkéné:
Aku bakal netepi perjanjian-perjanjian sing sutyi sing kena dipertyaya,
sing wis Tak kèkké marang Daved.
35Awit sangka kuwi ing masmur liyané tembungé mengkéné:
Panjenengan ora arep masrahaké Abdi Panjenengan sing sutyi marang karusakan.
36Awit Daved nandangi karepé Gusti Allah ing jamané, terus ninggal lan wis dikubur nunggal karo para leluhuré, supaya pantyèn dipasrahké marang karusakan. 37Nanging Yésus sing ditangèkké karo Gusti Allah, ora ngalami mengkono. 38Mulané dadia ing pangertènmu, para sedulur, awit sangka Panjenengané kuwi, kita kabèh pada dikabari bab pangapurané dosa. Karo angger-anggeré Moses, sampéyan ora bakal bisa dibeneraké. 39Nanging ing Panjenengané saben wong sing pertyaya, dibeneraké. 40Mulané sing ati-ati, supaya aja nganti kedadian kanggo sampéyan apa sing wis diomongké ing kitabé para nabi, sing isiné:
41Pada élinga, hé wong sing pada seneng ngrèmèhké, pada nggumuna lan tumpesa,
awit Aku nindakké penggawéané ing jamanmu,
ya kuwi penggawéané sing kowé ora bakal ngandel,
yèn dityeritakké marang kowé.”
42Nalika Paulus lan Barnabas metu, wong-wong pada njaluk supaya wong loro kuwi ing dina sabat sésuké gelem ngekèki tembungé menèh bab mau. 43Sak rampungé nindakké pangabekti, wong Ju lan para wong sing manut agama Ju sing pada ngabekti marang Gusti Allah, pada mèlu Paulus lan Barnabas; rasul loro kuwi pada ngekèki piwulang lan pitutur marang wong-wong mau, supaya pada tetep urip ing sak njeruhné kawelasané Gusti Allah.
44Ing dina sabat sésuké, mèh wong sak kuta kabèh pada nglumpuk ngrungokké tembungé Gusti Allah. 45Nanging bareng wong Ju pada weruh wong okèh kuwi, banget enggoné pada mèri lan karo misuh-misuh pada mbantah apa sing diomongké karo Paulus. 46Nanging Paulus lan Barnabas karo kendel ngomong: “Pantyèn tembungé Gusti Allah kuwi kudu diomongké marang sampéyan kabèh luwih ndisik, nanging sampéyan pada nampik lan nganggep ora pantes nampa urip langgeng. Mulané kita terus pada nemoni bangsa-bangsa liya, 47awit préntahé Gusti marang kita loro, mengkéné:
Kowé wis Tak tetepké dadi pepadang kanggo bangsa-bangsa liyané,
supaya kowé dadi dalané keslametan nganti tekan ing pungkasané bumi.”
48Krungu sing mengkono kuwi, wong kabèh sing sangka tunggalé bangsa-bangsa liyané pada bungah lan pada ngluhurké tembungé Gusti, lan wong kabèh sing dipestèkké nampa urip langgeng, pada dadi pertyaya. 49Tembungé Gusti terus diwartakké ing sak ubengé tanah kono.
Nang Ikonium, Listra lan Dèrbé
50Wong Ju pada ngojok-ojoki wong-wong wadon kajèn sing ngabekti marang Gusti Allah lan para pemimpin ing kuta kono. Wong-wong mau terus njalari anané dikuya-kuya marang Paulus lan Barnabas, banjur wong loro kuwi pada ditundung sangka panggonan kono. 51Nanging, Paulus lan Barnabas terus pada ngebaské lebu ing sikilé, kanggo melèhké marang wong-wong mau, terus lunga menyang Ikonium. 52Para murid ing Antiokia pada kebak kabungahan lan kebak Roh Sutyi.
