1aSaulus uga ngrujuki bab enggoné Stéfanus dipatèni kuwi.
Pasamuan ing Yérusalèm wiwit dianiaya
1bIng wantyi kuwi wiwit ana panganiaya sing nemen marang warga pasamuan ing Yérusalèm. Kabèh, kejaba para rasul, buyar-sumebar menyang bawah Yudéa lan Samaria. 2Para wong sutyi pada ngubur layoné Stéfanus lan banget enggoné pada nangisi. 3Nanging Saulus ngupaya entèkké pasamuan, saben omah dileboni, wong lanang lan wong wadon pada diglandang lan digawa menyang pakunjaran.
Filipus ing Samaria
4Wong-wong sing buyar mau pada ndlajahi ing sak negara kabèh karo ngabaraké Injil. 5Lan Filipus lunga menyang sakwijiné kuta ing Samaria ngabaraké bab Mésias marang wong-wong ing kono. 6Nalika wong okèh ngrungokké apa sing diwartakké karo Filipus lan weruh tanda-tanda sing ditindakké, terus pada bebarengan nampani sing diwartakké kuwi. 7Awit wong okèh sing pada ketèmpèlan roh najis, rohé mau pada metu karo mbengok-mbengok, lan uga okèh wong lumpuh lan wong pintyang sing pada diwaraské, 8banjur ana kabungahan gedé ing kuta kono.
9Ing kuta kono ana wong sing jenengé Simon, sing wiwit mbiyèn dadi tukang sulap lan nggawé nggumuné rayat Samaria, uga ngaku-aku wong sing penting déwé. 10Wong-wong, gedé, tyilik, pada ngetutké marang wong kuwi, tembungé: “Wong iki wujudé pangwasané Gusti Allah sing disebut pangwasa gedé.” 11Mulané pada manut marang wong kuwi, jalaran wis suwé enggoné nggawé nggumun karo sihiré. 12Nanging saiki pada pertyaya marang Filipus, sing ngabaraké Injilé Kratoné Gusti Allah lan bab asmané Yésus Kristus lan pada dibaptis, wong lanang uga wong wadon. 13Simon déwé ya dadi pertyaya lan sakwisé dibaptis, tansah rumaket marang Filipus lan semlengeren weruh tanda-tanda lan mujijat-mujijat gedé sing wis kelakon.
14Bareng para rasul ing Yérusalèm pada krungu, yèn wong negara Samaria wis pada nampani tembungé Gusti Allah, Pétrus lan Yohanes pada diutus mrana. 15Sak tekané ing kono, wong loro kuwi terus pada ndedonga supaya wong-wong ing Samaria pada dikèki Roh Sutyi. 16Awit Roh Sutyi durung medun marang wong siji-sijia ing antarané wong-wong mau, awit mung pada dibaptisi ing asmané Gusti Yésus. 17Mulané kabèh terus pada ditumpangi tangan karo para rasul mau, terus pada kedunan Roh Sutyi. 18Bareng Simon weruh, yèn enggoné pada dikèki Roh Sutyi kuwi awit ditumpangi tangané para rasul, terus ngekèki duwit marang para rasul, 19karo ngomong: “Kula njaluk dikèki kwasa kuwi uga, supaya wong sing kula tumpangi tangan, ya terus kedunan Roh Sutyi.” 20Nanging Pétrus terus ngomong marang wong mau: “Duwitmu tumpesa bareng karo kowé, awit kowé ngira, yèn kowé bisa nuku pawèhé Gusti Allah nganggo duwit. 21Kowé ora nduwé panduman utawa wewenangé kanggo perkara iki, awit atimu ora jujur ing ngarepé Gusti Allah. 22Mulané mratobat sangka dosamu iki lan ndedongaa marang Gusti, supaya niyaté atimu iki dikèki ngapura, 23awit aku weruh, yèn atimu kuwi wis kayadéné peru sing pait lan kejiret karo sing ala.” 24Simon nyauri, tembungé: “Supaya sampéyan gelem ndongakké kula marang Gusti, supaya kabèh tembungé sampéyan kanggo kula kuwi aja nganti klakon.”
25Para rasul mau sakwisé ngekèki paseksi lan ngabaraké bab tembungé Gusti terus pada mulih menyang Yérusalèm lan sak dalan-dalan pada ngabaraké Injil ing désa okèh ing Samaria.
Filipus lan penggedé Etiopia
26Terus ana mulékaté Gusti sing ngomong marang Filipus, ngéné: “Ngadeka lan lungaa ngidul liwat dalan sing medun sangka Yérusalèm menyang Gaza.” Dalan kuwi sepi. 27Filipus ngadek, terus lunga. Ana penggedé Etiopia, pemimpin, lan juru nata banda Kandaké, ratu negara Etiopia, sing lunga menyang Yérusalèm perlu ngabekti. 28Nalika semono panjenengané ijik mulih numpak kréta karo matya kitabé nabi Yésaya. 29Filipus terus dikongkon karo Roh: “Mranaa, tyedakana kréta kuwi!” 30Filipus terus gelis-gelis nemoni lan krungu penggedé kuwi ijik matya kitabé nabi Yésaya. Filipus ngomong: “Sampéyan apa ngerti sing sampéyan watya kuwi?” 31Semauré: “Kepriyé anggèn kula bisa ngerti, yèn ora ana sing nuntun?” Filipus terus dipréntahké munggah lan njagong ing sandingé. 32Lan ayat sing diwatya kuwi tembungé ngéné:
Kayadéné wedus gèmbèl, Panjenengané ketuntun menyang panggonan pembelèhan,
lan kaya tyempé sing ora nyuwara ing ngarepé wong sing ngguntingi wuluné,
mengkono enggoné Panjenengané ora mbukak tutuké.
33Sak njeruhné diasorké Panjenengané ora nampa keadilan;
sapa sing bakal nyritakké tyedak turunané?
Awit nyawané dijikuk sangka ndonya.
34Penggedé mau terus ngomong marang Filipus: “Kula takon marang Panjenengan, sapa sing diomongaké karo nabi kuwi? Apa dèkné déwé, apa wong liya?” 35Filipus terus wiwit tyerita, wiwit sangka ayat kuwi, terus ngomongké Injilé Yésus. 36Wong loro kuwi pada neruské mlakuné, terus teka ing panggonan sing ana banyuné. Penggedé mau terus ngomong: “Lah kuwi ana banyu. Apa ana alangané, yèn kula dibaptis?” [ 37Semauré Filipus: “Yèn sampéyan pertyaya karo sak kabèhé ati, kenèng.” Semauré penggedé mau: “Kula pertyaya, yèn Yésus Kristus kuwi Putrané Gusti Allah.”] 38Penggedé Etiopia mau terus ngongkon ngendek krétané lan wong loro kuwi terus pada medun marani banyu, Filipus lan penggedé mau, lan penggedé kuwi terus dibaptis karo Filipus. 39Bareng wong loro kuwi wis pada mentas sangka banyuné, Rohé Gusti terus njukuk Filipus, lan ora weruh penggedé kuwi menèh. Piyambaké terus neruské mlakuné karo senengé ati. 40Nanging Filipus ketemu wis ing Asdod, lunga ngliwati panggonané kono lan ngabaraké Injil ing kuta-kuta kabèh nganti tekan Kaisaréa.
