Pepakon kanggo kawityaksanan
1Rotimu buwangen ing banyu,
ora suwé menèh bakal ketemu.
2Wènèhna sing dadi pandumanmu marang wong pitu, malah marang wong wolu,
awit kowé ora weruh, kasangsarané apa sing bakal kelakon ing bumi.
3Yèn mendung peteng bakal udan, udané terus disiramké ing bumi;
Yèn wit ambruk ngidul utawa ngalor, wit kuwi terus tetep ngglémpang ing panggonané ambruké.
4Sapa sing tansah nggatèkké angin ora bakal nyebar,
lan sapa sing tansah mandeng marang mendung ora bakal ngunduh.
5Kaya enggonmu ora weruh marang mlakuné angin,
lan balung-balung ing wetengé wong wadon meteng,
semono uga kowé ora weruh marang penggawéané Gusti Allah,
sing nindakké samubarang.
6Wijimu sebaren ing waktu ésuk,
lan tanganmu aja kok lèrènké ing waktu soré,
awit kowé ora weruh, apa sing iki utawa sing kuwi sing bakal olèh gawé,
apa loro-loroné kuwi pada apiké.
Elinga Gusti ing waktu enom
7Pepadang kuwi nyenengké,
lan yèn bisa nyawang srengéngé nyenengké.
8Mulané yèn ana wong sing dawa umuré,
bèn seneng-seneng ing kahanané,
nanging wong mau élinga marang dina-dina sing peteng,
awit kuwi okèh tyatyahé.
Samubarang kabèh sing teka,
kuwi tanpa guna.
Pitutur kanggo para wong enom
9Bungah-bungaha, hé wong enom, ing sak njeruhné enggonmu ijik enom,
atimu bèn seneng ing waktu kowé ijik enom.
Turutana kepénginané atimu lan apa sing dadi kesenengané mripatmu.
Nanging ngertia, awit sangka kuwi,
kowé bakal digèrèt Gusti Allah nang pengadilan!
10Mulané sedih buwangen sangka atimu lan adohna kelara-lara sangka awakmu,
awit enom lan nom-nomané urip kuwi, tanpa guna.