1Tyilaka para wong sing nggawé katetepan-katetepan sing ora adil,
lan para wong sing nggawé putusan-putusan sing seneng nindes.
2Kanggo ngalang-alangi wong mlarat enggoné nggolèki keadilan
lan kanggo ngrebut wewenangé para wong sangsara ing sak tengahé umat-Ku,
supaya pada bisa ngrampas para randa,
lan bisa ngrebuti duwèké botyah lola!
3Apa sing bakal pada kok lakoni ing dina paukuman,
lan ing waktu tekané kasangsaran sing adoh sangkané?
Kowé bakal pada mlayu njaluk tulung marang sapa,
lan kesugihanmu bakal kok tinggal nang ngendi?
4Kowé ora bisa nandangi apa-apa kejaba mung mlungker ing sak tengahé wong-wong sing dikepung,
lan mati ing sak tengahé para wong sing dipatèni!
Senajan iki kelakon kabèh, nesuné Gusti durung mandek,
lan tangané ijik dietungké.
Bab tyilaka sing bakal nekani Asyur
5Tyilaka Asyur, sing dadi gepuké nesu-Ku
lan sing dadi sabeté bebendu-Ku!
6Kuwi bakal Tak utus nglawan bangsa sing murtad,
lan bakal Tak omongi nglawan umat sing dituju karo nesu-Ku,
supaya ngrampas lan njukuki sembarangé,
lan supaya ngidak-idak bangsa mau kaya blétokan ing sak uruté dalan.
7Nanging dèwèké déwé karepé ora mengkono
lan ora mengkono rantyamané atiné,
nanging niyaté atiné arep matèni
lan ngentèkké bangsa pirang-pirang.
8Awit pangutyapé:
“Para penggedéné suradaduku apa ora ratu-ratu kabèh?
9Kahanané Kalno apa ora pada kaya Karkemis,
utawa Hamat apa ora pada kaya Arpad,
lan Samaria apa ora pada kaya Damaskus?
10Kaya tanganku wis ngrebut kraton-kratoné para brahala,
nanging retya-retyané ngungkuli ing Yérusalèm lan ing Samaria,
11apa aku ora bakal nandangi mengkono kanggo Yérusalèm lan retya-retyané brahalané,
kaya sing wis tak tindakké kanggo Samaria lan brahala-brahalané?”
12Nanging yèn Gusti Allah wis ngrampungké kabèh penggawéané ing gunung Sion lan ing Yérusalèm, Panjenengané bakal ngukum pertingkahé ratu Asyur sing gemunggung lan watekké sing angkuh sombong. 13Awit wis ngomong:
“Aku nandangi kaya mengkono kuwi karo kekuwatané tanganku
lan karo kawityaksananku,
awit aku nduwé akal pikiran.
Aku wis ngilangi wates-watesé ing antarané para bangsa,
lan wis ngrampas simpenan-simpenané;
karo kekuwatan enggonku wis nglorot
para wong sing lungguh ing dampar.
14Kaya susuhé manuk,
ya mengkono kuwi enggonku wis ngrebut kasugihané para bangsa,
lan kaya wong sing ngrukup endok-endokké
sing ditinggal karo sing ngendok,
kaya mengkono enggonku ngrebut sak lumahé bumi,
lan siji waé ora ana sing ngobahké swiwiné,
lan sing mangapké tyutyuké utawa sing tyuwat-tyuwit.”
15Apa ana kampak sing ngétokké gemunggungé marang wong sing nganggokké,
utawa graji sing nyombongké déwé ing ngarepé sing nganggokké?
Lah kok kaya gepuk sing ngobahké wong sing nganggokké,
lan kaya teken sing ngangkat wong sing duduk kayu!
16Awit sangka kuwi Gusti Allah, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi,
bakal nggawé wong-wongé sing lemu dadi pada kuru garing,
lan kabèh kasugihané bakal diobong nganti entèk,
karo geni sing mulat-mulat.
17Pepadangé Israèl terus bakal dadi geni,
lan sing Mahasutyi bakal mulat-mulat
sing bakal ngobong lan mangan eri lan suketé nganti entèk
ing sak njeruhné sedina uga.
18Apiké alas ing Asyur lan kebon wowohané
bakal dipangan nganti entèk, wiwit wité nganti pangé,
terus bakal dadi kaya wong lara sing gloyoran nganti mati;
19sak luwihé wit-witan ing alasé
tyatyahé bakal kena diitung,
nganti botyah waé bisa nyateti.
Turahé Israèl dislametké
20Nanging ing waktu kuwi turahé wong Israèl
lan wong sing bisa utyul ing antarané tyedak turunané Yakub,
ora bakal njagakké menèh marang sing ngalahké,
nanging bakal njagakké marang GUSTI,
sing Mahasutyi, Gusti Allahé Israèl, lan tetep setia.
21Ana turahé sing bali;
turahé Yakub bakal mratobat ing ngarepé Gusti Allah sing Mahakuwat.
22Awit senajan bangsamu, hé Israèl, tyatyahé kaya wediné segara,
nanging mung turahé sing bakal bali.
GUSTI wis netepaké tekané karusakan,
lan sangka kono bakal tukul keadilan sing nganti lubèr-lubèr.
23Tenan, karusakan sing wis mesti
bakal ditibakké ing sak lumahé bumi
karo Gusti Allah, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi.
24Mulané mengkéné tembungé Gusti Allah, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: “Hé umat-Ku sing manggon ing Sion, aja wedi marang Asyur, yèn kuwi ngampleng kowé karo gepuk lan mentung kowé karo pentungé, kaya sing ditindakké Egipte mbiyèn. 25Awit sedilut waé nesu-Ku marang kowé bakal sirep nanging bebendu-Ku marang Asyur bakal njalari entèkké. 26GUSTI sing ngwasani langit lan bumi bakal ngrangkèt bangsa kuwi karo petyut, kaya enggoné ngrangkèt Midian ing gunung watu Orèb lan ngubengké tekené ing sak nduwuré segara Abang lan ngatyungké kaya waktu ing Egipte mbiyèn. 27Ing waktu kuwi momotan sing ditumpangké ing pundakmu karo bangsa Asyur, bakal dibuwang lan pasangan sing dipasang ing gulumu bakal diremuk.”
Wong Asyur ngluruk perang
28Wong Asyur ngluruk perang teka sangka Rimon. Wis nyerang Ayat;
lan wis ngliwati Migron,
gamané lan gawané disimpen ing Mikmas.
29Wis pada liwat ing jurang sabrangan, karo mbengok:
“Géba kuwi panggonan panginepan kita!”
Sing manggon ing Rama pada gemeter,
sing manggon ing Gibéa-Saul pada mblayu.
30Njerit-njerita, hé putri Galim!
Gatèkna, hé Laisa!
Semaurana, hé Anatot!
31Sing manggon ing Madmena mlayu adoh,
wong Gebim lunga ngungsi.
32Dina iki uga Asyur bakal lèrèn ing Nob,
ngatyung-ngatyungké tangané
marang gunung Sion,
puntuké pegunungan Yérusalèm.
33Lah, Gusti Allah, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi,
bakal ngetoki kabèh pangé wit karo kekuwatan sing medèni;
sing tukulé duwur-duwur bakal ditegor,
lan sing tukulé menduwur bakal pada dityendèké.
34Kayu-kayuné alas bakal dibabati karo kampak,
lan Libanon uga wit-witané sing ngidap-idapi bakal ambruk karo sing Kwasa.
